Demir eksikliği anemisi olan tip 2 diabetes mellituslu hastalarda HbA1c takibi

Abstract

Giriş: Dünyada ve ülkemizde diyabetes mellitusun (DM) tanı ve takibinde açlıkplazma glukozu ve HbA1c sıklıkla kullanılmaktadır. Geçmişte yapılan çalışmalardaHbA1c'nin hemoglobin yapısından kaynaklanması nedeniyle anemi, eritrositanormallikleri ve hemoglobin yapısında yer alan demir metabolizması gibi bazıfaktörlerden etkilendiği ileri sürülmüştür. Bu çalışmanın amacı hiperglisemikbireylerde HbA1c ve demir eksikliği anemisi arasındaki ilişkinin araştırılmasınayönelik olarak literatürdeki diğer çalışmalara katkıda bulunmaktır.Yöntem: Çalışmaya dahil edilen hastalar en az bir yıldır DM tanısı ile düzenlitedavisini alan bireylerden oluşmaktadır. DM'si olup demir eksikliği anemisi (DEA)olmayan 61 birey kontrol grubu; DM ve DEA birlikte görülen 33 birey hasta grupolmak üzere çalışmaya dâhil edilmiştir. Hastaların ilk karşılaşmada hemoglobin,demir, toplam demir bağlama kapasitesi, ferritin, açlık plazma glukozu ve HbA1cdüzeyleri ölçülerek kaydedilmiştir. DEA saptanan gruba mevcut DM tedavilerinedevam ederken demir tedavisi uygun dozda başlanmış ve üç ay sonra tüm hastalarkontrole çağrılarak laboratuvar değerleri tekrar değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmaya katılan hastaların tedavi öncesi ve sonrasındaki laboratuvardeğerleri arasında hemoglobin, ferritin ve demir düzeylerinde, demir eksikliği yerinekonduktan sonra anlamlı düzeyde fark saptanmıştır. HbA1c düzeyinde DEA'sı olanve olmayan gruplar kıyaslandığında demir eksikliği yerine konduktan sonra anlamlıdeğişim saptanmamıştır. Ancak yaş, cinsiyet ve çalışma durumuna göre yapılansınıflamalarda demir tedavisi sonrasında HbA1c düzeyinde anlamlı azalmabulunmuştur (p< 0,005).Sonuç: HbA1c'nin demir metabolizmasından etkilendiği düşünülmektedir. HbA1cile tanı ve izlem yapılırken anemi, demir eksikliği durumlarının varlığına dikkatedilmesi gereklidir. Konu hakkında net bir şey diyebilmek için daha farklı hastagruplarında çalışmaların yapılmasına ihtiyaç olduğu düşünülmektedir.

Introduction: Fasting plasma glucose and HbA1c are frequently used in thediagnosis and follow-up of DM in the world and in our country. Previous studieshave suggested that HbA1c is affected by several factors such as anemia, erythrocyteabnormalities and iron metabolism in the hemoglobin structure due to thehemoglobin structure. The aim of this study is to contribute to other studies in theliterature to investigate the relationship between HbA1c and iron deficiency anemiain hyperglycemic individuals.Methods: Patients included in the study consisted of individuals who had beendiagnosed with DM regularly for at least one year. The control group consisted of 61individuals with DM without IDA; Thirty-three individuals with DM and IDA wereincluded in the study. Hg, iron, TDBK, ferritin, fasting plasma glucose and HbA1clevels were measured at the first encounter. Iron treatment was started at theappropriate dose while the patients with IDA were found to continue their existingDM treatment and after three months, all patients were called for control and theirlaboratory values were reevaluated.Results: There was a significant difference between pre and post-treatmentlaboratory values of hemoglobin, ferritin and iron levels after iron deficiency. WhenHbA1c levels were compared with and without DEA, there was no significantchange after iron deficiency replacement. However, there was a significant decreasein HbA1c levels after iron treatment in the classification according to age, sex andworking status (p <0.005).Conclusion: HbA1c is thought to be affected by iron metabolism. When diagnosingand monitoring with HbA1c, attention should be paid to the presence of anemia andiron deficiency. In order to be able to say something clear about the subject, it isthought that studies in different patient groups are needed.