Serum c-peptid değeri; tip2 diyabetes mellituslu hastalarda başarılı GLP-1 agonist tedavisini öngörmede yararlı bir parametredir

Abstract

AMAÇ: Tip 2 diyabet farklı patolojilere sahip heterojen bir hastalıktır ve glikoz düşürücü tedaviye yanıtı için biyolojik belirteçler saptanmıştır. Tedaviye yanıtın klinik özelliklerini veya biyolojik belirteçlerini belirlemek, tedaviden en çok yararlanacak kişilerin seçilmesinde yardımcı olabilir; bu nispeten yüksek maliyeti ve kısa vadeli yan etkilerin sıklığı göz önüne alındığında, inkretin bazlı tedaviler için özellikle yararlı olacaktır. GLP-1 agonistlerin önemli etki mekanizmalarından biri beta hücrelerinden insülin sekresyonunu artırmasıdır. Biz bu çalışmada Tip 2 diyabet tanısı alan hastalarda β-hücre yetmezliği ile ilişkili klinik özelliklerin ve biyolojik belirteçlerden C-peptid düzeylerinin GLP-1 agonistlere verilen glisemik yanıtla ilişkili olup olmadığını belirlemeyi amaçladık.GEREÇ VE YÖNTEM: Fatih Sultan Mehmet Eğitim ve Araştırma Hastane'sinde endokrinoloji ve metabolizma polikliniğinde tip 2 diyabetes mellitus tanısı ile takip edilen, VKİ> 30 kg/m² olan, hastalar dahil edildi. Hastalardan bilgilendirilmiş onamları alındıktan sonra muayeneleri yapıldı. Hastaların kullandıkları metformin, ve/veya sulfanilüre ve/veya pioglitazon ve/veya SGLT-2 inhibitorleri ve/veya insülin glarjin/detemir veya NPH veya insülin aspart/glulisin/lispro'ya ek olarak GLP-1 agonisti eklendi. Tedavi başlamadan önce zaten Tip2 DM hastalığının takibi için gerekli olan üre, kreatinin, sodyum, potasyum, kalsiyum, fosfor, TSH, ST4,ST3, lipid profili, ürik asit, açlık glukozu, hemoglobin A1c, C-Peptid(açlık),C-Peptid (tokluk), insülin(açlık), insülin(tokluk), ALT, AST, tam kan sayımı, kreatin klirensi tetkikleri yapıldı. Hastaların poliklinik kontrolleri sırasında tedavi öncesi ve sonrası 1. ay, 3. ay ve 6. ay kiloları ile 3. Ayda bakılan HbA1c değerleri karşılaştırıldı.BULGULAR: Çalışmamıza dahil edilen 92 hastanın 64'ü sadace oral antidiyabetik ajan(DPP-4 inhibitörü hariç) , 28'i hem oral andiyabetik ajan(DPP-4 inhibitörü hariç) hem de herhangi bir insülin tedavisini kullanıyordu. Hastalara eksenatid ( ) tedavisi başladıktan sonra 1.ay ,3.ay ve 6.ay kilo değişimleri anlamlıydı(p<001). Hastalık yaşı ile açlık(r=-0,340, p=0,001) ve tokluk c-peptit(r=-0,318, p=0,002) düzeyi arasında anlamlı negatif korelasyon vardı. Ek olarak açlık c-peptit(r=-0,262, p=0,012) , tokluk c-peptit(r=-0,393, p<0,001) ve tokluk-açlık c-peptit farkı(r=-0,357, p<0,001) düzeyleri ile 3.ay Hba1c düzeyleri arasında anlamlı negatif korleasyon mevcuttu.SONUÇ: Çalışmamızın sonucunda insülin dahil herhangibir antidiyabetik kullanan ve belli insülin rezervine sahip olduğunu düşündüğümüz hastalara eksenatid eklendikten sonra HbA1c ve 1.ay ,3.ay ve 6. Ay kilolarında anlamlı bir düşüşe sebep olduğu görülmüştür. Hastaların belli bir insülin rezervi olduğunu düşünüyoruz. Çünkü serum açlık c-peptit, tokluk c-peptit ve tokluk –açlık cpeptit farkı düzeyi ile 3. Ay sonundaki HbA1c düzeyi arasında negatif bir korelasyon saptadık. Bu durum serum c-peptit düzeyi ne kadar yüksek olursa GLP-1 analog tedavisine yanıtın o kadar başarılı olduğunu göstermektedir. Olgu sayısını artırarak ve çalışmaya daha çok insülin kullanan hasta dahil edilerek serum c-peptit için bir eşik değer saptanabileceği kanısındayız. Ayrıca bu çalışmalar artıkça c-peptit düzeyinin tip 2 diyabette tedavi yönetimi için önemli bir parametre olacağı kanısındayız.

AIMS:Type 2 DM is a heterogeneous disease which has different pathologies and response to anti-diabetic treatment has markers. To define clinical and biological aspects of response to the treatment with incretin therapy will be helpful to detect who can benefit the most from treatment. Considering acut adverse reactions and high costs of treatment. Most important mechanism of the GLP-1 agonists increasing to secrete insulin from beta cells. We would like to perform this study to observe effects of GLP-1 agonists on patients who diagnosed type 2 dm has clinical findings of insufficient beta cell reserve and variation of c-peptid levels as a biological marker to response the anti diabetic treatment.METHODS: In this prospective study, we collected data of 92 patients has BMI(Body Mass Index) >30 kg/m² who were admitted to Fatih Sultan Mehmet Training and Research Hospital Diabetes Policlinic. After patiented informed and taken consent, performed an full medical examination. We add patients regular anti-diabetic treatment with metformin, with/or sulfanilüre with/or pioglitazon with/or SGLT-2 inhibitors with/or insülin glarjin/detemir with/or NPH or insülin aspart/glulisin/lispro a GLP -1 agonist(exenatide). Before start to treatment we checked BUN, creatinin, sodium, potasium, calsium, phosphor, TSH, fT4, fT3, lipid panel,uric acide, fasting glucose, hemoglobin A1c, C-peptid (fasting), C-Peptid (postprandial), insulin(fasting), insulin(postprandial), ALT ,AST, CBC, creatinin clearence tests which are already necessary to eveluate tip2 DM. Weight before the treatment of patients are compared with that 1st, 3rd ,6th month weight after treatment and 3rd month HbA1cRESULTS: 64 of 92 patients who attend to our study treated with only oral anti-diabetic drugs (except DPP-4 inhibitors), 28 of them were treated with oral antidiabetic drugs (except DPP-4 inhibitors) and any kind of insulin treatment.After the exenatide ( ) treatment started the 1st month,3rd and 6th month weight loss were significant(p<001). Age of the disease and c-peptid for fasting(r=-0,340, p=0,001) and postprandial levels (r=-0,318, p=0,002) has negative corelation.Additionally fastinging c-peptid (r=-0,262, p=0,012) ; post prandial c-peptid (r=-0,393, p<0,001) and difference of between postprandial-fastinging c- peptid levels (r=-0,357, p<0,001) has a negative corelation with 3rd month HbA1C levels.CONCLUSIONS:In the light of our study's results, adding exenatide to patients treated with any kind of insulin or oral antidiabetic regime who has enough insulin reserve, significantly lowers patients HbA1C levels and 1st ,3rd and 6th month weight. We have to reason to believe that patients had enough insulin reserve. Because their fastinging c-peptid, postprandial c-peptid and difference of between postprandial-fastinging c- peptid levels had a negative corelation with 3rd month HbA1c levels. That shows us; patients who have the high level of c-peptid ,have better response to GLP-1 agonist therapy.We believe that by expanding the number of patients mostly treated with insulin and the other anti-diabetic regimes we can define a treshold for c-peptid levels. In time we believe by the increasing number of studies c-peptid levels will become an important parameter for Type 2 DM treatment.