Sıçanlarda intralipid emülsiyon tedavisinin pioglitazon intoksikasyonu üzerine olan etkilerinin araştırılması

Abstract

AMAÇ: Çalışmamızın primer amacı; antidotu olmayan pioglitazonun hayvanlardaki toksik etkilerini araştırmak ve bu etkileri intralipid emülsiyon tedavisi ile geri çevrilebilirliğini incelemektir.YÖNTEM: Çalışma için 250-300 g ağırlığında 32 adet Spraque-Dawley cinsi erişkin sıçan rastgele 4 gruba ayrıldı. Birinci gruba 12,4 ml/kg normal salin intrvenöz (IV) verilip kontrol grubu olarak belirlendi. İkinci gruba 12,4 ml/kg İntralipid emülsiyon IV, üçüncü gruba ½ LD50 pioglitazon (1000mg/kg) per oral (PO) ardından 12,4 ml/kg normal salin IV, dördüncü gruba ½ LD50 pioglitazon (1000mg/kg) PO ardından 12,4 ml/ kg İntralipid emülsiyon IV verildi. 24 saat sonunda sıçanlar dekapite edildikten sonra kan ve doku örnekleri alınıp saklanarak incelendi. BULGULAR: Gruplardan elde edilen kalp dokuları vasküler dilatasyon, bağ dokuda ödem, inflamatuvar hücre infiltrasyonu, hemoraji ve kardiyomiyositlerde enine çizgilenme bozukluğu açısından değerlendirilerek histopatolojik skorlarlama yapılmıştır. Kalp dokusunun histopatlojik skorlamaları incelendiğinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmemiştir. Karaciğer dokuları vakuolizasyon, vasküler dilatasyon, inflamatuvar hücre infiltrasyonu, nekrozis ve hemoraji açısından değerlendirilerek histopatolojik skorlarlama yapıldı. Karaciğer dokularının histopatolojik skorları üçüncü ve dördüncü grupta diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Böbrek dokuları glomerül yapısı, vakuolizasyon, hemoraji, tübüler dilatasyon ve inflamatuvar hücre infiltrasyonu açısından değerlendirilerek histopatolojik skorlarlama yapılmıştır. Böbrek dokusu histopatolojik skorları ise ikinci, üçüncü ve dördüncü grupta kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Bütün gruplardan alınan biyokimyasal parametreler değerlendirilmiştir. Troponin, AST ve ALT değerleri açısından gruplar arası fark görülmemişken, BUN ve kreatinin değerlerinin ortalaması dördüncü grupta, birinci ve ikinci gruba göre yüksek çıkmıştır.SONUÇ: Pioglitazon kullanımına bağlı karaciğerde ve böbrekte toksik etkiler görülebilir, ancak intralipid emülsiyon tedavisi bu toksik etkileri geri çevirmede etkisizdir. İntralipid tedavisine bağlı böbreklerde toksik etkiler izlenebilir, konuyla alakalı farklı doz ve zamanların kullanılacağı çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler: Pioglitazon, IV lipid emülsiyonu, intoksikasyon, hayvan modeli

INTRODUCTION: The primary aim of our study was to investigate the toxic effects of pioglitazone which has no known antidote in case of toxication and to investigate the reversibility of these toxic effects by intralipid emulsion treatment.METHODS: For the study, 32 Spraque-Dawley rats weighing between 250-300 g were randomly divided into 4 groups. The first group was the control group and 12.4 ml/kg normal saline was given by intravenously (IV). 12.4 ml/kg intralipid emulsion was given to the second group by IV route. ½ LD50 pioglitazone (1000 mg/kg) per oral (PO) followed by 12.4 ml/kg normal saline IV was given to the third group. ½ LD50 pioglitazone (1000 mg / kg) PO 12.4 ml / kg intralipid emulsion IV was then given to the fourth group. After 24 hours, rats were decapitated and blood and tissue samples were taken and stored.RESULTS: Heart tissues obtained from the groups were evaluated in terms of vascular dilatation, edema in connective tissue, inflammatory cell infiltration, hemorrhage, and transverse stripes in cardiomyocytes. When the histopathological scores of the heart tissue were examined, no statistically significant difference was found. In liver tissues, histopathological scoring was performed by evaluating vacuolization, vascular dilatation, inflammatory cell infiltration, necrosis and hemorrhage. Histopathological scores of liver tissue in the third and fourth groups were significantly higher than the other groups. Histopathological scoring was performed according to glomerular structure, vacuolization, bleeding, tubular dilatation and inflammatory cell infiltration in renal tissues.The histopathological scores of the kidney tissue were significantly higher in the second, third and fourth groups compared to the control group. Biochemical parameters from all groups were evaluated.There was no difference between groups in Troponin, AST and ALT levels but the mean BUN and creatine levels were higher in the fourth group compared to the first and second groups.CONCLUSION: Although toxic effects can be observed in the liver and kidney tissues due to pioglitazone usage, intralipid emulsion treatment is insufficient to reverse these toxic effects. Toxic effects can be seen in the kidney tissue due to intralipid treatment, and studies on different dosage and timing are needed.Keywords: Pioglitazone, intravenous lipid emulsion, intoxication, animal model