Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda tedavi uyumu ile HBA1C arasındaki ilişki

Abstract

AMAÇ: Diabetes mellitus kronik, ciddi komplikasyonlarla seyreden, erişkin morbidite ve mortalitenin günümüzde önde gelen sebeplerinden birisidir.Tip 2 DM tedavisinde onca oral ve parenteral tedavi seçenekleri mevcut olmasına rağmen hedef HbA1c değerine ulaşılan diyabetik hasta oranları tüm toplumlarda genel olarak düşüktür.Hedef HbA1c değerlerine ulaşılamamasındaki en temel sorunlardan birisi Tip 2 DM tedavisinin temelini oluşturan yaşam tarzı değişikliğine ve tedaviye olan uyumsuzluktur.Biz bu çalışmamızda Tip 2 DM tedavisinde hastaların OAD ya da OAD+bazal insülin tedavisine olan uyumları, diyet ve egzersiz uyumları, uyumsuzlukları varsa bunun nedenleri, hekim tarafından yapılan tedavi değişimleri ve bunların glisemik kontrole olan etkilerini araştırdık.GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamıza Fatih Sultan Mehmet Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde Aralık 2018-Ocak 2019 tarihleri arasında Genel dahiliye, Diyabet ve Endokrinoloji Polikliniklerinde Tip 2 diyabetes mellitus tanısı ile takip edilen, en az 1 yıldır diyabet tanısı almış olan, Tip 2 DM tedavisi olarak yalnızca oral antidiyabetik ya da bazal insülin ile birlikte oral antidiyabetik tedavisi alan, kooperasyon ve oryantasyonu yeterli olan, son 6 ayda HbA1c değeri bakılmış olan 412 hasta dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen hastaların tedaviye uyum ve tedaviyi sürdürme durumu ile HbA1c arasındaki ilişki araştırıldı.BULGULAR: Çalışmamıza katılan hastalardan 156 (%37,86) olguda diyet uyumsuzluğu, 67 (%16,26) olguda ilaç uyumsuzluğu mevcuttu. Düzensiz ilaç kullananların düzensiz kullanma nedenleri olarak da en sık hasta tarafından esnek kullanım (%43,2), ilacı bitince tekrar almama (%17,9) ve unutma(%17,9) olduğunu tespit ettik. Son 6 ayda ilaç değişikliği yapılan olgu sayısı ise 80 (%19,42) olup değişiklik sebebi 58 olguda (%72,5) regülasyon amacıyla olduğu saptandı. Düzensiz ilaç kullanan olgularda ilaç değiştirme oranının (%23,88) düzenli ilaç kullanan olgulardan (%18,55) daha yüksek olma eğiliminde olduğu ve HbA1c değerlerinin anlamlı olarak daha yüksek olduğu görüldü (p<0,001).SONUÇ: Verilen tedavinin hasta tarafından doğru bir şekilde uygulanıp uygulanmadığının sorgulanması ve hastaların diyabet tedavisinin sürekliliği hakkında yeterince bilinçlendirilmesi konusunda eksiklikler olduğunu düşündük. Daha kapsamlı çalışmaların bu sorunların önüne geçebilmek adına fayda sağlayacağı kanaatindeyiz.Anahtar kelimeler: Tip 2 Diabetes Mellitus, Oral Antidiyabetik, İlaç Uyumu

AIM: Diabetes mellitus is one of the leading causes of adult morbidity and mortality with chronic, serious complications. Although there are many oral and parenteral treatment options for treatment of 2 DM, the ratio of diabetic patients reaching the target HbA1c is generally low in all societies. One of the main problems that the target HbA1c values cannot be reached is the discordance to lifestyle change and treatment, which form the basis of Type 2 DM treatment. In this study, we investigated the effects of OAD or OAD + basal insulin therapy on patients with Type 2 DM treatment, diet and exercise adaptations, the reasons for this, the changes in the treatment by the physician and their effects on glycemic control.METHOD: We included the 412 patients diagnosed as Type 2 diabetes mellitus in General Internal Medicine, Diabetes and Endocrinology clinics at Fatih Sultan Mehmet Training and Research Hospital between December 2018 and January 2019 who received oral antidiabetic therapy with oral antidiabetic or basal insulin alone and whose HbA1c value was examined in the last 6 months. The relationship between HbA1c and adherence to treatment modalities was investigated.RESULTS: In our study, in 156 patients dietary mismatch (37.86%) in 16 patients drug incompatibility (16.26%) were presented. We determined that the most common reasons for the irregular drug use are the flexible use by the patient (43,2%), not taken back when the drug is finished (17,9%) and forgetting (17,9%). In the last 6 months, 80 patients (19.42%) were changed the drug, and 58 cases (72.5%) were for regulatory purposes. It was observed that drug replacement rate (23.88%) tended to be higher than those who used regular medication (18.55%) and HbA1c values were significantly higher in patients who used unregulated drugs (p <0.001).CONCLUSION: We thought that there were deficiencies in questioning whether the treatment was administered correctly by the patient and raising awareness about the continuity of the treatment of patients. We believe that more comprehensive studies will help to prevent these problems.Keywords: Type 2 Diabetes Mellitus, Oral Antidiabetics, Drug Compliance