Stabil dönemdeki KOAH`lı hastalarda akut bronkodilatör cevabın subjektif ve objektif kriterlerle değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Amaç: Çalışmamızın amacı stabil KOAH'lı hastalarda antikolinerjik (ipratropium bromür) ve uzun etkili P2 agonist (formoterol) ilaçlar ile oluşan akut bronkodilatör cevabın, sübjektif (Borg dispne skalası) ve objektif bulgularla (solunum fonksiyon testleri, akciğer volümleri) belirlenip belirlenemeyeceğini ayrıca iki ilaç arasında akut bronkodilatör cevap açısından farklılık olup olmadığını araştırmaktır. Materyal-Metod: Stabil KOAH'lı, ek hastalığı olmayan 33 hastaya ipratropium bromür ve formoterolden önce ve sonra ayrı ayrı Borg dispne skalaları ve akciğer volümleri dahil solunum fonksiyon testleri (SFT) uygulandı. Dispnenin sübjektif ve objektif olarak ilaç öncesi ve sonrası değerlendirmesi yapıldı. Ayrıca iki ilacın etkinlik farkının olup olmadığı araştırıldı. Bulgular: ipratropium bromür ilacı sonrası Borg dispne skalası ve tüm SFT parametreleri açısından anlamlı bir fark saptandı. Bu fark Borg dispne skalası ve Rezidüel Volüm/Total Akciğer Kapasitesi (RV/TAK) parametresinde azalma, diğer parametrelerde artma şeklindeydi. Formoterol ilacı sonrası ise RV/TAK hariç tüm SFT parametreleri açısından artma şeklinde, Borg dispne skalası açısından azalma şeklinde anlamlı bir fark saptandı, ipratropium bromür öncesi ortalama inspiratuar kapasite (İK) 2167.88 ± 731.63 (880-3460) mi. iken, sonrasında 2384.24 ± 771.80 (1060-3650) ml'ye, Formoterol öncesi ise ortalama İK değeri 2107.58 ± 738.79 (920-3490) mi. iken sonrasında 2311.82 ± 759.24 (1060-3780) ml'ye yükseldi ve İK'deki artış açısından ipratropium bromür, formoterole göre daha etkin bulundu. Borg dispne skalası ve SFT parametreleri açısından iki ilaç arasında etkinlik farkı saptanmadı. Sonuç: KOAH'da akut bronkodilatör cevabın, sübjektif kriterlerle ve objektif kriterlerden FEVl'in yanı sıra İK ile de belirlenebileceği ve antikolinerjik ilaçların yaptığı İK artışının, uzun etkili (32 agonistlere göre daha fazla olduğu sonucuna varıldı. 50

SUMMARY Objective: The purpose of our study is to find out whether the anticholinergic (ipratropium bromide) and long-acting P2 agonist drugs mediated acute bronchodilator response of stable COPD patients can be detected by subjective (Borg dyspnoea scale) and objective (spirometer, lung volumes) findings. We also investigated if there is a difference in acute bronchodilator response mediated by these two drugs. Material and Methods: Borg dyspnoea scale and respiratoary function tests (RFT) including lung volumes were performed to 33 stable COPD patient without any additional diseases before and after ipratropium bromide and formeterol medication. The dyspnoea was evaluated before and after medication subjectively and objectively and the difference in the effectiveness of these two drugs were saerched. Results: The Borg dyspnoea scale and all RFT parameters differed significantly after ipratropium bromide. The Borg dyspnoea scale and the RV/TLC decreased and the othet parameters increased. But after the formeterol was given, the RFT parameters increased except RV/TLC and Borg dyspnoea scale dicreased. While the mean inspiratory capacity (IC)was 2167.88 ± 731.63 (880-3460) ml. before medication, it increased to 2384.24 ± 771.80 (1060-3650) ml. after ipratropium bromide. Similarly whereas the mean IC was 2107.58 ± 738.39 (920-3490) ml. before medication, it increased to 2311.82 ± 759.24 (1060-3780) ml. after formeterol. The ipratropium bromide was found to be more potent in increasing IC than formeterol. No significant differrence was found in terms of Borg dyspnoea scale and RFT parameters between two drags. Conclusion: The acute bronchodilator response in COPD can be detected by subjective criteria and by FEVj and also IC as objective criteria. The increase at IC obtained by anticholinergic drugs are more than that of P2 agonist. 51