Artroskopik menisküs tamiri yapılan 40 yaş ve üstü hastaların klinik ve radyolojik sonuçları

Abstract

Amaç: Bu çalışmada amacımız menisküs yırtığı tanısıyla, 40 yaş ve üstü hastalarda artroskopik menisküs onarımlarının klinik ve radyolojik sonuçlarını ve ek olarak diz ekleminde dejeneratif süreç üzerine etkisini araştırmak. Çalışma planı: 2007 – 2015 yılları arasında, hastanemizde artroskopik menisküs tamiri yapılan 38 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastane kayıtları yeterli olan ve erken evre kondropati ve artroza sahip olan 33 hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışmamızdaki hastaların 23'si erkek (% 69,6), 10'u kadın (% 30,4) idi. Hastaların yaş ortalaması 46,3 (dağılım 40-67) idi. Ortalama takip süremiz 31.06 (dağılım 12 – 100 ay) aydı. Hastaların klinik sonuçları, ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası Lysholm ve IKDC (International Knee Documentation Committee) skorlarının karşılaştırılması ve son kontrolde fizik muayenede eklem çizgisi hassasiyeti, efüzyon varlığı/takılma ve Mc Murrey testine bakılarak değerlendirildi. Ameliyat öncesi ve sonrası çekilen direk grafiler değerlendirilerek KellgrenLawrence sınıflamasına göre diz eklemi artroz evreleri belirlendi ve menisküs onarımının artroz progresyonu üzerine etkisi değerlendirildi. Tüm hastalarda radyolojik iyileşme manyetik rezonans görüntüleme kullanılarak Henning sınıflama sistemi ile değerlendirildi. Bulgular: Hastaların ameliyat öncesi ve sonrası fonksiyonel skorları incelendi. Ameliyat öncesi Lysholm skoru 38,1 ± 12,1; ameliyat sonrası 81,1 ± 13,3 olup, ameliyat öncesi IKDC skoru 37,6 ± 10,3; ameliyat sonrası IKDC skoru 76,8 ± 12,2 idi. Fonksiyonel skorlardaki bu değişim istatistiksel anlamlı bulundu (p < 0,05). Klinik sonuçların değerlendirilmesinde fonksiyonel skorlara ek olarak hastaların fizik muayene bulgularına bakıldı. Fizik muayenede Barrett kriterleri baz alındı. Hastanın ameliyat sonrası fizik muayenesinde bu kriterlerden birinin varlığı klinik olarak başarısız kabul edildi. Yapılan istatiksel analizde ameliyat sonrası fizik muayene bulgularındaki iyileşme ameliyat öncesine göre anlamlı bulundu (p < 0,05). Yapılan menisküs onarımının dejeneratif değişiklikler üzerindeki etkisi ameliyat öncesi ve sonrası hastaların ayakta basarak çekilen direk grafileri incelenerek değerlendirildi ve yapılan istatiksel analizde ameliyat sonrası artroz evrelerinin değerleri ameliyat öncesi döneme göre anlamlı değişim göstermediği görüldü.Çalışmamızda radyolojik sonucu değerlendirmek için MR görüntüleme kullanıldı. Onarılan menisküslerin radyolojik olarak iyileşmesi, ameliyat sonrası MR görüntülerinde Henning kriterleri baz alınarak belirlendi. Hastaların %66,7'sinin kısmi ve tam iyileşme gösterdiği tespit edildi. Çıkarımlar: Biz çalışmamızda orta yaş ve üzeri hasta grubunda artroskopik menisküs tamiri uyguladığımız hastalarımızın klinik ve radyolojik sonuçlarının başarılı olduğunu ve menisküsü korumanın diz ekleminde dejeneratif süreç üzerine koruyucu etkisi olduğunu tespit ettik. İleri evre diz eklemi artrozu olmayan, kanlanması iyi bölgede menisküs yırtığına sahip ve ameliyat sonrası rehabilitasyonu uygulayabilecek kapasitedeki tüm hastalarda yaşa bakılmaksızın mümkün olduğunca menisküs dokusunun korunması gerektiğini savunmaktayız.

Objective: In this study, we aimed to investigate the clinical and radiological results of arthroscopic meniscus repair in addition to knee joint degenerative process in patients aged 40 years and older with meniscus tear.Method: Between 2007 and 2015, 38 patients who underwent arthroscopic meniscal repair in our hospital were evaluated retrospectively. Thirty-three patients with adequate hospital records and early stage chondropathy and arthrosis were enrolled in the study. 23 of the patients were male (69,6%) and 10 were female (30,4%). The mean age of the patients was 46,3 (range 40-67). The mean follow up period was 31,06 (range 12 - 100 months). The clinical outcomes of the patients were assessed by comparison of preoperative and postoperative Lysholm and International Knee Documentation Committee (IKDC) scores, physical examination of joints at the last visit, joint efficacy / effusion, and mc murrey test. Preoperative and postoperative direct radiographs were evaluated and knee joint arthrosis stages were determined according to Kellgren-Lawrence classification and the effect of meniscus repair on arthrosis progression was evaluated. Radiological healing was assessed by Henning classification system using magnetic resonance imaging in all patients. Results: The preoperative and postoperative functional scores of the patients were examined. Preoperative Lysholm score was 38,1 ± 12,1; postoperative was 81,1 ± 13,3, preoperative IKDC score was 37,6 ± 10,3; postoperative IKDC score was 76,8 ± 12,2. This change in functional scores was statistically significant (p <0,05). In addition to the functional scores, the physical examination findings of the patients were evaluated in evaluating the clinical outcomes. Physical examination was based on Barrett criteria. The presence of one of these criteria postoperatively was considered clinically unsuccessful. In the statistical analysis performed, improvement in postoperative physical examination findings was found to be significant compared to the preoperative period (p <0,05). The effect of the meniscus repair on the degenerative changes was assessed by examining the direct graphs of the patients before and after the operation and the postoperative values of the arthrosis stages did not show any significant change compared to the preoperative values in the statistical analysis. MR imaging was used to evaluate the radiological outcome in our study. Radiological healing of the meniscus tears recovered was based on Henning criteria in postoperative MR images. It was found that 66,7% of the patients showed partial and complete recovery. Conclusion: In our study, we found that the clinical and radiological results of our patients with arthroscopic meniscus repair in the middle age and over patient group were successful and that the meniscus preservation was a protective effect on the degenerative process in the knee joint. not have advanced stage knee arthrosis, have a good blood supply meniscal tears and patients who can perform postoperative rehabilitation, regardless of age, we should preserve as much meniscal tissue as possible.