Submaküler hemoraji olgularında cerrahi yaklaşım sonuçlarımız

Abstract

Amaç: Çalışmamızın amacı; kliniğimizde çeşitli etyolojilere sekonder gelişen submaküler hemoraji (SMH) olgularında uygulanan farklı tedavi yaklaşımlarını inceleyerek, bunların anatomik ve fonksiyonel başarı oranları, ameliyat içi ve sonrası komplikasyonlar açısından değerlendirmelerini sunmaktır.Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma kapsamında, Sağlık Bilimleri Üniversitesi Beyoğlu Göz SUAM, Retina Bölümüne Ocak 2014 - Aralık 2017 tarihleri arasında müracaat etmiş ve SMH tanısı alarak cerrahi müdahale uygulanmış olan hastalar değerlendirildi. Çalışmaya dahil edilen hastaların demografik özellikleri, oftalmolojik muayene bulguları, SMH etyolojileri, SMH kalınlık ve alan ölçümü değerleri, SMH gelişiminden müdahale zamanına kadar geçen süre, tedavi için uygulanan müdahale tipleri, müdahale sırasında veya sonrasında gelişen komplikasyonlar ve müdahale sonrası takip süreleri not edildi. Hastaların ilk başvurudaki, müdahale sonrası 1., 3., 6., 12. aydaki ve son vizitteki en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) seviyeleri ve santral maküla kalınlığı (SMK) değerleri kayıt altına alındı.Bulgular: Çalışma kapsamında çeşitli etyolojilere sekonder olarak gelişen SMH tanılı 53 hastanın 54 gözü değerlendirmeye alınmıştır. Ortalama yaşı 69,4 ± 13,0 (13 - 93) yıl olan hastaların, ortalama takip süresi 15,8 ± 10,5 (3 - 43) aydır. Olgularda en sık etyolojinin neovasküler tip yaşa bağlı maküla dejenerasyonu (%55,6) olduğu izlenirken, bunu polipoidal koroidal vaskülopatinin (%22,2) takip ettiği görülmüştür. Olgularda ilk başvurudaki ortalama EİDGK 2,0 ± 0,8 (0,3 – 3) logMAR, ortalama SMH kalınlığı 662,5 ± 330,0 (197 – 1615) μm ve ortalama SMH alanı ise 31,5 ± 26,5 (2,8 – 145,3) mm2 olarak kaydedilmiştir. Olguların son takiplerinde kaydedilen ortalama EİDGK değerlerinde, başvurudaki EİDGK değerlerine göre 0,28 logMAR düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı bir artış saptanmıştır (p=0,041). Başvurudaki SMH kalınlığı veya alanı ile EİDGK artışı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmamıştır (p>0,05) (r=-0,181). Hastaların semptomlarının başlama zamanı ile gelişen SMH'ye müdahale arasında geçen süre ortalama 13,7 ± 16,3 (1 - 95) gün olarak hesaplanmıştır. Semptomların başlamasından cerrahiye kadar geçen süre ile EİDGK artışı arasında negatif korelasyon ilişkisi bulunmuştur (Pearson test, p<0,001, r=-0,548). SMK değerlerindeki değişim açısından, preoperatif SMK ile postoperatif 1.,3.,6.,12. ay takiplerinde ve son vizitteki SMK değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır (p<0,05).7Postoperatif komplikasyonlar arasında ise en sık olarak retina dekolmanı (%11,1), vitre içi hemoraji (%5,6) ve nüks SMH gelişiminin (%7,4) izlendiği görülmüştür.Sonuç: Çok farklı etyolojilere bağlı olarak gelişebilen SMH olgularında uygulanan çeşitli cerrahi yaklaşımların sonucunda, görsel prognoz açısından anlamlı bir gelişme kaydedilebilmektedir. Ulaşılabilen sonuç görme keskinliği düzeyinde, SMH gelişiminden hemorajiye müdahale edilmesi arasında geçen süre önemli bir prediktördür.Anahtar kelimeler: Submaküler hemoraji, etyoloji, cerrahi, pars plana vitrektomi, subretinal t-PA enjeksiyonu

Aim: The aim of this study was to evaluate the different surgical treatment techniques applied in our clinic for submacular haemorrhage (SMH) patients with various etiologies; in terms of anatomical and functional success, and per- or postoperative complications.Materials and Method: Within the scope of this retrospective study, patients who applied to University of Health Sciences, Beyoglu Eye Training and Research Hospital, Retina Department between January 2014 – December 2017, and underwent surgical treatment for SMH were evaluated. The demographic features, ophtalmological examination findings, etiologies of SMH, SMH thickness and area measurements, duration of heamorrhage, surgical techniques applied for the treatment, pre- and postoperative complications and follow-up periods were recorded, for the patients included in this study. Best-corrected visual acuity (BCVA) and central macular thickness (CMT) values at preoperative, postoperative month 1, 3, 6, 12 and final visits were recorded for statistical analysis.Results: Within the scope of the study, 54 eyes of 53 patients with SMH secondary to various etiologies. The patients with mean age of 69.4 ± 13.0 (13 - 93) years were followed up for 15.8 ± 10.5 (3 - 43) months. The most frequent etiologies were neovascular age-related macular degeneration (%55.6) and polypoidal choroidal vasculopathy (%22.2), respectively. At the first visit, the mean BCVA was 2.0 ± 0,8 (0,3 – 3) logMAR, the mean SMH thickness was 662,5 ± 330,0 (197 – 1615) μm, and the mean SMH area was 31,5 ± 26,5 (2,8 – 145,3) mm2. There was an statistically significant improvement of 0.28 logMAR in BCVA at the final visit, according to the first visit (p=0,041). There was no statistically significant relationship between SMH thickness or area, and BCVA improvement (p>0,05) (r=-0,181). The mean duration of heamorrhage was 13,7 ± 16,3 (1 - 95) days. There was a negative correlation between the duration of heamorrhage and BCVA improvement (Pearson test, p<0,001, r=-0,548). There was a statistically significant difference between preoperative CMT and postoperative month 1.,3.,6.,12, final visit CMT values (p<0,05). The most frequent postoperative complications were retinal detachment (%11.1), vitreous heamorrhage (%5.6), and recurrence of SMH (%7.4).Conclusion: Different surgical treatment methods can be applied to SMH patients with various etiologies, providing significant improvement in terms of visual prognosis. Theduration of hemorrhage is a significant predictor for the final visual acuity achieved after the treatment.Key words: Submacular haemorrhage, etiology, surgery, pars plana vitrectomy, subretinal t-PA injection