Glioblastom olgularında immunhistokimyasal olarak EGFR,MMP2,MMP9 ekspresyonu ile ki-67 proliferatif indeksi ve tümör lokalizasyonunun prognozla ilişkisi

Abstract

Giriş ve amaç: Glioblastom santral sinir sisteminin primer tümörleri içinde en sık rastlanılan (%15) ve en ölümcül olanıdır. Glioblastom tanılı hastalar tedaviye yanıtta ve yaşam süresi açısından kendi içinde heterojenite göstermektedir. Bazı hastaların beklenilen yaşam süresindeki farklılık hala gün yüzüne çıkmamış mekanizmaların sağkalım üzerinde etkili olduğu şüphesini doğurmaktadır. EGFR yolağında aşırı aktivite saptanması malignglial tümörlerdeki tümöral gelişmeden sorumludur. Matriksmetalloproteinazları ise tümör hücre invazyonu ve metastaz sırasındaki ECM yıkımında etkilidir. Bir proliferasyon belirteci olan Ki-67 nükleer bir antijen olup hücre siklusunda G0 fazının geç dönemlerinde ortaya çıkar. Bu çalışmanın amacı; hastanemizde tanı alan glioblastom olgularında EGFR, metalloproteinazlardan MMP2-MMP9 ekspresyonu, Ki-67 proliferasyon indeksi ve tümörün demografik özelliklerinin yaşam süresi ile ilişkisini araştırmaktır.Gereç ve yöntem: Kartal Dr Lütfi Kırdar Eğitim ve Araştırma Hastanesi Patoloji Kliniği'nde glioblastom tanısı almış 177 vaka çalışmaya alındı. İmmünohistokimyasal inceleme için, formalintesbitli, parafine gömülü dokulardan hazırlanan 4 µm kalınlıktaki kesitler kullanıldı. Tümör dokularına EGFRVIIIa, MMP2 ve MMP9 antikorları uygulandı. Mevcut Ki-67 proliferatif indeksleri ve lokalizasyon bilgileri yeniden gözden geçirilerek kayıt altına alındı. Elde edilen veriler ve yaşam süreleri istatiksel olarak karşılaştırıldı.Bulgular: Yaş ile sağkalım arasında negatif yönde orta derecede anlamlı (r:-0,308) bir korelasyon vardır. Buna göre yaş arttıkça sağkalım süresi azalmaktadır (p<0,001). Ki-67 indeksi ve sağkalım arasında anlamlı sonuç bulunamamıştır. Frontal-nonfrontalyerleşim ile sağkalım süresi arasındaki ilişki incelendiğinde; 6, 12 ve 24 aylık sağkalım sürelerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır (p>0,05). MMP2 ile sağkalım arasındaki ilişki incelendiğinde; birkaç hücrede boyanma görülen hastalardaki sağkalım süresinin (20,097±2,167 ay) yaygın boyanma görülen hastalara göre (7,319±2,357 ay) daha yüksek olduğu görülmüştür (p<0,001). MMP9 ekspresyonun tümör hücrelerindeki boyanma yaygınlığı ile sağkalım süresi arasında negatif yönde orta derecede anlamlı (r:-0,420) bir korelasyon vardır. Buna göre MMP9 ekspresyonu arttıkça sağkalım süresi azalmaktadır (p<0,001). EGFRVIII ekspresyonu ile sağkalım arasındaki ilişkiye baktığımızda aralarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür (p>0,05).Sonuç: Sonuç olarak MMP9 ve MMP2'nin tümör hücrelerindeki boyanma yaygınlığı ile yaşam süresi arasında negatif yönde anlamlı bir korelasyon bulunmuştur. EGFRVIII ekspresyonu prognoz ile ilişkilendirilememiştir. Yine Ki-67 proliferasyon indeksi ve sağkalım arasında korelasyon saptanmamıştır.

Aim:Glioblastoma is themostcommon (15%) andmostlethaloneamongtheprimarytumors of thecentralnervoussystem. Patients diagnosed with glioblastoma exhibit heterogeneity in response to treatment and in terms of life span. The difference in life expectancy of some patients is the suspicion that the mechanisms that have not yet appeared are still effective on survival. Excessive activity in the EGFR pathway is responsible for malignant glial tumors developing. Matrix metalloproteinases are effective in tumor cell invasion and destruction of the ECM during metastasis. A proliferation marker Ki-67, is a nuclear antigen that occurs in the late phase of the G0 phase in the cell cycle. Thepurpose of thisstudy is; EGFR, MMP2-MMP9 expressionfrommetalloproteinases, Ki-67 proliferationindexanddemographiccharacteristics of thetumor in relationtosurvival in glioblastomasdiagnosed in ourhospital.Materialsandmethods: In Kartal Dr. Lütfi Kırdar Training andResearchHospitalPathologyClinic, 177 caseswithglioblastomadiagnosedwithmorphologicalandimmunohistochemicalfindingswereincluded in thestudy. Forimmunohistochemicalexamination, sectionswithformalinfixation, of 4 µm thicknesspreparedfromparaffin-embeddedtissuewereused. Theexisting Ki-67 proliferativeindexandlocalizationwererecordedand re-examined. Conclusively, EGFRVIIIa, MMP2 and MMP9 antibodieswereadministeredtotumortissues. Existing data andsurvival time werestatisticallycompared.Results: There is a significant (r: -0,308) correlation between age and survival in the medium to moderate negativity. Accordingly, as ageincreases, thesurvival time decreases (p <0.001). No significantcorrelationwasfoundbetween Ki-67 indexandsurvival.Whentherelationshipbetweenfrontal-nonfrontallocationandsurvival time is examined; Therewasnostatisticallysignificantdifferencebetween 6, 12 and 24 monthssurvival time (p> 0,05). Whentherelationshipbetween MMP2 andsurvival is examined; (20,097 ± 2,167 months) in patientswith a fewcellstaining (p <0,001) thanpatientswithdiffusestaining (7,319 ± 2,357 months). There is a significant (r: -0,420) correlationbetween MMP9 expression in tumorcellsandtheduration of survival in thenegativedirection. Accordingly, as MMP9 expressionincreases, the survival time decreases (p <0.001). Whenwelooked at therelationship between EGFRVIII expression and survival, there was no statistically significant difference (p> 0.05).Conclusion:As a result, therewas a significant negative correlation between the prevalence of MMP9 and MMP2 in tumor cells and the duration of life. EGFRVIII expression has not been associated with prognosis. There was no correlation between Ki-67 proliferation index and survival.