Dizde menisküs yaralanmaları ve eşlik eden patolojilerin MR ile değerlendirilmesi ve menisküs yırtıklarında MR ve artroskopi tanılarının karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Diz MR isteği ile başvuran hastalardan, menisküs patolojisi tespit edilen 350 hasta iki grupta değerlendirildi. Birinci grupta 271 hastanın tek dizi, 32 hastanın ise iki dizi olmak üzere toplam 335 dizin MR bulguları değerlendirildi. İkinci grupta ise 47 hastanın diz MR tanılan artroskopi tanılanyla karşılaştırıldı. Birinci gruptaki hastaların menisküs yaralanmaları evrelendirilerek lokalizasyonlarma göre değişik bakış açılan ile birlikte değerlendirilerek dağılımları yapıldı. Tüm dizlerde menisküs lezyonlan tek tek ele alındığında toplam 671 lezyon bulundu. Bunlann evrelerine göre dağılımı: 88 (%13)'i evre I, 301 (%46)'i evre II, 257 (%38)'si evre III, 25 (%3)'i evre IV idi. Lokalizasyonlarma göre dağılımı ise şöyleydi: 411 (%61)'i medial menisküste, 260 (%39)'ı lateral mensiküste idi. Menisküs yaralanması evre III-IV olarak ele alındığında 335 dizde medial ve lateral menisküs aynımı yapılmadan 193 dizde yırtık bulundu. Menisküs yaralanmalannmm evre III-IV olanlanm menisküslere göre ve bir menisküste birden fazla lokalizasyondaki yırtığı 1 yırtık olarak ele alıp değerlendirirsek toplam 244 yırtık saptandı. Bunlann 181 (%74)'i medial menisküste, 63 (%26)'ü lateral menisküste idi. Görüldüğü gibi menisküs yaralanmalarının en sık medial menisküste, medial menisküsün de arka boynuzunda (%70) bulunduğu ortaya kondu. 335 dizde 134 (%40) çapraz bağ yırtığı görüldü. Menisküs yırtığı bulunan 193 dizde 72 (%37) ÖÇB yırtığı saptandı. Sayı olarak en çok medial menisküs arka boynuz (98/290;%33.7) yaralanmalarına, oran olarak ise en sık lateral menisküs ön boynuz (52/13 1;%39.6) yaralanmalarına eşlik ettiği bulundu. Diz ekleminde kemik yapılarda toplam 184 kontüzyon saptandı. Kemik kontüzyonlannın en sık medial menisküs ön boynuzu (%35), en az ise lateral menisküs arka boynuz lezyonlanna eşlik ettiği saptandı. En çok femur medial kondil ve tibia medial platoda kontüzyon tespit edildi. Menisküs yaralanmalannda % 84 oranında eklem sıvısında artış saptandı. Çapraz bağ yırtıklannm 121 (%90)'i ÖÇB, 13 (%10)'ü AÇB lezyonu idi. ÖÇB yırtıklannm 76 (% 62.8)'sı parsiyel, 45 (%37.2)'si tam yırtık idi. ÖÇB yırtığı olan 121 olguda medial veya lateral ayırımı yapılmaksızın 73 (%60) menisküsyırtığı saptandı, en sık görülen yaralanma medial menisküs arka boynuz lezyonu 98 (% 80.9) idi. ÖÇB lezyonu bulunan 121 olguda toplam 36 (%30) kemik kontüzyonu, 104 (% 86) eklem sıvı artışı saptandı. İkinci gruptaki hastalarda MR tanıları artroskopi tanılan ile karşılaştırıldı; şu sonuçlar bulundu: medial menisküste duyarlılık % 86, özgüllük % 94, doğruluk % 89. Lateral menisküste duyarlılık % 77, özgüllük % 97, doğruluk % 91. ÖÇB yırtığında duyarlılık % 95, özgüllük % 91, doğruluk % 93. Artroskopi tanılarını gold standart kabul edildiğinde MR ile menisküs ve ÖÇB yırtıkları tanısı koymanın, medial menisküste pozitif prediktif değeri % 96, negatif prediktif değeri % 81, lateral menisküste pozitif prediktif değeri % 90, negatif prediktif değeri % 92, ÖÇB 'de pozitif prediktif değeri % 92, negatif prediktif değeri % 95 idi. Sonuç olarak dizde birden fazla yaralanma aynı anda bulunabilmektedir. Bu durumda klinik ve diğer tanı yöntemleri yanılgılara neden olabilir. Yaralanmaların evre ve lokalizasyonlan ve birbirleriyle ilişkilerinin ortaya konulması, tanıda hata payının azaltılması tedavinin planlanması açısından önemlidir. Bu çalışmada lezyonlann varlıklarım, lokalizasyonlarmı ve birbirleriyle ilişkilerinin ortaya konulmasında MR'nin katkısı ve MR tanı değerlerinin yüksek olduğu ortaya konuldu.

SUMMARY An MRI assesment of knee meniscus injuries and their associated pathologies: Comparisons between MRI and arthroscopic diagnoses of knee meniscus torns. From a patients referred to Radiology Center for knee MRIs, three hundred and fifty cases with identified pathologies were evaluated. They were divided into two groups. In the first group, only one side of 271 patient knees and both side knees of 32 patients (total 335 knees) were evaluated. In the second group, the knee MRI and arthroscopic diagnoses of 47 patients were compared with each other. According to the severity and the location of the injuries from different views, patients in the first group were classified. Lesions of menisci in all knees were studied one by one; in these the presence of 671 lesions were determined. According to the grades of lesions severity, they were found as follows: in grade 1, 88 lesions (13 %), in grade 2, 301 lesions (46 %), in grade 3, 257 lesions (38 %), and in grade 4, 25 lesions (3 %). According to the location of the lesions, they were found as follows: in the medial meniscus 411 lesions (61 %), and in the lateral meniscus 260 lesions (39 %). In the total number of the studied knees and without determination of the medial and the lateral menisci, 193 torn menisci were found in the analysed meniscus injuries of grades III and IV. In the total number of meniscus torns and when multiple located torns in the menisci were considered as one torn, 244 meniscus torns were found. Out of these, 181 (74 %) torns in the medial meniscus and 63 (26 %) torns in the lateral meniscus were found. As cited, the meniscus injury can be mostly seen in medial meniscus and specially in posterior horn of medial meniscus (70 %). In 335 knees, 134 (40 %), ruptured cruciate ligaments were determined. In 193 knees with torn menisci, 72 (37 %) ruptured anterior cruciate ligaments (ACL) were determined. In the total posterior horn of medial meniscus torns (290 tears) were found together with ACL ruptures (98 tears: 33,7 %) but, in the total anterior horn of lateral meniscus torns (131 tears) found together with ACL ruptures (52 tears: 39,6 %).In the osseous structure of the knee joint, a total of 1 84 contusions were determined. They were located mostly in the anterior horn of the medial meniscus, and also at least in the posterior horn of the lateral meniscus. The locations of the contusions most commonly were found in the femoral medial condyle and the medial femoral articular surface of the tibia. An increase in the synovial fluid was determined in 84 % of the injured meniscus knees. The rupture of ACL was found in 121 cases (90 %), while in the PCL found in 13 cases (10 %). The partial ruptures of ACL were determined in 76 cases (62,8 %) while the total ruptures were found in 45 cases (37,2 %). Without differantiation of lateral and medial, 73 meniscus torns (60 %) were determined in the total of 121 cases with ACL ruptures and the most common injuries was seen in the posterior horn of medial menisci. Bone contusions in 36 cases (30 %) and increase in synovial fluid in 104 cases (86 %) were found in the total of 121 cases with ACL ruptures. In the second group patients, the results of diagnoses of MR imaging and arthroscopy were compared and the MRI results were as follows: in the medial meniscus, sensitivity 86 %, specifity 94 % and accuracy 89 %, and in the lateral meniscus, sensitivity 77 %, specifity 97 % and accuracy 91 %, in the ACL ruptures, sensitivity 95 %, specifity 91 % and accuracy 93 %. The diagnosis of the arthroscopy was accepted as the gold standart to determine the torn of meniscus and ACL ruptures by MRI, in the medial meniscus the value of positive predictivity was 96 %, and negative predictivity was 81 %, in the lateral meniscus, the value of positive predictivity was 90 %, and negative predictivity 92 %, in the ACL, the value of positive predictivity was 92 % and negative predictivity was 95 %. As a result, in the knee injuries, more than one injury could be present. In this case clinic and other diagnostic tools may give misdiagnosis. Determination of the location and grade of injury and the relationship between them may be helpful for proper diagnosis and treatments. In the present study, determination of the occurance of the lesions and their locations, the relationship between the relevant structures, and the contribution of MRI and its diagnostic quality were found highly valuable.