EEG' de fotik sürüklenme yanıtları ve görsel uyarılmış potansiyeller ile ilişkisi

Abstract

6. ÖZET EEG'de flaşlara karşı normal fizyolojik yanıtlar olarak kabul edilen fotik sürüklenme yanıtlarının normal kişiler arasında, amplitüt, simetri, en belirgin olarak ortaya çıktığı montaj veya FSY'nin hiç ortaya çıkmaması gibi farklılıklar gösterdiği, EEG laboratuvarlannın öteden beri bilinen ve dikkati çeken bir bulgusudur. Bu çalışma ile, normal kişiler arasındaki FSY farldüıklan, bunlara neden olabilecek faktörler ve bu farklılıkların görsel uyarılmış potansiyellere nasıl yansıdığı araştırılmıştır. Anamnez ve muayene sonucu tamamen normal kabul edilen, 18-50 yaşlan arasında, 30 denek (16'sı erkek, 14'ü kadın) çalışmaya alındı. Hem göz kapak, hem de göz açık iken olmak üzere EEG'de FSY değişiklikleri saptandı ve bu değişikliklerin aynı olguların GUP'ları ile doğrusal bir ilişki gösterip göstermediği incelendi 1. Flaşlara karşı EEG fotik sürüklenme yanıtı gösteren kişilerin sayısı, göz kapalı olgularda %86, göz açık olgularda %83 olarak bulundu. Subharmonik yanıtlar göz kapalı olgularda, harmonik yanıtlar ise göz açık olgularda daha fazla idi Bu durum göz açık olgularda alfa ritminin FSY'ye olan katkısının en aza indirilmiş olması ve normalde ortaya çıkmayan FSY'lerin görünür hale gelmesi şeklinde açıklanabilir. 2. FSY'nin en ryi elde edildiği frekans aralığı (kritik frekans), göz kapalı olarak %81, göz açık iken %63 olguda alfa frekans aralığı olarak belirlendi. FSY'nin en belirgin olarak ortaya çıktığı montajlar ise P3-01, P4-02 ve C3-P3, C4-P4 idi. Bu bulgular bize FSY'nin alfa dalgalan ile, hemisferik lokalizasyon, ortaya çıktığı frekans aralığı açısından benzer elektrogeneze sahip olmasına rağmen, onlardan farklı bir antite olduğunu gösterdi 3. Hem göz kapak, hem göz açık olgularda EEG'de fotik sürüklenme yanıtı amplitütleri ile, aynı olguların görsel uyarılmış potansiyel amplitütleri yüksek oranda bir korelasyon gösterdi Kişiler arasındaki FSY farkkkklannın ortaya çıkmasında veya FSY'nin biç oluşmamasında, GUP büeşenlerinin ve fotik yanıt jeneratörünün hemisferdeki lokalizasyonunun önemti olduğu görüldü. 4. FSY ve GUP ampktütlerinin yaş ve cinsiyete bağk olarak değişmediği tespit edildi Olgular flaş frekanslarına karşı iki tip fotik yanıt örneği sergilediler ; a) Flaş frekansı ile ampktüdü giderek artan, kritik frekanstan sonra giderek azalan sumasyon tip yanıt, b) Flaş frekanslarına karşı Ok yanıttan sonra amplitüdü giderek azalan non-sumasyon tip yanıt. Non- sumasyon tip yanıt gösteren olguların FSY orta.lamala.ri daha düşük bulundu. Özellikle sumasyon tipinde FSY'ye en belirgin katkısı olan GUP bileşeninin rv. komponent olduğu öngörüldü. 605. EEG'de FSY'nin ortaya çıkmasında, zemin ritminin, genetik olarak fotosensitivite (nöron eksitabilitesi) derecesinin, ruhsal durumun, çevresel faktörlerin, kayıt sırasındaki farklılıkların da katkısının olabileceği görülmüştür. EEG'de FSY'lerin GUP ile korelasyonundaki bazı farklılıklar bu şekilde açıklanabilir. FSY ve GUP arasındaki yüksek korelasyon ve elde edilen diğer bulgular, bu iki yöntemin çok benzer veya aynı temel mekanizmayla ortaya çıktığını göstermektedir. Bir çok araştırıcı tarafından bu temel elektrogenetik proçeslerde, retiküler aktive edici sistem- subtalamik-talamik-kortikal bağlantıların ve aminerjik sistem ile kolinerjik sistem arasındaki dengenin önemli olduğu belirtilmektedir. Dolayısıyla, bu iki yöntemin, birbirinin alternatifi olarak veya birinden elde edilen sonucun diğeri tarafından teyit edilmesi amacıyla nöroloji laboratuvarlannda kullanılabileceği izlenimi elde edilmiştir. 61

7. SUMMARY PHOTIC DRIVING RESPONSES ON EEG AND THEm RELATIONSfflP WITH VISUAL EVOKED POTENTIALS Photic driving responses (PDRs) are considered to be physiological responses to flash stimuli on EEG. They differ between individuals by their amplitude, symmetry, the montage on which they are most prominent, or their absence. In this study, PDRs differences between normal individuals, their causative factors and EEG correlates of PDRs were investigated. 30 normal subjects (16 male, 14 female) whose ages ranged between 18-50 were included in the study. PDRs were recorded with eyes open and closed and the response variability was compared to the VEPs of the same individuals to search for a linear correlation. 1. Persantage of subjects with PDRs on EEG was found to be 86% with eyes closed and 83% with eyes open. Subharmonic responses were prominent in subjects with eyes closed whereas harmonic responses were prominent in subjects with eyes open. This result may be explained by the minimum contribution of alpha rhythm to PDRs, resulting in visualisation of normally absent PDRs on EEG. 2. The frequency range between which PDRs are best obtained (critical frequency) was found to be the alpha frequency range in 81% of subjects with eyes closed and 63% of subjects with eyes open. PDRs were most prominent with the following montages; P3-01, P4-02 and C3-P3, C4-P4. The results suggest that although electrogenetical basis of PDRs and alpha rhythm are similar with regard to hemispheric localization and frequancy range, PDRs is a somewhat different entity. 3. Amplitudes of PDRs and VEPs were highly correlated in a given subjects with eyes open and closed. VEPs components and hemispheric localization of the photic generation were found to be important factors for the generation of different PDRs. 4. PDRs and ve VEPs amplitudes were not affected by age or sex. The subjects demonstrated two types of photic responses: a)Summation type; in which the amplitude is first gradually increased and then gradually decreased after a critical frequency, b ) Non- summation type; in which amplitude is gradually decreased after the first response. Averages of the non-summation type responses were found to be lower. The IV th. component of the VEPs was found to be the most prominent contributor to the PDRs, particularly to the summation type responses. 625. Background rhythm, genetically determined photosensitivity ( neuronal excitability), mood, environmental factors, and recording techniques were all found to be contributors to the genesis of PDRs. Highly correlated PDRs and VEPs suggest a similar basic mechanisim for their generation. Corrections between reticular activating system, subthalamic region, thalamus and cortex are suggested to be important for the production of this electrogenetic process as well as the balance between aminergic and cholinergic systems. Over impression is that the two techniques can be employed in the neurology laboratory as alternatives of eachother. 63