Polimerik biyomalzemelerin biyouyumluluğu (deneysel çalışma)

Abstract

8. ÖZET Biyomateryaller tıpta çok geniş kullanım alanı bulmuş olan malzemelerdir. Toplam dört grupta incelenen bu biyomalzemeler iskelet sisteminde, kalp-damar sisteminde, duyu organlarında, diş hekimliğinde, ekstrakorporeal sistemlerde, yardımcı sistemlerde sıkça kullamlmaktadır (3,4,8,9,10,11). Biyomateryallerin insan vücuduna uygulanmadan önce bazı mekanik ve biyolojik ön çalışmalardan geçirilmesi gerekmektedir. Biyomateryal yeterli mekanik kuvvete sahip olmalı, ağırlık ve dansitesi uygun olmalı, kolay ve iyi bir şekilde saflaştınlıp, işlenebilmeli, fabrikasyon kolaylığı göstermelidir. Biyo-uyumluluk ise biyomateryalin sahip olması gereken en önemli özelliklerdendir (12,13,14). Biyo-uyumluluk uygulama esnasmda ve uygulandıktan sonra materyalin canlı dokulara uygun cevap verebilme yeteneğidir (13). Biyo-uyumlu materyal etraf dokuların normal değişim ve canlılığına engel olmaz. Tüm biyomateryaller canlı tarafından yabancı cisim olarak değerlendirilir ve reaksiyonla karşılaşır. Biyo-uyumluluk açısından önemli olan ise bu reaksiyonun şiddetli olmaması ve reaksiyonun yan etMlerinin canlı vücudu tarafından kabul edilebilir boyutlarda olmasıdır (15). Biyomateryallerin, canlı dokuya uygulanmadan önce biyo-uyumluluk testlerinden geçirilmiş olması gerekir. Bu testler ise in vivo ve in vitro protokoller halinde uygulanır. İn vivo protokollerden biri de canlıya implantasyon tekniğidir. Kullanılacak olan biyomateryal canlıya subkutan, intraperitoneal veya intramusküler olarak implante edildikten sonra, bu bölgeden belirli zaman periyotlarında biyopsiler alınır ve histopatolojik olarak dokuda oluşan değişiklikler bazı parametreler esas alınarak değerlendirilir (17). Tıbbın diğer alanlarında ve ortopedik cerrahide sıkça kullanılan biyomateryallerden biri de polimerlerdir. Artroplastilerde, yapay tendon ve bağlarda ve diğer ortopedik cerrahi girişimlerde kullanılan polimerlerden bazıları polietilen, silikon, teflon, dekindir. Çalışmamızda bu dört polimerle beraber bir kompozit materyal olan karbon fiberin biyo- uyumluluklarmı canlıya implantasyon protokolünü kullanarak araştırdık. Çalışmamıza sterilizasyon ve zaman faktörlerinin biyolojik uyumluluk üzerine etkisini de dahil ettik. Sonuç olarak tüm materyallerin, üzerinde çalıştığımız histopatolojik parametreleri aynı oranda arttırmadığını, sterilizasyonun da bu histopatolojik parametrelerin şiddeti üzerinde etkisi olduğunu tespit ettik. 77

9. SUMMARY Biomaterials are supplies which used in medicine at wide usage. These biomaterials were studied on four groups and used frequently in skeletal system, kardiovascular system, sensation organs, dentistry, ekstracorporeal systems and asistent systems. Before being applied to human body, biomaterials are needed to undergo from some mechanic and biological front studies. Biomaterials have to get adequate mechanical force, weight and density have to be appropriate, simply and good can be purified and performed have to show fabrication easyness. Biocompatibility is most important speciality what a biomaterial have to get. Biocompatibility is suitable answering ability of material to the living tissues during application or after application. Biocompatible material does not restrict normally alteration and viability of the surrounding tissues. All biomaterials are thought to be foreign body from living and the living reacts it. Impartont thing for the biocompatibility is that this reaction isn't intense and side effects of reaction have to be accepted from the living body. Before applying to viable tissue, biomaterials must be passed through biocompatibility tests. This tests are put in to the practice in vivo or invitro protochols. One of the in vivo protochol is implantation technique to the living systems. After implantation of for living using material subcutaneus, intraperitoneal, intramusculer biopsies is taken from this area at same intervals and histopathlogical change, using some parameters for evaluating viable tissue. On the other areas of medicine especially on orthopaedical surgery one of the often using biomaterial are polymers. Some of polymers which are used in arthroplasties, synthetic tendon and ligaments and the other orthopaedic surgical attempts are polyethylene, silicon, teflon and delrin. In our study we have mvestigated using implantation prothocol. As conclusion, all materials didn't increase histopathologic parameters at the same rate and we investigated that sterilization also effects over the intensity of histopathologic parameters. ? r YtJtöH&ö6****, ` 78 -m