Eksperimental global serebral iskemi modelinde deksmedetomidinin kafa içi basınç ve lipid peroksidasyonuna etkileri

Abstract

7. ÖZETBiz bu deneysel çalışmada serebral iskemi oluşturulan deneklere 80 µg/kg ve 320µg/kg deksmedetomidin uygulayarak, bu ajanın hemodinamik parametrelere, intrakranialbasınca ve doku MDA düzeylerine etkilerini inceleyerek yararlılığını tespit etmeyiamaçladık.Çalışmamızda kiloları 3000-3500 gram arasında değişen 24 adet Yeni Zellanda tipitavşan kullanıldı. Tüm tavşanlara intramüsküler (i.m) 15 mg/kg xylazine HCL (Rompun%2 BAYER) ve 35 mg/kg ketamine HCL (ketalar PARKE-DAVIS, Eczacıbaşı) ileanestezi verildi. Bütün denekler çalışma süresince spontan solunumda muhafaza edildi.Deneklere servikal boyun diseksiyonu yapılarak bilateral karotis arter klemplenerek birsaat boyunca iskemi ve daha sonrasında klempler açılarak bir saat reperfüzyonuygulandı.Her grupta 6 tavşan olacak şekilde rastgele 4 gruba ayrılan deneklerden I. grubaiskemi oluşturulmazken, II. gruba iskemi reperfüzyon uygulanarak tedavi verilmemiş, III.gruba reperfüzyon sırasında 80 µg/kg deksmedetomidin, IV. gruba reperfüzyon sırasında320 µg/kg deksmedetomidin ilk 10 dakika içerisinde ıv olarak uygulandı.Bütün gruplarınsistolik (SAB), diyastolik (DAB), ortalama (OAB) arter basınçları, kalp atım hızları(KAH); ; kraniotomiden önce (bazal), kraniotomiden sonra, iskemi sonrası (60.dk) vereperfüzyon sonrası (120.dk) olarak kaydedildi. İntraparankimal ısı ve intraparankimalbasınç değerleri kraniotomiden sonra, iskemi sonrası (60.dk) ve reperfüzyon sonrası(120.dk) olarak kaydedildi. Reperfüzyon sonrasında deneklerden 1 gram beyin dokusualındı, canlılığını sürdüren denekler ise yüksek doz pentotal ile sakrifiye edildi.SAB, DAB, OAB ve KAH bütün gruplarda kraniotomi sonrası artmış olup iskemisonrasında (60.dk) azalmıştır. Reperfüzyon sonrası (120.dk) değerleri deksmedetomidininsırasıyla 80 ve 320 µg/kg uygulandığı Grup 3 ve Grup 4 de anlamlı olarak azalmıştır(p<0.05).İntraparankimal basınç, bütün gruplarda iskemi sonrasında (60.dk)) artmış olmasınarağmen gruplar arası ve grup içi değerlendirmelerinde anlamlı farka rastlanmadı (p>0.05).Reperfüzyon sonrası dönemde ise sham grubuna (Grup 1) göre intraparankimal basınç diğergruplarda anlamlı olarak daha yüksek tespit edildi (p<0.05). 320 µg/kg deksmedetomidinuygulanan grupta intraparankimal basınç daha az yükselme gösterirken, 80 µg/kg55deksmedetomidin uygulanan grupla arasında anlamlı bir farka rastlanamadı (p >0.05), bu ikigruba göre kontrol grubunda (Grup 2) intraparankimal basınç daha yüksek saptandı (p<0.05).Çalışma süresince intaparankimal olarak ölçülen serebral ısı tüm gruplarda 36ºC'ninaltına düşmedi ve stabil seyretti. Gruplar arasında, çalışma süresince kaydedilen periyotlardaanlamlı fark tespit edilmedi (p>0.05).Tüm gruplarda MDA değerleri sham grubu (Grup1) ile karşılaştırıldığında; kontrol(Grup 2) ve düşük doz deksmedetomidin uygulanan grupta (Grup 3) daha yüksek MDAdüzeyleri elde edilirken (p<0.05), yüksek doz deksmedetomidin uygulanan grup (Grup 4) ilesham grubu arasında anlamlı fark tespit edilemedi (p>0.05). Fakat yüksek dozdeksmedetomidin uygulanan grubun (Grup 4) MDA düzeyleri kontrol ve düşük dozdeksmedetomidin grubuna göre daha düşük olmasına rağmen bu iki grup (Grup 2 ve 3) ilearalarında istatistiksel açıdan anlamlı fark yoktu.Sonuç olarak çalışmamız; global serebral iskemi olgularında deksmedetomidinkullanıldığında intraparankimal basınç artışını azalttığını ve bunda doz artırımının anlamlı birfark sağlamadığını, ayrıca iskemi reperfüzyon hasarında meydana gelen lipid peroksidasyonson ürünü olan MDA'yı azaltarak serebral korumada etkin olabileceğini göstermiştir.56

8. SUMMARYIn this experimental study, we aimed to evaluate the effects of dexmedetomidinine onintraparanchymal pressure and lipid peroxidation by administering 80 µg/kg and 320 µg/kgdexmedetomidinine to samples that were prepared for cerebral ischemia.In our study; 24 New Zeland type rabbits weighed between 3000-3500 grams wereused. All rabbits were anesthesized by intramuscular (ım) 15 mg/kg xylazine HCL (Rompun%2 BAYER) and 35 mg/kg ketamine HCL (ketalar PARKE-DAVIS, Eczacıbaşı).Allsamples were kept in spontaneus respiration during study period. Cervical neck dissectionwas applied to all samles and cerebral ischemia was created by clomping bilateral carotidarteries for 1 hour and then reperfucion was supplied for 1 hour by disclosure of the clamps.All samples were grouped randomly in 4 groups; supplying 6 rabbits in each group. Inthe first group ischemia was not created, in the 2. group ischemia reperfusion was applied andnot treated, in the 3. group during reperfusion 80 µg/kg dexmedetomidine and the 4. groupduring reperfusion 320 µg/kg dexmedetomidine was administered within first 10 minutesintrovenously.Systolic (SAP), diastolic (DAP), and the mean arterial pressure (MAP), heartrates (HR) of all groups were recorded before craniotomy (bazal); after craniotomy, duringischemia (60.min) and after reperfusion (120.min). After reperfusion 1 gr of brain tissue wascollected from samples were sacrified by high dose penthotal.SAP, DAP, MAP and HR were all found to be increased after craniotomy in allgroups; whereas after ischemia (60.min) all decreased to normal levels before cranitomy.Values after reperfusion (120.min) was found to be significantly decreased in group 3and 4 in which 80 µg/kg and 320 µg/kg dexmedetomidine was administered respectively(p<0.05).Intraparanchymal pressure was observed to be increased after ischemia (60.min) in allgroups, but the interpretation of results among groups was not statistically significant(p>0.05).After reperfucion period; intraparanchymal pressure was found to be significantlyhigher in groups other than sham group (group 1) (p<0.05). In 320 µg/kg dexmedetomidine57administered group, the intraparanchymal pressure showed less increase; but when comparedto group in which 80 µg/kg dexmedetomidine was administered; there was not anystatisticaly significant difference (p>0.05); compared with these 2 groups; theintraparanchymal pressure was found to be higher in control group (group 2) (p<0.05).When MDA levels in all groups are compared with sham group (group 1); in control(group 2) and low dose dexmedetomidine administered group (group 3) higher MDA levelswere obtaired (p<0.05); whereas there was no statistically significant difference between highdose dexmedetomidine administered group (group 4) (p<0.05).As a result, our study supports that when dexmedetomidine is used in global cerebralischemia cases; it can diminsh increase in intraparanchymal pressure and increased dosesdon?t lead to significant differences by this aspect, besides it can also diminish the MDAlevels that are the last product in lipid peroxidation during ischemia-reperfusion damage, andby this way it can be effective in brain protection.58