Deneysel subaraknoid kanama modelinde Moksonidin'in serebral vazospazm üzerine etkisi

Abstract

Subaraknoid kanama sonrasında gelişen serebral vazospazm, intrakranial anevrizmalı hastalarda mortalite ve morbiditeyi belirleyen en önemli komplikasyondur. Vazospazmın etyolojisi tanımlamak ve tedavisini belirlemek amacıyla yapılan tüm araştırmalara rağmen serebral vazospazmın etyopatogenezi tam olarak anlaşılamamıştır ve halen etkin bir tedavi yöntemi bulunamamıştır. Bu çalısmanın amacı tavşanlarda subaraknoid kanama modeli ile olusturulan Moksonidin'in vazospazm üzerine etkisinin anjiografik ve patolojik olarak degerlendirilmesidir.Bu amaçla her birinde sekiz adet tavşan bulunan Grup 1; SAK olusturulmamış kontrol grubu; Grup 2, SAK grubu; Grup 3, SAK +Moksonidin grubu olmak üzere üç grup oluşturuldu. Tüm deneklere bazal anjiografi çekilerek anjiografik verileri kaydedildi. Anjiografinin hemen sonrasında Grup 1' deki deneklere sisterna magnadan %0.9 NaCl verilirken Grup 2 ve 3 deki deneklere sisterna magnadan otolog kan enjeksiyonu ile deneysel subaraknoid kanama olusturuldu. Grup 3 deki deneklere 72 saat boyunca 24 saate bir 0.5mg/kg İ.P. moksonidin verildi. 72 saatin sonunda tüm deneklere tekrar anjiografi çekildi . Anjiografinin hemen ardından baziller arterlerin histopatolojik olarak incelenmesi için tüm denekler sakrifiye edildi. Anjiografik incelemelerde Grup 3 lümen alanının Grup 2 ile karşılaştırıldığında daha büyük olduğu ve her iki grup arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu tespit edildi. Baziller arterden hazırlanan ince kesitler histopatolojik olarak incelendiginde Grup 2 `de lümende ileri derecede daralma ve damar duvarında kalınlaşma görüldü. Grup 3'de ise baziller arter lümen alanında belirgin artış ve baziller arter duvarında Grup 2'ye göre incelme saptandı. Anjiografik ve histopatolojik incelemeler ile elde edilen sonuçlar degerlendirildiginde Moksonidin'in subaraknoid kanama sonrası serebral vazospazmı azaltıcı etkisi olduğu gösterilmiştir.

Cerebral vasospasm is a important complication of subarachnoidal hemorrhage which define mortality and morbidity of the patient. Cerebral vasospasm ethiopathogenesis and treatment is not fully understood inspite of clinical and experimental studies. The aim of this study is to determine the effects of moxonidine an experimental subarachnoid model in rabbits. Moxonidine, a central effective peripherical vasodilator which has sympatholitic and neuroprotective effects were used. 24 rabbits divided in to 3 groups; each contains 8 rabbits. Group 1; control group, group 2; SAH alone, group 3; SAH+moxonidine treatment group. Basal angiography was performed to each rabbits. After the basal angiography; autolog blood was given group 2 and group 3, %0.9 NaCl was given to group 1 intratechally.0.5 mg/kg İ.P. moxonidine treatment was started and continued for 72 hours to the group 3. Angiography was performed after 72 hours to all rabbits. All rabbits were sacrified for histopathological investigation of basillar artery.Luminal area of group 3 was larger than group 2 and the difference between groups were statisticaly significant. Luminal area of group 2 was decreased and basilar artery muscular wall thicness was increased. In group 3; basilar artery luminal area was increased and muscular wall thicness was reduced.In the light of relevant data we can think that moxonidine has some benefical effects on vasospasm with t?s sympathololitic and neuroprotective effects. Further studies needed to decide definite effects of this agent on clinical practise.