Diz kontraktürlü hastalarda farklı fizik tedavi yöntemlerinin etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı travmaya bağlı diz kontraktürlü hastalarda farklı fizik tedavi ve rehabilitasyon programlarının EHA üzerine etkinliğini değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı' nda yatarak tedavi gören travmaya bağlı diz kontraktürü tanısı almış 36 hasta alındı. Hastalar 4 gruba ayrıldı. 1. gruba GE, 2. gruba GE ve WP tedavisi, 3. gruba GE ve US tedavisi, 4. gruba GE, WP ve US tedavisi uygulandı. Hastaların diz EHA gonyometre ile tedavi öncesinde, tedavi sonrasında, tedaviden sonra 1. ay ve 3. ayda değerlendirildi. Ayrıca bu dört kontrol döneminde Beck Depresyon Skalası (BDÖ) ve sağlık durum anketi (Short Form-36, SF-36) doldurularak hastaların psikolojik ve fonksiyonel durumu değerlendirildi.Bulgular: Tedavi grupları arasında yaş, cinsiyet ve vücut kitle indeksi açısından fark yoktu (p>0,05). Tedavi gruplarının hepsinde tedavi öncesine göre tüm kontrol dönemlerinde diz EHA' da anlamlı artış saptandı, ancak gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir üstünlük tespit edilmedi (p>0,05). Tedavi gruplarında BDÖ sonuçları değerlendirildiğinde, tedavi öncesine göre kontrol dönemlerinde depresyon sıklığında azalma tespit edilirken, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmedi (p>0,05). Hastaların fonksiyonel durumu değerlendirildiğinde tüm tedavi gruplarında tedavi öncesine göre uzun süreli takiplerde SF-36' nın alt grupları olan fiziksel fonksiyon, fiziksel kapasite ve ağrı yönünden anlamlı düzelme saptandı (p<0,05). SF-36' nın diğer alt grupları olan emosyonel kapasite ve genel sağlık, yaşam fonksiyonları, sosyal fonksiyonlar ve mental sağlık yönünden ise düzelme saptanmadı. Tedavi grupları arasında birbirine göre fark gözlenmedi (p>0,05).Sonuç: Diz kontraktürlü hastalarda fizik tedavi programları EHA, depresyon düzeyi ve fonksiyonel durum üzerine etkilidir ancak farklı tedavi modaliteleri arasında fark saptanamamıştır.

Objective: In this study we aimed to compare the efficiency on range of motion of different physical therapy and rehabilitation programme for traumatic knee contractures.Material method: This study includes the 36 traumatic knee contracture patients; those applied to the Selcuk University Meram Medical Faculty Physical Medicine and Rehabilitation Department. The patients were categorized as four treatment groups; stretching only, stretching with WP therapy, stretching with ultrasound therapy and stretching with WP and ultrasound therapy. Range of motion of patients were evaluated with gonyometer before treatment, after treatment, first month of treatment and three months later after treatment. We used short form-36 (SF-36) for functional status and Beck depression scala (BDS) for psychologique status.Results: Four groups were similar for age, sex, body mass index (p>0,05). There is significant increase on ROM in all treatment groups in all controls (p>0,05). But there is no statistically meaningful difference between the groups. When BDS results are evaluated, there is decrease on depression frequency in all treatment groups. But again no statistically meaningful difference between the groups are detected (p>0,05). When the functionality of patients are evaluated in long term controls, ,there is improvement on the subgroups of SF-36 which are physcial function, physical capacity and pain (p<0,05).There is no improvement on the other subgroups of SF-36 which are emotional capacity, general health status, vitality, social status and mental health. There is also no difference between the treatment groups (p>0,05).Conclusion: Physical treatment programmes on knee contracture patients are efficient on ROM, depression status and functional status. But no significant difference between the treatment modalities are detected.