Hepatorenal sendromlu hastalarda , plazma ve idrar `'Neutrophil Gelatinase Associated Lipocalin'' (NGAL) düzeyleri

Abstract

Amaç:HRS, karaciğer sirozunun ilerlemiş dönemlerinde hemodinamik bozukluklara bağlı gelişen böbrek fonksiyon bozukluğu ve böbrek yetmezliğidir. Bu çalışmada, aktif böbrek hasarının erken tanınmasında ve ayırt edilmesinde güçlü ve iyi bir biyomarker olan NGAL düzeyleri ile HRS' de renal hasar olup olmadığı araştırılmıştır.Gereç ve Yöntem:Çalışmaya Tip 1 HRS, Tip 2 HRS, HRS bulunmayan siroz hastaları ve karaciğer-böbrek fonksiyon bozukluğu olmayan kontrol grubu olmak üzere 4 grup hasta alındı. Rutin tetkikleri, plazma ve idrar NGAL düzeyleri, plazma renin aktivitesi ve serum aldosteron düzeyleri çalışıldı.BulgularHRS' li hastalarda plazma renin aktivitesi ve aldosteron düzeyleri, non-HRS siroz ve kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksekti. HRS' lilerde RAAS aktivasyonu mevcuttu. Plazma ve idrar NGAL düzeyleri ortalaması sırasıyla Tip 1 HRS' de >1000 / 723,55 ± 391,47; Tip 2 HRS' de 669,95 ± 310,4 / 466,06 ± 413,88; non-HRS sirozda 165,23 ± 111,53 / 43,83 ± 6,43; kontrol grubunda 148,4 ± 70,6 / 39,92 ± 40,8 idi. Buna göre HRS' li hastalarda plazma ve idrar NGAL düzeyleri HRS' siz siroz ve kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti (p<0,001). Ayrıca serum ve idrar NGAL düzeyleri ile serum kreatinin arasında pozitif (sırasıyla r= 0,811 ; 0,632, p<0,001), kreatinin klirensi arasında negatif korelasyon (sırasıyla r= - 0,663 ; - 0,527, p<0,001) mevcuttu.Tartışma ve Sonuç:Bu sonuçlara göre HRS' li hastalarda aktif böbrek hasarının göstergesi olan NGAL değerlerinin yüksek bulunması, HRS' de hemodinamik bozukluklara bağlı ya da farklı yollarla aktif böbrek hasarının da olabileceğini düşündürmektedir

Aim: Hepatorenal syndrome is a functional renal dysfunction and renal failure related to hemodynamic problems in advanced liver cirrhosis. We studied NGAL levels in hepatorenal syndrome which is a good and strong biomarker in diagnosis and differential diagnosis of early dysfunction in active renal failure.Material and Method: In this study we included Type 1 HRS, Type 1 HRS, cirrhotic patients without renal dysfunciton and control group consisted of non-cirrhotic patients. Routine laboratory analysis, plasma and urine NGAL levels, plasma renin activity and serum aldosteron levels were studied in all four group of patients.Results: In HRS group plasma renin activity and aldosteron levels were significantly elevated compared to non-HRS cirrhotic patients and control group. RAAS activation was found in HRS group. Plasma and urine NGAL levels were respectively >1000 / 723,55 ± 391,47 in Type 1 HRS, 669,95 ± 310,4 / 466,06 ± 413,88 in Type 2 HRS, 165,23 ± 111,53 / 43,83 ± 6,43 in non-HRS cirrhosis and 148,4 ± 70,6 / 39,92 ± 40,8 in control group. It is found that plasma and urine NGAL levels were significantly elevated in HRS group compared to non-HRS cirrhosis and control group (p<0,001). Accountancy, there are positive corelation between plasma-urine NGAL and serum creatinine (respectively r= 0,811 ; 0,632, p<0,001); negative corelation NGAL levels and creatinine clearence (respectively r= - 0,663 ; - 0,527, p<0,001)Discussion: The significantly high levels of NGAL in HRS patients which is a good marker of active renal failure suggest that there could also be active renal dysfunction in HRS related to hemodynamic problems or different pathways.