Vektörkardiyogramın subakut dönemde ön cidar miyokard infarktüsünün tanısındaki yeri

Abstract

- 102 - ÖZET Bu çalışmamın amacı, ön cidar miyokard infarktüsü tanısıyla kliniğimiz Koroner Yoğun Bakım ünitesi'ne yatırıl mış vak' alarm subakut dönemindeki vektörkardiyogramlarını inceleyerek elde edilen bulguları, EKG bulgularıyla karşılaş tırarak değerlendirmektir.. Çalışmaya, klinik, laboratuar ve elektrokardiyograf ik olarak ön cidar miyokard' infarktüsü tanısı konmuş, 16 'sı er kek, 4'ü kadın 20 vak' a ile, ön cidar miyokard infarktüsüne ek olarak inferior infarktüsü bulunan 6' sı erkek, 2* si kadın 8 vak' a ve ön cidar infarktüsü ile birlikte ileti bozukluğu gösteren 3'ü erkek l'i kadın 4 vak' a dahil edilmiştir. Vak' alarm VKG incelemeleri infarktüs'ün 14.-33. gün leri arasında yapılmış, VKG ile aynı gün 12 derivasyonlu EKG'leri alınmıştır. EKG değerlendirilmesinde Massie and Walsh ile Mc Conahay ' in kriteryumlarmdan yararlanılmıştır (51). Vektörkardiyogramlar, Frank elektrod sistemine göre, `Electronics For Medicine DR-8` optik aygıtının VKG kanalıy-- 103 - la kaydedilmiş, zaman ayarlaması her bir çizgi `dash`,.0.004. san'yi gösterecek şekilde yapılmıştır. Vak'aların tümünde - 1 mV = 6 cm olacak şekilde kalibrasyon alınmış, P, QRS ve T halkaları, frontal, horizontal (transvers) ve sağ sagittal düzlemlerde ayrı ayrı çekilmiş, P ve T halkalarıyla, QRS halkasının inisyal bölümü, özel `trigger` sistemi yardımıyla büyütülerek kaydedilmiştir. Çalışmamızda, ön cidar miyokard infarktüslerinde, i- nisyal kuvvetlerin belirgin bir şekilde posterior'e yer de ğiştirdiği ve yönünün de önemli ölçüde etkilendiği, inisyal ön kuvvetlerin ise, vak'aların çoğunda kaybolduğu, ya da azal dığı saptanmıştır. Ayrıca, 0.01 san - 0.04 san QRS vektörle rinin büyüklüklerinin azaldığı, açılarının farklı olduğu, maksimal QRS vektörü ve maksimal posterior vektörün büyüklük lerinin de infarktüsten etkilendiği, 0.06 san ve terminal QRS vektörlerinin ileti bozukluğu olmayan vak'alarda fazla etkilenmediği dikkati çekmiştir. ön cidar miyokard infarktüsü ile birlikte inferior miyokard infarktüsü olan vak'alarda, horizontal düzlemdeki ön cidar infarktüsüne özgü bulguların etkilenmediği, ancak, frontal ve sagittal düzlemlerde, inisyal kuvvetlerin superi or' a yöneldiği, bunların hareket yönü ve açı bakımından fark lılıklar gösterdiği bunun dışında, her iki miyokard infarktü- sünün birbirlerinin kriteryumlarını gizlemedikleri saptanmış tır. Her iki grupta, 0.06 san vektörü dışındaki QRS vektör lerinin büyüklüklerinin azalmasının miyokard infarktüsü ya nında yaş faktörüyle de ilgili olabileceği düşünülmüştür. Ön cidar miyokard infarktüsü ile birlikte ileti bo zukluğu olan vak'alarda, EKG'de şüpheli bulgular saptanması na karşın, VKG ile kesin tanı konabilmiştir. ÖCMÎ'nün spesi-- 104 - fik VKG kriteryumlarının korunmuş olduğu bu tür vak'alarda QRS'in total süresinin frontal düzlem QRS halkasx değişik liklerinin ve terminal vektörlerdeki anormalliklerin dikkat le incelenmesi gerektiği kanısına varılmıştır. îleti bozukluğu ve inferior miyokard infarktüsü olma dıkça, frontal düzlem QRS halkası değişiklikleri, ön cidar miyokard infarktüslerinin tanısında fazla yarar sağlamamış tır. Diğer taraftan, bu tip infarktüslerde, iskeminin belirti si olan QRS-T açısının genişlemesi, T halkasının kapanmama sı, ST vektörünün varlığı, T halkasının uzun ekseni ile QRS*- in uzun ekseni arasında diskordans oluşması, T'nin uniform çizilmesi gibi değişiklikler gözlenmiştir. Sonuç olarak, ön cidar miyokard infarktüslerinde,, inisyal ve erken QRS kuvvetlerinin horizontal ve sağ sagittal düzlemlerde kantitatif olarak incelenmesinin, maksimal QRS vektörü, QRS halkasının hareket yönü, süresi ve terminal vek törlerle T halkası değişikliklerinin dikkatle değerlendiril- * meşinin tanıda- büyük yarar sağladığı, böyle yapılan VKG de ğerlendirmelerinin yüzeyel EKG'ye göre belirgin bir üstünlük gösterdiği kanısına varılmıştır.