Direniş (Insurgency) ve karşı direniş harekâtı (Counterinsurgency): Afganistan örneği (2001–2011)

Abstract

Afganistan'da devlet otoritesin Afganistan genelinde tesis edilmesinde önemli rol oynayacak iki temel unsur Afgan güvenlik güçlerinin direnişçileri alt edebilecek yeterliliğe ulaştırılması ve Pakistan sınırının direnişçilerin sızmalarına karşı güvenliğinin sağlanmasıdır. Ayrıca, istikrara katkı sağlayacak unsurlar arasında, Taliban ile uzlaşma sağlanması, hükümet kurumlarının gerek ulusal gerekse yerel alanda işlerliğinin gerçekleştirilmesi, yaygın yolsuzluğun azaltılması, halkın güvenliğinin ve temel hizmetlere erişiminin sağlanması gibi unsurlar yer almaktadır. Bu hususlar direniş hareketinin gidişatına doğrudan etki edecek niteliktedir. Ancak bu hususların gerçekleştirilmesiyle ilgili birçok sorun henüz çözümden çok uzak gözükmektedir.Bu çalışmada asıl üzerinde durulan husus, NATO'nun Afganistan çatışma ortamı için modellediği karşı direniş harekâtının başarılı bir şekilde uygulanıp uygulanmadığına, uygulamada nasıl hatalar yapıldığına yönelik bir değerlendirme ortaya konulmasıdır. Çalışmada 2001 ve 2011 yılları arasındaki dönemin incelenmesi uygun görmüştür.Çalışma altı bölümde yapılandırılmıştır. Birinci bölüm metodoloji bölümüdür. İkinci bölüm, çatışma ve çatışma yelpazesi kavramlarının incelendiği bölümdür. Üçüncü bölümde, genel olarak direniş hareketinden bahsedilmiştir. Dördüncü bölümde, genel olarak karşı direniş harekâtından bahsedilmiştir. Beşinci bölümde, Afganistan'da 2001 yılından sonra tekrar ortaya çıkan Taliban direniş hareketi incelenmiştir. Altıncı bölüm NATO'nun ISAF vasıtasıyla 2003 yılından itibaren Afganistan'da icra ettiği harekâtı ve karşı direniş harekât modeli üzerinde durmuştur.

In Afghanistan, two basic elements will play an important role in establishing state authority across the country, Afghan security forces will be reached a capacity to be able to defeat the insurgents and is to provide security against infiltration of insurgents from the border with Pakistan. On the other hand, among the factors that contribute to stability are there such elements, reconciliation with the Taliban, and functioning government institutions in both national and local areas, the implementation of widespread corruption reduction, ensuring public safety and access to basic services. These matters are in nature that will directly affect the course of the insurgency movement. However, many problems associated with performing these issues yet seems far from solution.The main focus of this study is to provide an assessment on NATO's counterinsurgency model for Afghanistan conflict, as whether successfully applied and how mistakes made in practice. Therefore, in this study the period between of 2001 and 2011 years was deemed appropriate for examination.Study are structured in six parts. The first chapter is the methodology section. The second chapter studied on the concept of conflict and spectrum of conflict. In the third chapter, insurgency movements in general are mentioned. In the fourth chapter, counterinsurgency in general are mentioned. In the fifth chapter the Taliban insurgency that re-emerged in Afghanistan after 2001, has been investigated. The sixth chapter focused on NATO's operations exercised through ISAF since 2003 and counterinsurgency model in Afghanistan.