Mahrem mekân olarak bellek ve çekmece imgesi

Abstract

Her bellek sınırları ve kapsamı dâhilinde kendisine özgüdür ve kendine özel olanı muhafaza eden bir mahfazadır. Saklamaya değer olanı, aç(ıl)maya, kapat(ıl)maya dair kullanılışlı olanı çağrıştıran mahrem bir alandır. İçindekilerin kime ait olduğu, ne olduğu, niçin önem arzettiği, nasıl oluştuğu, nerede deneyimlendiği, ne zaman gerçekleştiği bilgisini barındırır. Edinilmiş bilgiyi diğerleri için belgeleme gereksinimi duyan araçsal akıl ile yöneldiği/benimsediği nesnesi birbiri için özdeşlik arz ederler. Böylelikle, sanatçının 'ben'i, sergi mekânı ve müze arşivi, birer keşfedilesi mahrem mekân olarak değerlendirilebilir olmaktadır. İşlevi ve konumları gereği çekmeceler de bir nevi bilgi deposu, birer mahrem mekândır. Sanatsal ifade yönünden hem zamanı hem mekânı temsilen bellek niteliği kazanmış nesneleri barındırdığı varsayılabilir; açık / kapalı oluşuna göre içindekilerinin görünebilirliği, kişiye özel mekânda aldığı konuma göre yaşama dair kanıtları barındırabilirliği, birbirine geçişli zaman-mekâna seyyariyet kazandırabilirliği ve bunlar sayesinde mahrem(iyet) olgusunu tanı(m)layıcı oluşu ile büyük bir önem arzeder. Bu tez çalışmasında, toplumsal öznelerin cinsiyet rolleri gereği işlev kazandırdığı 'mahremiyet' alanı olarak 'çekmece imgesi' ile toplumsal belleği simgeleyen ve/veya potansiyelini oluşturan sanat nesnelerine öznel bakışın, saklamaktan korumaya, geçmiş ile geleceği şimdiki zamanda yitirmeyi göze alışa ve kendini kavrayışa yönelten çoklu bakışa dönüşümü arzulanmış/vurgulanmıştır.

Each memory within its own boundaries and extent is sui generis and a theca preserving the special to itself. It is a confidential space evocating the worth to be preserved, the convenience regarding being revealed, concealed. It contains information about who the content belongs to, what it is, why it matters, how it was formed, where it was experienced, and when it happened. The instrumental mind which needs to document the acquired information for others and the object it tends or adopts to are identical to each other. Thus, the `self` of the artist, the exhibition space, and the museum archive can be considered as a confidential space to be discovered. Due to their function and location, drawers are also a kind of information storage, a confidential space. In terms of artistic expression, it can be assumed that it contains objects that have acquired the quality of memory representing both time and space; It is of great importance with its ability to contain pieces of evidence regarding life and to bring mobility to interlocking time-space and thanks to these as being descriptive to the phenomenon of confidentiality according to its contents' opened/closed nature, the visibility of the content, the location it takes in the personal space. In this thesis study, it is desired/emphasized that transformation of the subjective view of art objects that symbolize the societal memory and/or constitute its potential with the ''drawer image'' as a ''confidential'' area that functionalized by societal subjects due to their gender roles to a multi-faceted approach that leads to from hiding to preserve, venturing to lose the past and the future in the present and self-comprehension.