İntihar riski olan bireylerde anlam arayışı ve logoterapinin etkililiği

Abstract

Dünya Sağlık Örgütü tarafından bir halk sağlık sorunu olarak kabul edilen intiharın sebeplerinden biri bireylerin yaşamı anlamlandıramamaları ve bundan dolayı yaşadıkları varoluşsal anlamsızlık düşüncesi ve duygusudur. Varoluşsal anlamsızlık veya anlam krizi yaşayan kişilere müdahalede kullanılan ve kişilerin anlam edinmelerine destek olarak logoterapinin bu krizlerde etkili olduğu düşünülmektedir.Bu araştırmada, logoterapi müdahalesinin varoluşsal anlam krizi yaşayan ve intihar riski taşıyan bireylerin, intihar düzeylerine etkisinin olup olmadığının ortaya çıkarılması amaçlanmaktadır. Söz konusu amaç doğrultusunda deneysel yöntem kullanılan çalışma, öntest-sontest modeline dayanmaktadır. Bu çalışma kapsamında altı deney grubunda, altı da kontrol grubunda olmak üzere toplam on iki kişiden oluşan katılımcı grubu ile çalışılmıştır. Deney grubuna müdahaleye 02.12.2020 tarihinde başlanmış, 14.07.2021 tarihinde sonlandırılmıştır. Bu süreçte anamnez dahil toplam 75 seans gerçekleştirilmiştir. Kontrol grubuna ise herhangi bir müdahalede bulunulmamıştır. Müdahale bittikten sonra izlem çalışması ise altı hafta sonra yapılmıştır.Müdahalenin katılımcılar üzerindeki etkililiğini belirlemek için öntest, sontest ve izlem süreçlerinde İntihar Olasılığı Ölçeği ve Hayatın Anlam ve Amaç Ölçeği uygulanmıştır. Logoterapi müdahalesinin etkisini test etmek amacıyla Mann-Whitney U ve Wilcoxon İşaretli Sıralar testleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, deney ve kontrol grubu katılımcılarınin müdahale öncesinde intihar risk düzeylerinin benzer olduğu ancak sontest ve izleme ölçümlerinin deney grubunun lehine olduğu görülmüştür. Sonuç olarak logoterapi müdahalesinin intihar riski olan bireylerde intihar riskini kalıcı olarak düşürerek hayatı anlamlandırma da etkili olduğu saptanmıştır.Anahtar Kelimeler: İntihar, İntihar Riski, Logoterapi, Sosyal Hizmet Müdahalesi, Deneysel Araştırma

One of the reasons for suicide, which is accepted as a public health problem by the World Health Organization, is their inability to make sense of life and therefore the thought and feeling of existential meaninglessness. It is thought that logotherapy, which is used in the intervention of people who have an existential or meaning crisis, is effective in these crises as it supports people to acquire meaning. In this study, it is aimed to reveal whether the logotherapy intervention has an effect on the suicide levels of individuals who have an existential semantic crisis and are at risk of suicide. The study, in which the experimental method was used for the said purpose, is based on the pretest-posttest model. Within the scope of this study, a total of twelve participants, six in the experimental group and six in the control group, were studied. The intervention in the experimental group started on 02.12.2020 and was terminated at 14.07.2021. In this process, a total of 75 sessions, including anamnesis, were carried out. No intervention was made in the control group. The follow-up study was conducted six weeks after the intervention ended. In order to determine the effectiveness of the intervention on the participants, the Suicide Probability Scale and the Meaning and Purpose of Life Scale were applied in the pretest, posttest and follow-up processes. Mann-Whitney U and Wilcoxon Signed Ranks tests were used to test the effect of the logotherapy intervention. As a result of the research, it was seen that the suicide risk levels of the experimental and control group participants were similar before the intervention, but the posttest and follow-up measurements were in favor of the experimental group. As a result, it has been determined that logotherapy intervention is effective in making life meaningful by permanently reducing the risk of suicide in individuals at risk of suicide.Keywords: Suicide, Suicide Risk, Logotherapy, Social Work Intervention, Experimental Research