Tip 2 diyabetes mellitus ve periferal nöropatisi olan hastalarda ayağa yönelik verilen egzersiz eğitiminin etkinliği

Abstract

Çalışmamızın amacı; Tip 2 Diyabetes Mellitus (DM) ve periferal nöropati tanılı hastalarda diyabetik ayağa yönelik fizyoterapist tarafından verilen egzersiz programının kontrol grubuna kıyasla ayaktaki ağrı, kas gücü, eklem hareket açıklığı, duyu, ödem, ayak fonksiyonelliği ve fonksiyonel kapasite üzerindeki etkisini araştırmaktı. Çalışmaya Tip 2 DM tanılı ve polinöropatisi olan 36 hasta dahil edildi. Hastalar randomize olarak egzersiz ve kontrol grubuna ayrıldı. Kontrol grubuna olağan bakım, egzersiz grubuna olağan bakıma ek aerobik, kuvvetlendirme, germe ve duyu egzersizlerinden oluşturulan egzersiz programı 3 gün/hafta, 8 hafta boyunca uygulandı. Her iki gruba 1 defalık fizyoterapist tarafından hasta eğitimi verildi. Diyabetik ülserin klinik tablosu Wagner Sınıflandırılması ile, diyabet nöropatinin klinik şikayetleri ve bulguları Diyabet Nöropati Değerlendirme Skoru (DNES), Diyabetik Nöropati Semptom Skoru (DNSS) ile ağrı; basınç ağrı eşiği algometre cihazı, Görsel Ağrı Skalası (GAS) ve Leeds nöropatik semptom ve bulgu değerlendirme ağrı skoru (LANSS) ile, kas kuvvetleri hand-held dinamometre ile, ödemleri çevre ölçümü ile, duyu değerlendirmesi SemmesWeinstein Monofilament (SWM) ve iki nokta diskriminasyon test ile, eklem hareket açıklığı (EHA) gonyometre ile, fonksiyonel kapasite 6 dakika yürüme testi (6DYT) ve ayak fonksiyonelliği Ayak ve Ayak Bileği Yapabilirlik Ölçümü (FAAM) ile tedavi öncesinde ve sonrasında değerlendirildi. Hastaların laboratuvar testleri (HbA1c, Serum Kreatinin, Albümin) kaydedildi. Tedavi sonunda egzersiz grubunda basınç ağrı eşiği, istirahat ve aktivite ağrısında kontrol grubuna kıyasla iyileşme sağlandı (p<0,05). LANSS skalası ve GAS uyku parametresinde egzersiz ve kontrol grubunun sonuçları birbirine benzerdi (p>0,05). Egzersiz grubunda sekiz haftanın sonunda kontrol grubuna göre kas kuvveti, sağ ekstremite ve sol ekstremitenin bazı alt parametreleri ödem ölçümü, SMW sağ dorsal yüz hariç tüm alt parametreleri, 6 DYT ve FAAM ölçümünde anlamlı iyileşme görüldü (p<0,05). İki grup arasında EHA ve iki nokta diskriminasyon sonuçlarında anlamlı fark yoktu (p>0,05). Çalışmamız Tip 2 DM'de olağan bakıma ek olarak egzersiz eğitiminin ağrı, kas kuvveti, ödem, dokunma duyusu, fonksiyonel kapasite ve ayak fonksiyonelliği üzerinde iyileşme sağlayabileceğini göstermiştir.

The aim of this study was to evaluate the effect of exercise training in addition to routine treatment on pain, muscle strength, range of motion, sensory, edema, foot functionality and functional capacity in type 2 Diabetes Mellitus compared to routine treatment alone. Thirty-six volunteer patients with Type 2 Diabetes Mellitus and peripheral neuropathy included in the study were randomly divided into two groups as exercise and control. While the control group received only routine therapy, the exercise group was applied exercise training consisted of aerobic, strengthening, sensory and stretching exercises in addition to routine therapy for 3 days/week, 8 weeks. Both of the groups are received patient education by a one-time physiotherapist. All the patients were assessed with Wagner classification, Diabetic Neuropathy Sypmtom Score (DNSS), Diabetic Neuropathy Examination Score (DNES), algometry, Visual Analog Scale (VAS), Leeds assessment of neuropathic symptoms and signs (LANSS) pain scale, hand-held dynamometer, circumference measurements, Semmes-weinstein monofilament, two point discrimination test, goniometer, 6-minute walk test (6MWT), Foot and Ankle Ability Measure (FAAM) and laboratory test (HbA1c, Serum kreatinin, albümin) before and after treatment. After treatment, pain at rest and on activity and algometry were improved in exercise group compared to the control group (p<0,05). After treatment VAS in sleep and LANSS pain scale were similar in two groups (p>0.05). After eight weeks, muscle strength, edema and some sub-parameters SMW, 6 MWT and FAAM score were improved in exercise group compared to the control group (p<0,05). There was no significant difference two point discrimination and ROM between the groups (p>0,05). As result of this study, it was concluded that exercise training in addition to routine treatment was more effective pain, muscle strength, edema, tactile sensivity, functional capacity and foot functionality compared to routine treatment.