Normobarik ortamda hipoksik ve normoksik koşullarda farklı antrenman yöntemlerinin dayanıklılık performansı üzerine etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışma normobarik ortamda hipoksik ve normoksik koşullarda farklı antrenman yöntemlerinin dayanıklılık performansı üzerine etkilerinin karşılaştırılması amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya 35 (yaş: 23,27±2,30 yıl; boy 175,02±5,67 cm; VA 71,43±6,82 kg; VO2maks: 51,13±0,88 ml/kg/dk) erkek gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılar rastgele olarak hipoksi YŞİA (n=8), normoksi YŞİA (n=11), hipoksi devam (n=8) ve normoksi devam (n=8) olmak üzere dört gruba ayrılmıştır. Dayanıklılık performansının belirlenmesi amacı ile Koşu bandı ergometresinde submaksimal ve maksimal Test (ASTRAND) protokolü uygulanarak yapılmıştır. Antrenman uygulamalarının dayanıklılık performansı üzerine etkilerini belirlemek için, 4. ve 8. hafta katılımcılar submaksimal ve maksimal koşu bandı testine katılmışlardır. Elde edilen verilerin analizinde iki değişkenden fazla tekrarlı ölçümler için Friedman Tekrarlı Ölçümlerde Varyans Analizi yöntemi kullanılmış, farkların tespit edildiği değerlerde farkın hangi haftadan kaynaklandığının belirlenmesi için ön test, ara test ve son test değerleri arasındaki farkları ise Wilcoxon Eşleştirilmiş İşaret testi belirlenmiştir. Son olarak ise Bağımsız gruplarda ortalamalar arasında farkların belirlenmesinde Kruskal-Wallis H testi kullanılmıştır. Tüm istatistik işlemler p<0.05 güven aralığı kullanılarak işlenmiştir. Analiz sonuçlarına göre dayanıklılık parametreleri grup içi değerlendirildiğinde tüm gruplarda hem 4. hafta hem de 8. haftada anlamlı gelişimler tespit edilmiştir. Gruplarda ortalamalar arası farklara bakıldığında ise dayanıklılık performansı özelinde hipoksik ortamda yapılan yüksek şiddetli interval antrenmanlarının daha etkili olduğu söylenebilir.

This study is made on the purpose of comparing effects of different techniques on performance of endurance in normobaric ambient and under hypoxic and normoxic terms. 35 volunteer male ( age 23,27 ±2,30 years; height 175,02±5,67 cm, weight 71,43±6,82 kg; VO2maks: 51,13±0,88 ml/kg/dk) are participated to study. Participants are randomly diverted into 4 groups which are hypoxia HIIT (n=8) normoxia HIIT(n=8), hypoxia continuation (n=8) normoxia continuation (n=8). In order to define performance of endurance, submaximal and maximal test are conducted on ergometer of treadmill in accordance with the TEST (ASTRAND) protocol. In order to determine effects of training applications on performance of endurance, attendants are participated to submaximal and maximal treadmill tests at 4. And 8. Weeks. Friedman Variance Analysis on Repetitive Measurements is used for repetitive measurements which are more than two variable, to analyze data that are gathered and in order to identify where difference is originated at the values, where differences are determined, discrepancy between pretesting, mid test, and final test values are defined through Wilcoxon Signed Rank Test. Finally, Kruskal- Wallis H test is conducted to determine differences between ambiances in independent groups. All of the statistic processes are processed in confidence interval of p<0.05.According to analysis results, when parameters of endurance are considered inside of the group, improvements are determined in all groups at both 4. And 8. weeks. It can be said high intensity interval traning in hypoxic ambient is more effective on endurance performance when we look to differences between the group averages.