Diyabetik ratlarda deneysel oluşturulan yara modelinde zingeron'un yara iyileşmesi üzerine etkilerinin araştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, önemli bir antioksidan olan zingeron maddesinin diyabetik yara iyileşmesindeki etkisi biyokimyasal, histopatolojik, immünohistokimyasal ve immünofloresan yöntemleri ile araştırılması amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Çalışmada 120 adet erkek Sprague-Dawley cinsi rat kullanılarak hayvanlar 5 gruba ayrıldı; kontrol yara, diyabetik + yara, diyabetik + yara + metformin, diyabetik + yara + zingeron ve diyabetik + yara + metforimn + zingeron. Bu gruplardaki hayvanların 7. , 14. ve 21. günlerde sakrifiyeleri yapılıp incelendi. Hayvanlar genel anesteziye alınarak yara bölgelerinin fotoğrafları çekildi ve sakrifiye edilerek kan ve doku örnekleri alındı. Kan serumlarındaki MDA, GR, SOD ve iNOS düzeyleri ELISA yöntemi ile belirlendi. Alınan deri örnekleri histopatolojik incelemeler ile birlikte, kollajenin varlığı içinMasson trichrome, TGF-β, kollajen III, kollajen I ve SK varlığı için immünohistokimyasal, EGF ve VEGF ekspresyonları içinde immünofloresan boyama yöntemleri kullanıldı ve mikroskobik olarak incelendi.Bulgular: ELISA testi ile yapılan biyokimyasal incelemelerde MDA ve iNOS seviyeleri, diyabet + yara grubunda kontrol + yara grubuna göre yüksek iken, zingeron ve metforminin ayrı ayrı ve birlikte uygulandığı gruplarda daha düşük seviyelerde tespit edildi. GR ve SOD seviyeleri ise diyabet grubunda kontrol grubuna göre azaldığı, metformin, zingeron, metformin + zingeron uygulanan gruplarda bu seviyelerin arttığı gözlendi. Yara oluşturulan tüm gruplardaki ratların deri örnekleri; epitel rejenerasyonu, inflamasyon, anjiyogenezis, sıkı ve gevşek kollajenizasyon, damarlarda hiperemi oluşumu yönünden histopatolojik olarak incelendi. 7. , 14. ve 21. sakrifiye günlerinde yara iyileşmesi sürecinde zingeron ve metforminin ayrı ayrı ve birlikte uygulandığı gruplarda diyabet gruba göre daha hızlı bir iyileşmenin olduğu tespit edildi. İmmünohistokimyasal incelemelerde TGF-β, kollajen III, kollajen I ve SK, immünofloresan incelemelerde de EGF ve VEGF ekspresyonları bakımından zingeron ve metforminin ayrı ayrı ve birlikte uygulandığı gruplarda diyabetik gruba göre yara iyileşme sürecinde olumlu etkisinin olduğu tespit edildi.Sonuç: Yapılan çalışmada, diyabetik hastalarda ciddi bir komplikasyonu olan yaraların geç iyileşme sürecinin, zingeron ve metforminin ayrı ayrı ve birlikte uygulandığı gruplarda oldukça kısaldığı görüldü. Yara bölgesinde olumlu bir epitel rejenerasyonu, anjiyogenezis ve kollajenizasyon oluşumu dikkat çekti. Böylece zingeronun tedavi edici etkisinin ortaya kunulmasının yanısıra, metformin ile birlikte kullanıldığında yara iyileşmesini destekleyici etkisinin de olduğu ortaya konuldu.Anahtar Kelimeler: Diabetes mellitus, Histopatoloji, Yara iyileşmesi, Zingeron

Aim: In this study, the effect of zingerone, an important antioxidant, on diabetic wound healing was investigated by biochemical, histopathological, immunohistochemical, and immunofluorescent methods.Material and Method: In the study, 120 male Sprague-Dawley rats were used and the animals were divided into 5 groups; control wound, diabetic + wound, diabetic + wound + metformin, diabetic + wound + zingeron, and diabetic + wound + metformin + zingeron. The animals in these groups were sacrificed and examined on the 7th, 14th and 21st days. The animals were placed under general anesthesia, photographs of the wound areas were taken, and blood and tissue samples were taken. MDA, GR, SOD, and iNOS levels in blood serum were determined by the ELISA method. Along with histopathological examinations of the skin samples, immunohistochemical staining methods were used for the presence of collagen, Masson trichrome, TGF-β, collagen III, collagen I, and SK for the presence of collagen, and immunofluorescent staining methods for EGF and VEGF expressions were used and microscopically examined.Results: In the biochemical examinations performed with the ELISA test, MDA and iNOS levels were higher in the diabetes group than in the control group, while lower levels were detected in the groups to which zingeron and metformin were administered separately or together. It was observed that GR and SOD levels decreased in the diabetes group compared to the control group, and these levels increased in the groups treated with metformin, zingeron, metformin + zingeron. Skin samples of rats in all groups with wounds; epithelial regeneration, inflammation, angiogenesis, tight and loose collagenization, vascular hyperemia were examined histopathologically. It was determined that there was a faster recovery in the groups in which zingeron and metformin were applied separately or together during the wound healing process on the 7th, 14th, and 21st days of sacrification compared to the diabetes group. In immunohistochemical examinations, it was determined that zingeron and metformin had a positive effect on the wound healing process compared to the diabetic group in terms of TGF-β, collagen III, collagen I, and SK, and EGF and VEGF expressions in immunofluorescent studies.Conclusion: In the study, it was observed that the delayed healing period of wounds with serious complications in diabetic patients was considerably shortened in groups where zingeron and metformin were administered separately or together. A positive epithelial regeneration, angiogenesis, and collagenization formation in the wound area were noted. Thus, in addition to demonstrating the therapeutic effect of zingerone, it was also revealed that when used together with metformin, it also has a supporting effect on wound healing.Keywords: Diabetes mellitus, Histopathology, Wound healing, Zingeron