Sivil hava aracı işletenin sözleşme dışı sorumluluğu

Abstract

Seyahat amacıyla veya diğer amaçlarla kullanılan havayolu taşımacılığına olan rağbetin artması ve kişilerin havayolu taşımacılığını geçmişe nazaran daha çok tercih etmesi, bu alanda yatırımların artmasına sebep olmaktadır. Havayolu taşımacılığının kullanımın artması ise bu alanda zarar görme riskini de artırmaktadır. Zarar sonucu ortaya çıkan sorumluluk, hukuki açıdan incelenmesi gereken bir kavramdır. Bu tez kapsamında, sivil hava araçlarının hava aracını işleten kişi ile aralarında herhangi bir sözleşme ilişkisi bulunmayan üçüncü kişilere verdiği zararlar bakımından işletenin sorumluluğu, ulusal ve uluslararası düzenlemeler temel alınarak karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Araştırma sonucunda, ulusal ve uluslararası düzenlemelerdeki temel kuralların benzer olduğu ve üçüncü kişilere verilen zararlardan doğan sözleşme dışı sorumluluğun sivil hava aracı olarak nitelendirilen hava araçları için işletene ait olduğu görülmüştür. Buna ek olarak, devlet hava araçlarına istisna tanınarak, devlet hava araçlarının verdiği zarardan doğan sorumluluktan muaf tutulmaktadır. Ancak, literatürdeki tartışmalar iç hukuk kurallarında böyle bir muafiyetin tanınmaması gerektiğini ortaya koymaktadır. Bu tez kapsamında, devlet hava aracı ve sivil hava aracı ayrımının sorumluluk hukuku bakımından kaldırılmasının ve devlet hava araçlarının üçüncü kişilere verdiği zararlar bakımından da `2920 Sayılı Türk Sivil Havacılık Kanunu` ilkelerine tabi tutulmasının hakkaniyete uygun bir düzenleme olacağı tartışılmıştır.

The increase in the demand for air transportation, which is used for travel or other purposes, and the fact that people prefer air transportation more than before, cause investments in this field to grow. The increase in the use of air transport also advances the risk of damage in this area. Liability as a result of damage is a concept that needs to be examined from a legal point of view. Within the scope of this thesis, the liability of an aircraft operator in terms of the damages caused by the civil aircraft to third parties who do not have any contractual relationship, has been comparatively examined on the basis of national and international regulations. As a result of the research, it has been seen that the basic rules in national and international regulations are similar and non-contractual liability arising from damages to third parties belongs to the operator of the civil aircraft. In addition, state aircraft are exempted from liability for damage to third parties. However, discussions in the literature reveal that such an exemption should not be recognized in domestic law regulations. Within the scope of this thesis, it has been argued that it would be a fair arrangement to abolish the distinction between state aircraft and civil aircraft in terms of liability in private law and to subject state aircraft to the principles of `Turkish Civil Aviation Law No. 2920` in terms of damages to third parties.