Camille Laurens'ın yazın evreninde Özkurmaca

Abstract

`Camille Laurens'ın Yazın Evreninde Özkurmaca` başlıklı bu çalışma, benli anlatıların yapısal, biçimsel ve izleksel çözümlemesinde önemli bir rol oynayan Serge Doubrovsky, Gérard Genette, Philippe Lejeune, Philippe Gasparini, Roland Barthes gibi kuramcıların çalışmalarından yola çıkarak Camille Laurens'ın yoğun olarak özyaşamöyküsel unsurlar içeren Philippe, Erkeklerin Arasında, Aşkın Romanı, Cet absent-là, Ni toi ni moi, Romance nerveuse adlı yapıtlarında özne/ben kavramının işlev ve durumlarını irdeler. İlk romanlarında kendi yaşamından izleri gizli saklı bir tutum sergileyerek yapıtlarına yansıtan Camille Laurens oğlu Philippe'in doğumu ve ölümünü öykülediği Philippe'te ilk kez özyaşamöyküsel anlatıyı tecrübe eder. Sarsıcı bir deneyimle karşı karşıya kalan yazar kendini yazarak sağaltır. Philippe adlı yapıtından itibaren Laurens kimi zaman yazar-anlatıcı-kişi mutlak ad benzerliğine ait yapıtlar yayımlar kimi zaman anlatıcının kendisiyle aynı adı taşımaksızın kendine gönderme yaptığı romanlar yayımladığı görülür. Yazarın özkurmaca yapıtlarında geçen kişiler, belli başlı olaylar, tarihler ve uzam olabildiğince gerçekliğe uygun bir şekilde yer almaktadır. Bu noktada, söz konusu yapıtlar Doubrovsky'nin `tam anlamıyla gerçek olaylardan ve olgulardan oluşan kurmaca` tanımlamasına uyar. Kendi benini ve varlığının en saf, en çelişkili durumunu açığa çıkarma amacıyla kurmacadan özkurmaca yazarına dönüşen Camille Laurens'ın yaşamıyla yazı iç içe girer. Bundan böyle, Camille Laurens'da roman bir arayış, düşünme, sorgulama aracına dönüşür. Yazar kendine bir kimlik inşa edebilmek için kendini nasıl gördüğüne ve yaşamındaki ötekiler tarafından nasıl görüldüğüne odaklanır. Beni ve ötekiler arasındaki beni tanımak için de dilin tüm olanaklarından yararlanır ve bu yolla da kendi derinliklerine inmeye çalışır. Camille Laurens'ın beni ancak ötekiyle olan ilişkisinde gelişir.

Based on the studies of theorists such as Serge Doubrovsky, Gérard Genette, Philippe Lejeune, Philippe Gasparini, and Roland Barthes, who play a crucial role in structural, stylistic and thematic analysis of self-narratives, this study entitled `Autofiction in Camille Lauren's Literary Universe`, examines the function and states of the notion of subject/I in Lauren's works Philippe, In His Arms, L'amour, roman, Cet absent-là, Ni toi ni moi, Romance nerveuse, which include autobiographical elements. Reflecting traces of her life by adopting an obscure attitude in her first novels, Laurens tries autobiographical narrative for the first time in Philippe, in which she narrates the birth and death of her son Philippe. The writer, who experiences a traumatic event, heals herself through writing. While in some of her works author-narrator-character share name similarities, in some of her works, it is also seen that the narrator makes direct references to herself without having the same name. The characters she creates, certain events she narrates and space and time she employs in her novels conform to reality. At this point, the afore-mentioned works correspond to Doubrovsky's definition of `fiction, of strictly real events and facts`. The writing intertwines with the life of Camille Laurens, who transforms herself from a fiction writer to autofiction writer in order to reveal the purest, the most contradictory aspects of her self. Henceforth, the novel turns into a vehicle for searching, thinking and interrogation for Camille Laurens. The author focuses on how she sees herself and how she is seen by others in order to create an identity for herself. Laurens employs all the possibilities of language to identify the self as well as the self among others and in this way she attempts to explore the depths of her own self. Camille Laurens' self is solely developed with its relation to the other.