Simülasyon temelli eğitimin yanık hastalarına bakım verenlerin bakıma hazır olma durumlarına ve bakım verme yüküne etkisi

Abstract

Daha sonrAraştırma, senaryo temelli simülasyon yöntemi ile verilen taburculuk eğitiminin yanık hastalarına evde bakım veren bakım vericilerin bakıma hazıroluşluk durumuna ve bakım verme yüküne etkisinin belirlenmesi amacıyla randomize kontrollü çalışma olarak yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini Hacettepe Üniversitesi Erişkin Hastanesi Yanık Ünitesinde ve Gülhane Eğitim Araştırma Hastanesi Yanık Merkezinde 15.11.2020 tarihinden itibaren yatarak tedavi olan yetişkin hastalara evde bakım veren yakınları oluşturmuştur. Çalışmanın örneklemine 60 kişi dahil edilmiştir. Çalışmada katılımcılar blok randomizasyon yöntemi ile gruplara atanmıştır. Araştırmada veriler 13.03.2021-22.03.2022 tarihleri arasında araştırmacı tarafından hazırlanan soru formları, `Bakıma Hazır Oluşluk Ölçeği` ve `Bakım Verme Yükü Ölçeği` ile toplanmıştır. Araştırmanın uygulanmasında kontrol grubunda yer alan bakım vericilere taburculuktan önce standart taburculuk eğitimi verilmiştir. Simülasyon grubuna ise standart eğitimden sonra simülasyon temelli eğitim verilmiştir. Tüm katılımcılara eğitim öncesi ve sonrası Bakıma Hazır Oluşluk Ölçeği yüz yüze uygulanmıştır. Taburculuktan bir ay ve üç ay sonra Bakım Verme Yükü Ölçeği telefonla uygulanmıştır. Ayrıca 3. ayın sonunda yanık hastalarının yaşadıkları sorunlar değerlendirilmiştir. Her iki grupta da çalışmayan kadınlar büyük çoğunlukta ve bu kadınlar çoğunlukla yanık hastasının eşi veya annesi olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların yaş ortalaması simülasyon grubunda 43,77±9,84 yıl, kontrol grubunda 44,53±11,49 yıl bulunmuştur. Sosyo-demografik veriler açısından iki grup arasında anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir (p>0.05). Bakım vericilerin eğitim öncesi Bakıma Hazıroluşluk Ölçek puanları bakımından istatistiksel olarak anlamlı derecede bir farklılık bulunmamakta iken eğitim sonrası simülasyon grubunun puan ortalaması istatistik olarak anlamlı derecede daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (p<0,05). Gruplar arasında taburculuk sonrası 1. ve 3. ayda bakım verme yükü ölçek puanı bakımından istatistiksel olarak anlamlı derecede bir farklılık bulunmaktadır (p<0,05). Buna göre, taburculuk sonrası 1. ve 3. ayda kontrol grubunda bakım verme yükü ölçek puanı deney grubuna göre daha yüksektir. Ayrıca simülasyon grubundaki bakım vericilerin evde bakım verdiği yanık hastalarında kontrol grubuna göre daha az sorun görülmüştür ve bu fark istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,05).Araştırma sonucunda simülasyon temelli taburculuk eğitiminin bakım vericileri bakıma hazırlama ve bakım verme yüklerini azaltma konusunda standart eğitime göre etkili olduğu belirlenmiştir. Simülasyon temelli eğitimin taburculuk eğitiminde kullanılması önerilmektedir.

The study was conducted as a randomized controlled study in order to determine the effect of scenario-based, simulation-based discharge training on the caregivers' readiness for care and the caregiving burden of caregivers who provide home care to burn patients. The population of the study consisted of relatives who will provide home care to adult patients who have been hospitalized in Hacettepe University Adult Hospital Burn Unit and Gülhane Training and Research Hospital Burn Center since 15.11.2020. The study was continued until 60 participants were reached in the study. In the study, participants in the intervention group and the control group were assigned with the block randomization method. Data were collected between the dates of 13.03.2021 and 22.03.2022 with the questionnaires prepared by the researcher, the `Preparedness for Caregiving Scale` and the `Caregiving Burden Scale`. In the implementation of the study, standard discharge training was given to the caregivers in the control group, and a booklet was given before discharge. Simulation-based training was given to the simulation group after the standard training. The Preparedness for Caregiving Scale was applied to all participants before and after the training. One month and three months after discharge, the Caregiving Burden Scale was administered. Unemployed women were the majority in both groups, and these women were mostly the spouses or mothers of the burn patients. While the mean age of the participants was 43.77±9.84 years in the simulation group, it was 44.53±11.49 years in the control group. There was no significant difference between the two groups in terms of socio-demographic data. While there was no statistically significant difference in terms of the Preparedness for Caregiving Scale scores of the caregivers before the training, it was found that the mean score of the simulation group after the training was statistically significantly higher (p<0.05). There was a statistically significant difference between the groups in terms of Caregiving Burden Scale score at the 1st and 3rd months after discharge (p<0.05). Accordingly, the Caregiving Burden Scale score was higher in the control group at the 1st and 3rd months after discharge than in the experimental group (p<0.05). In addition, fewer problems were observed in burn patients who were given home care by the caregivers in the simulation group compared to the control group, and this difference was statistically significant (p<0.05). As a result of the research, it was determined that simulation-based discharge training is more effective than standard training in preparing caregivers for care and reducing the burden of caregiving.