Tip 2 diyabetli obez kadınlarda serum fetuin-A düzeyi ve diyetin inflamatuar yükü arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışma diyabetik obez kadınlarda diyet inflamatuar yükü ile tip 2 diyabet riski arasındaki ilişkiyi araştırmak, bu ilişkide serum fetuin-A'nın olası rolünü incelemek ve tip 2 diyabet riski üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla planlanmış ve yürütülmüştür. Araştırma Ankara Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde yaşları 30-50 yıl arasında değişen, beden kütle indeksi (BKİ) 30-35 kg/m2 arasında olan gönüllü obez diyabetli kadın (vaka:40) ve diyabeti olmayan obez kadın (kontrol:40) olmak üzere toplam 80 kişi üzerinde yürütülmüştür. Vaka ve kontrol grubunun genel beslenme alışkanlıkları, fiziksel aktivite durumları, bazı biyokimyasal ve inflamasyon parametreleri, beslenme durumları ve diyetlerinin inflamatuar yükü karşılaştırılmıştır. Diyetin inflamatuar yükünü tespit etmek için diyet inflamatuar indeksi (Dİİ) kullanılmıştır. Bireylerin Dİİ puanları miktarlı besin tüketim sıklığı anketi ile hesaplanmıştır. Bireylerin serum fetuin-A düzeylerinin yanında IL-6, hs-CRP ve TNF-α gibi inflamatuar belirteçleri de analiz edilmiştir. Bireylerin Dİİ puanları ortalaması vaka ve kontrol grubunda sırasıyla; 0,340,84 ve -0,260,90 olarak saptanmıştır (p<0,05). Vaka grubundaki bireylerin fetuin-A (66,5214,87mg/dL), IL-6 (45,4443,32 pg/mL) ve TNF-α (3,251,50 pg/mL) düzeyleri kontrol grubuna göre daha yüksek bulunmuştur (p<0,05). Diyetin inflamatuar indeks puanları ile vaka grubundaki bireylerin serum HbA1c, fetuin-A, IL-6 ve hs-CRP; kontrol grubundaki bireylerin serum IL-6 ve hs-CRP değerleri arasında arasında pozitif yönlü ilişki saptanmıştır (p<0,05). Vaka grubundaki bireylerin Dİİ puanları ile diyetle alınan çoklu doymamış yağ asidi, omega-3 ve omega-6 yağ asitleri arasında düşük düzeyde, negatif yönlü, anlamlı bir ilişki; vitaminlerden A vitamini, E vitamini, tiamin, niasin, B6 vitamini ve folik asit; besin bileşenlerinden ise karoten arasında düşük düzeyde, negatif yönlü, anlamlı ilişki olduğu bulunmuştur (p<0,05). Yüksek Dİİ puanlarının (yüksek pro-inflamatuar diyet tüketen) tip 2 diyabet gelişim riskini 2 kat arttırdığı bulunmuştur (OR=2.043; %95 GA: 0.955, 4.371, p=0.066). Yüksek serum fetuin-A düzeylerinin ise tip 2 diyabet gelişim riskini 1,2 kat arttırdığı belirlenmiştir (OR=1.155; %95 GA: 1.030, 1.296, p=0.014). Serum fetuin-A ve hs-CRP'nin, Dİİ ve HOMA-IR arasındaki ilişkide önemli bir aracı rolüne sahip olduğu saptanmıştır [sırasıyla; β=0,371 (%95 GA:-0,029-0,770), β=0,424(%95 GA:-0,007-0,856)]. Araştırma sonuçları, Dİİ'nin diyetin inflamatuar yükünü belirlemede etkili bir indeks olduğunu, Dİİ ile ölçülen proinflamatuar bir diyetin artmış inflamatuar belirteçler aracılığıyla glukoz metabolizmasını, özellikle insülin direncini etkilediğini ve tip 2 diyabete neden olduğunu göstermektedir. Ayrıca, fetuin-A'nın insülin direncini indükleyerek diyet ve tip 2 diyabet arasında önemli bir parametre olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, Dİİ'nin farklı popülasyonların diyet inflamatuar yükünü hesaplamada ve diyabet dahil inflamasyonla ilişkili-kronik hastalık riskinin azaltılmasında ve diyet yaklaşımlarında önemli bir parametre olacağı düşünülmektedir. Bununla birlikte, fetuin-A'nın insülin direnci üzerindeki etkilerini ve diyet ile tip 2 diyabet arasındaki aracı rolünü araştırmak için geniş örneklem büyüklüğüne sahip ileriye dönük uzunlamasına çalışmalara ihtiyaç vardır.

This study was conducted to investigate the relationship between inflammatory character of diet and type 2 diabetes risk in diabetic obese women, to examine the possible role of fetuin-A in this relationship, and to determine the effect of fetuin-A on type 2 diabetes risk. The study was conducted in Ankara Dışkapı Yıldırım Beyazıt Training and Research Hospital with a total of 80 people, including voluntary obese diabetic women (case group:40) and obese women without diabetes (control group:40) aged between 30-50 years, with a body mass index (BMI) between 30-35 kg/m2. General nutritional habits, physical activity status, some biochemical and inflammation parameters, nutritional status and dietary inflammatory potential of the diets of the case and control groups were compared. Dietary Inflammatory Index (DII) was used to determine the inflammatory potential of the diet. DII scores of individuals were computed based on dietary intake assessed using a quantitative food consumption frequency questionnaire. In addition to serum fetuin-A levels of individuals, IL-6, hs-CRP and TNF-α were also analyzed. DII scores of the individuals in the case and control groups was found 0,340,84 and -0,260,90, respectively (p<0.05). Fetuin-A (66,5214,87mg/dL), IL-6 (45,4443,32 pg/mL) and TNF-α (3,251,50 pg/mL) levels of individuals in the case group were found to be higher than the control group (p<0,05). A positive correlation was found between DII scores and serum HbA1c, fetuin-A, IL-6 and hs-CRP values of individuals in the case group, and between serum IL-6 and hs-CRP values of individuals in the control group. (p<0.05). A positive significant relationship was determined between the DII scores of the individuals in the case group and consumption of red and processed meat, fruit and oil seeds (p<0.05). A low, negative significant relationship was determined between DII scores of individuals in the case group and dietary polyunsaturated fatty acids, omega-3 and omega-6 fatty acids, vitamin A, vitamin E, thiamine, niacin, vitamin B6 and folic acid, and carotene. (p<0.05). After multivariate adjustment, higher DII scores (consuming a high pro-inflammatory diet) were found to have 2 times higher risk of developing type 2 diabetes (OR=2.043; 95% CI:0.955, 4.371, p=0.066). Higher fetuin-A levels were found to have 1.2 times higher risk of developing type 2 diabetes (OR=1.155; %95 CI: 1.030, 1.296, p=0.014). It has been determined that both fetuin-A and hs-CRP have a significant mediator role in the relationship between DII and HOMA-IR [β=0.371 (95% CI:-0.029-0.770), β=0.424(95% CI:-0.007-0.856), respectively]. Research results, suggest that DII is an effective index in determining the inflammatory character of the diet, that a proinflammatory diet measured by DII affects glucose metabolism, especially insulin resistance through these markers and causes type 2 diabetes. In addition, it has been determined that fetuin-A acts as an important mediator between diet and type 2 diabetes by inducing insulin resistance. As a result, DII may be an important tool for calculating the dietary inflammatory burden of different populations and reducing the risk of chronic inflammation-related diseases, including diabetes. Moreover, prospective longitudinal studies with large sample sizes are needed to investigate the effects of fetuin-A on insulin resistance and its mediator role between diet and type 2 diabetes.