Simülasyon kuramı üzerinden dijital gerçekliğe sinematik bir bakış: `Her` filmi ve `Black mirror-hang the dj` örneği

Abstract

Sinemanın insan üzerinde oluşturduğu etki ve bu etkinin ortaya çıkardığı duyguların gerçek olduğu düşüncesi üzerinden, her bir görsel sanat eserinin de kendi başına bir gerçeklik sembolü, illüstrasyonu olduğu söylenebilir. Bunun ötesinde ortaya çıkan eserin kendisi de gerçektir. Peki, bu gerçekliği hayal eden izleyici mi oluşturmaktadır? Bu soruya cevap olarak; sinemanın hali hazırda kurgusal bir gerçeklik ortaya çıkarması sebebiyle: Sinema gerçekliğin yeniden inşasının temel parçalarından biridir denilebilir. Baudrillard simülasyonu; yapay bir şekilde yeniden üretilen gerçeklik olarak tanımlamıştır. Buna ek olarak, teknolojinin hüküm sürdüğü simülatik evrenlerde, simüle edilmiş insanların yeni medeniyetler kurduğunu da söylemektedir. Bu tür evrenlerde soğuk veya sıcak; görsel iletişim araçları gerçekliğin ve algının yok olmasına sebep olarak, insanları idaresi altına almaktadır. Bu çalışmada, sinematik bir yaklaşım çerçevesinde `HER` filmi ve `BLACK MİRROR-HANG THE DJ` dizisi örnekleri üzerinden, yaşadığımız dünyayı simülasyon kuramı merkezinde değerlendirip yaratıcı bir bakış açısı sunarak, gerçek ve simülasyon arasındaki ince çizgide kalan insanın gerçeklik algısı üzerinden sinematik, felsefi ve simülatik bir yaklaşımla yaşadığı paradokslar; betimsel analiz yöntemi kullanılarak ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Simülasyon öğelerini barındıran örnekler incelendiğinde; sinematik evren sayesinde, insani duyguların beslenerek oluşturulduğu simülatik evrenler içinde, kişilerin de kendisini o evrende hissetmesini sağlayarak; sinematik evreni, şu anda içinde yaşanılan evrenmiş gibi bir simülasyona çevirdiği savı ortaya çıkmıştır. İncelenen yapımlarda kullanılan uygulamaların çok yakın benzerlerini bugün kullanmamız, her geçen gün dijital dünya içinde yalnızlaşılması da bu savı destekleyecek birer kanıttır. Sinemanın oluşturduğu bu simülakrın, yeniden inşa edilmiş gerçekliğin bir illüstrasyonu olduğu tespit edilmiştir.

It can be said that each visual art work is a symbol of reality, an illustration on its own, based on the effect that cinema has on people and the idea that the emotions created by this effect are real. Beyond that, the result of the artwork itself is real. So, is this reality created by the imagining of audience? In answer to this question; Also, because cinema already reveals a fictional reality: It can be said that cinema is one of the basic parts of the reconstruction of reality. Baudrillard defined simulation as; artificially reproduced reality. In addition, he says that in simulative universes where technology prevails, simulated humans establish new civilizations. In such universes cold or hot; visual communication tools cause the destruction of reality, perception and take people under their control. In this study, within the framework of a cinematic approach, through the examples of the movie `HER` and the series `BLACK MİRROR-HANG THE DJ`, by evaluating the world we live in, in the center of simulation theory, by presenting a creative perspective, the human being who is on the thin line between reality and simulation, has a cinematic approach through the perception of reality. The paradoxes we experience with a philosophical and simulative approach have been tried to be revealed by using descriptive analysis method. When the examples containing the simulation elements are examined; Thanks to the cinematic universe, we make ourselves feel like we are in that universe within the simulative universes where human emotions are feeding created; the argument has emerged that turned the cinematic universe into a simulation as if it were the universe we live in now. The fact that today we use very closely similar applications used in the movies I have examined, and that we are alone in the digital world every day, are proofs to support this claim. It has been determined that this simulacrum created by the cinema is an illustration of the reconstructed reality.