Eski Mezopotamya'da dinsel semboller (Başlangıcından MÖ 539 yılına ķadar)

Abstract

Sembol kavramı, tarihten, edebiyata, sosyolojiye, felsefeye, sanata ve teolojiye kadar birçok bilim dalının konusu olduğu için bu kavramın kuramsal çerçevesini belirlemek de zorlaşmıştır. Sembol dilinin en çok kullanıldığı alan dinsel yaşam olmuştur. Dinsel yaşam, sembol dilini kullanarak kutsalın mesajını insanlara iletmiştir. Bu yüzden de dinsel semboller görünenin ötesindeki hakikati insanlara anlatan unsurlar olmuşlardır. Eski Mezopotamya coğrafyasında yöneten sınıf, tanrılar adına hareket etmiş ve toplum yapısı da bu yönde şekillenmiştir. Teolojik bir yönetimin olduğu Mezopotamya toplumunda insanlar ile tanrılar arasındaki ilişkilerin iyi olması tanrılardan gelen dinsel mesajların doğru olarak okunmasına bağlıdır. Dünyevi ve ilahi dünya arasındaki dengenin sağlanmasıyla kozmik varoluşun gerçekleşeceğine inanan Mezopotamya toplumunun tümünde kutsallık kendisini dinsel semboller vasıtasıyla göstermiştir. Bu çalışmamızda Eski Mezopotamya toplumunun düşünce yapısının büyük bölümünü oluşturan kutsallık kavramının kendisini semboller yoluyla nasıl ifade ettiği, bu sembollerin geçirdiği dönüşümler, tarihsel süreklilik içindeki kullanımları ve bunların belli başlı mitolojik anlatılardaki yeri incelenmiştir.

Defining the doctrinaire framework of the term symbol became challenging as it has been the subject of a plethora of disciplines, from history to literature, sociology, philosophy, art, and theology. Symbolic language has been used the most in spiritual life. Spiritual life conveyed the message of the divine to people using the symbolic language. Thus, spiritual symbols were the elements illustrating the truth beyond what is visible to people. In Ancient Mesopotamian geography, the ruling class acted on behalf of the gods and the societal structure was shaped accordingly. In Mesopotamian society, having a theological ruling regime, good relations between people and the gods depended on the spiritual messages received from the gods being correctly discerned. In the whole of Mesopotamian society, who believed the cosmic existence could be reached by way of ensuring the balance between the material and divine worlds, sanctity reflected itself through spiritual symbols. This study analyzes how the term sanctity, which formed the majority of the Ancient Mesopotamian societies' mentality, expressed itself through symbols, the transformation of these symbols, their use in historical continuity, and the place thereof within essential mythological narratives.