Dijital okuryazarlık becerisi ve uzaktan eğitim ilişkisi: Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İletişim Fakültesi öğrencileri örneği

Abstract

Bu çalışma, COVID-19 salgını nedeniyle ortaya çıkan gereksinimler ve gerekliliklerle birlikte üzerinde yoğun biçimde düşünülen, konuşulan ve tartışılan başlıklar olan dijital okuryazarlık ile uzaktan eğitim konularını birlikte ele almaktadır. Çalışmanın amacı, iletişim fakültesinde öğrenim gören öğrencilerin dijital okuryazarlık düzeylerini belirleyerek ve uzaktan eğitime ilişkin değerlendirmelerini alarak buradan hareketle, öğrencilerin dijital okuryazarlık düzeyleri ile uzaktan eğitime ilişkin değerlendirmeleri arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. Uygulama aşaması 2021-2022 güz döneminde gerçekleştirilen çalışmada, eğitimlerinin bir parçası olarak dijital bilgi ve beceri kazanabilecekleri dersler alan iletişim fakültesi öğrencilerine odaklanılmıştır. Nicel araştırma yaklaşımlarından ilişkisel araştırma yönteminden yararlanılmıştır. Verilerin toplanmasında anket tekniği kullanılmıştır. Çalışmada, Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İletişim Fakültesi evreninden, basit rastlantısal örnekleme yöntemiyle seçilen 399 öğrenciye üç bölümden oluşan bir anket formu uygulanmıştır. Toplanan veriler SPSS 23.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, iletişim fakültesi öğrencilerinin dijital okuryazarlık düzeyi 3.72 yani orta düzeydedir. Katılımcıların dijital okuryazarlık düzeyi ile uzaktan eğitime katılım eğilimleri ve uzaktan eğitime yönelik fayda algıları arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki vardır. Uzaktan eğitime katılım eğilimi ile uzaktan eğitime yönelik fayda algısı arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki vardır. Katılım eğilimi ile uzaktan eğitim yöntemine ilişkin olumsuz görüş, uzaktan eğitim sürecinde yaşanan yetersizlik algısı ve uzaktan eğitim sürecine dair yaşanan kaygı arasında ise negatif yönlü anlamlı bir ilişki vardır. Bu sonuçlar dikkate alınırsa uzaktan eğitim süreçlerinin daha verimli hale getirilebileceği söylenebilir.

This study deals with digital literacy and distance education issues, which are the topics that are intensively thought, spoken and discussed, together with the needs and requirements arising due to the COVID-19 epidemic. The aim of the study is to determine the digital literacy levels of the students studying at the faculty of communication and by taking their evaluations of distance education, and to reveal the relationship between the students' digital literacy levels and their evaluations of distance education. The study, the implementation phase of which was carried out in the 2021-2022 fall semester, focused on communication faculty students who take courses where they can acquire digital knowledge and skills as part of their education. From the quantitative research approaches, relational research method was used. Questionnaire technique was used to collect data. In the study, a questionnaire consisting of three parts was applied to 399 students selected by simple random sampling method from the universe of Sivas Cumhuriyet University Faculty of Communication. The collected data were analyzed by using the SPSS 23.0 program. According to the results obtained from the research, the digital literacy level of the communication faculty students is 3.72, that is, at a medium level. There is a positive and significant relationship between the digital literacy level of the participants, their tendency to participate in distance education and their perception of benefit towards distance education. There is a positive and significant relationship between the tendency to participate in distance education and the perception of benefit towards distance education. There is a negative significant relationship between the tendency to participate and the negative opinion about the distance education method, the perception of inadequacy in the distance education process and the anxiety about the distance education process. Considering these results, it can be said that distance education processes can be made more efficient.