Anadolu'da kullanılan ağırşaklar ve çağdaş seramik sanatında yorumları

Abstract

Günümüzdeki gibi eskiçağda da insanların en temel ihtiyaçlarından biri giyimdir. İnsanların vazgeçemedikleri giysi için hayvansal ve bitkisel hammaddelerden ip üretimi ve bunların dokunarak kumaş elde edilmesi eskiçağın önemli endüstrilerinden birini oluşturmuştur. İp eğirme işi kadınların yaptığı en önemli görevlerinden biri olmuştur. Eskiçağ 'da, yunun eğrilerek ipe dönüştürülmesinde iğ, ağırşak kullanılmıştır. Elde yün eğirmeye yarayan kil, kemik, metal ve ahşaptan yapılmış araç olarak bilinen ağırşaklar Eskiçağda Anadolu'da birçok yerleşim biriminde kullanılmışlardır. Eskiçağlardan yakın geçmişe kadar varlığını koruyan bu nesneler arkeoloji biliminin ilgisi çekmiş ancak sanatın malzemesi haline yurt dışında birkaç çalışma hariç gelmemiştir. Bu çalışmada ağırşakların Anadolu'da eskiçağlardan günümüze serüveni anlatılacak ve çağdaş seramik sanatı sınırları içerisinde yorumları hedeflenmektedir.

Like the present day, clothing is one of the most basic needs of people. The production of rope from animal and vegetable raw materials for the garments that people cannot give up and the production of these fabrics by touching them has formed one of the important industries of the ancient times. Spinning has been one of the most important tasks women do. In ancient age, spindle, spindle whorl was used to transform the wool into a rope. Spindle whorls are used in many settlements in Anatolia in ancient times. These objects, which have survived from past to present, attracted the interest of archeology, but became material of art and did not exclude a few studies abroad. In this study, spindle whorls are going to be explored from Anatolia to today and their interpretations within the boundaries of contemporary ceramic art are aimed.