Tek parti dönemi tarım politikaları

Abstract

Siyasi ve ekonomik olarak pek çok kez konu edilen Tek Parti dönemi zirai açıdan da müstakil olarak incelendiğinde önemli bulgular tespit edilecektir. Lozan Barış Antlaşması'ndan itibaren asıl mesele olarak görülen tarım sektöründe; gerek geçmişteki tarım tecrübesi gerekse yeni devletin yeni anlayışı göz önünde bulundurularak kalkınmaya yönelik bir politika belirlenmiştir. Büyük oranda tarım toplumundan oluşan ulus, bağımsızlık mücadelesini tamamladığında evsiz kalmış köylü ve tarumar edilmiş tarım arazileri gerçeğiyle zirai açıdan da büyük bir mücadele verecektir. Tarım sektörü, köylü ve çiftçi; yeni Türkiye Cumhuriyeti'nde teknoloji, ulaşım, ıslah, eğitim ve kredilendirme gibi önemli konularda çok ciddi adımlarla desteklenmiştir. Tek Parti hükümetleri, Atatürk ve İnönü tarım karnesindeki inişli çıkışlı grafiklerine rağmen milat sayılabilecek önemli atılımlarla hafızalara kazınacaktır.

Studying the single-party period of Turkey particularly on its agricultural aspect which has already been studied many times on the economical and political aspects, will uncover new findings. Since the Treaty of Lausanne a new policy with the aim of agricultural development was prepared regarding the experiences of the former and the new state. The new nation, then mostly an agricultural one composed of farmers, with its all members who had lost their houses and fields, were to struggle against all odds. Agriculture, farmers and countrymen were supported with the technology, transportation, education and loans. Governments of the single-party period, Ataturk and Ismet Inonu, were to prove themselves to be successful despite their ups and downs in the agriculture data charts.