Fonksiyonel ortopedik tedavi uygulanmış mandibuler retrognati hastalarında oluşan nüksün elektromyografik yöntemle araştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı, fonksiyonel ortopedik tedavi uygulanmış mandibulerretrognatili bireylerde, çiğneme kaslarının nüks oluşumuna olan katkısınıelektromiyografik yöntemle araştırmak, sefalometrik ölçümlerle kas ölçümleriarasındaki ilişkileri belirlemek ve nükse daha yatkın bireylerdeki tedavi başı vesonrası klinik yaklaşımlara yardımcı olmaktadır.Çalışmanın materyali, aktivatör veya twin-blok apareyleri ile fonksiyonelortopedik tedavi görmüş 42 bireyin, tedavi sonu ve kontrol seansı lateral sefalometrikfilmleri ve kontrol seansı masseter, ön temporal, mental ve suprahyoid kaslarındanalınan EMG kayıtlarını içermektedir. 26 kız, 16 erkek birey tedavi sonu ve kontrolseansı sefalometrik filmlerin ANB açısı farkına göre (1,3 mm) nüks olan ve olmayanolarak iki gruba ayrılmıştır. Bireylerin kontrol seansı yaşları nüks grubunda 17,64 ±0,48 yıl, nüks olmayan grupta 17,58 ± 0,34 yıldır.Çalışmadaki hastaların nüks olan ve nüks olmayan olarak gruplaraayrılmasında kullanılabilecek parametreyi ve kritik değeri saptayabilmek için, ROCeğrisi analizi kullanılmıştır. Tedavi sonu ve kontrol seansı sefalometrik ölçümlerigrup içi karşılaştırması eşleştirilmiş t-testi ile gruplar arası farklılıklar ve kontrolseansı EMG ölçümleri bağımsız t-testi ile değerlendirilmiştir. Sefalometrik ölçümlerve kasların EMG ölçümleri korelasyonu Pearson korelasyon analizi ile incelenmiş,bu incelemede önemli bulunan değerler kanonik regresyon analizi ile tekrardeğerlendirilmiştir.Sonuç olarak, sadece nüks grubunda SNA açısı anlamlı olarak artmıştır. ANBaçısı ve Wits değeri sadece nüks grubunda anlamlı olarak artış göstermiştir. Efektifmandibuler uzunluk ve mandibuler korpus uzunluğu nüks olmayan grupta anlamlıolarak artmıştır. Gonyal açı nüks grubunda artmış, nüks olmayan grupta azalmış amaanlamlı bulunmamıştır. SN/GoGn her iki grupta da anlamlı olarak azalmış olsa dakontrol seansında nüks grubunda daha fazla olduğu görülmüştür. Overjet miktarı heriki grupta anlamlı artarken, nüks grubundaki artış daha fazla bulunmuştur. Overbitenüks olmayan grupta anlamlı artmıştır. Gruplar arası anlamlı fark görülen mental kasdiş sıkma aktivitesiyle FH┴NA (T1) uzunluğu ve IMPA (T2) açısıyla negatif, SN/PP(T2), Occl/SN (T2) uzunlukları ve FMA (T2) açılarıyla pozitif korelasyongöstermiştir.Sınıf II hastalarda nüksü azaltmak için mandibulanın gelişim yönünün tamtespiti faydalı olabilir. Tedavi süresince kontrollü kuvvetler uygulanarak, SN/GoGnaçısı arttırılmamalı ve okluzal düzlemin bütünlüğü korunmalıdır. Sınıf II hastalarınplanlanması sırasında mental kas aktivitesinin elektromiyografik kayıtlarının alınıp,analiz edilmesi doğru planlama ve tedavi sonrası gerekli retansiyon önlemlerininalınması (uzun süreli retansiyon) bakımından tavsiye edilmektedir.

The aim of this study is to investigate the contribution of masticatory musclesto relapse by electromyographic method, to determine the relationship betweenmuscle measurements by cephalometric measurements and to clinical approaches totreatment of more prone individuals in mandibular retrognathic individuals withfunctional orthopedic treatment.The material of the study included EMG records of masseter, anteriortemporal, mental and suprahyoid muscles of control session and lateralcephalometric films of treatment end and control session from 42 individuals whowere treated with functional orthopedic treatment with activator or twin-blockappliances. 26 female, 16 male subjects were divided into relapse group and non-relapse group according to the difference of ANB angle (1,3 mm) of cephalometricfilms. Individuals control session ages were 17,64 ± 0,48 years in the relapse groupand 17,58 ± 0,34 years in the non-relapse group.ROC curve analysis was used to determine the parameters and the criticalvalue that could be used to distinguish between relapse and non-relapse patients inthe study population. Cephalometric measurements of treatment end and controlsession were assessed by intra-group comparison paired t-test, inter-groupdifferences and control session EMG measurements by independent t-test.Correlations of cephalometric measurements and EMG measurements of muscleswere examined by Pearson correlation analysis, and the values that were important inthis study were reevaluated by kanonic regression analysis.As a result, only in relapse group SNA angle significantly increased. ANBangle and Wits value increased significantly only in the relapse group. Effectivemandibular length and mandibular corpus length increased significantly in the non-relapse group. The gonial angle was increased in the relapse group and decreased inthe non-relapse group, but not significant. SN/GoGn angle was significantly reducedin both groups, but more in the relapse group in the control session. The amount ofoverjet was significantly increased in both groups, but the increase in relapse groupwas found more. Overbite was significantly increased in the non-relapse group.Significantly different mentalis clenching activity between the groups showedpositive correlations between the length of FH┴NA (T1) and angle of IMPA (T2)and negative correlations between length of SN/PP (T2), length of Occl/SN T2 andFMA (T2).Complete detection of the developmental direction of the mandible may bebeneficial to reduce relapse in Class II patients. During the treatment, controlledforces should be applied, SN/GoGn angle should not be increased and integrity of theocclusal plane should be maintained. Electromyographic recording and analysis ofmental muscle activity during the planning of class II patients is recommended forproper planning and post-treatment retention precautions (long retention period).