A literary approach to catastrophe an analysis of Scholastique Mukasonga's novel Our Lady of the Nile

Abstract

Soykırımı veya Marc Nichanian'ın tercih ettiği kelimeyle Felaket'i belgelerle, kayıtlarla, arşiv bilgileriyle ve istatistiklerle anlatmak, kurbanı metalaştırır ve yaşanılan acılardan soyutlar. Böylece kurbanın sesi kesilir ve kurban yok sayılır. Bunun neticesinde de okuyucu, yaşanılan felakete ancak genel bir bakış edinir ve felaketin toplumdaki karşılığı, meydana geldiği coğrafya, kurbanların sayısı gibi bilgilerle sınırlı kalır; bundan öteye geçemez. Böylece soykırım, ancak dünya tarihindeki felaketler sıralamasında bir yer edinir. Tarih bilimi kurbanların sesini okuyucuya duyuramaz. Ancak edebiyat yoluyla bağ kurar okuyucu; acıyı içselleştirir ve anlatılan acı onun acısı olur; gerçeklerle değil, ancak imajinasyonla özdeşleşme kurar. Yaşanılan ama anlatılamayan acıları edebiyat yoluyla anlatmak bundan ileri gelir. Bu çalışmanın amacı, yakın tarihin en büyük felaketlerinden biri olan Rwanda soykırımından kurtulmayı başarmış ancak annesi dahil ailesinin büyük kısmını vahşete kurban vermiş Ruandalı yazar Scholastique Mukasonga 'nın 'Our Lady of the Nile' romanı üzerinden tarih, edebiyat ve soykırım ilişkisini incelemektir. Bunun için romanda felaketin izi sürülerek, yazarın edebiyat yoluyla felaketi nasıl anlamlandırdığına ve Mukasonga için gerçek felaketin ne olduğuna ışık tutulacaktır.

Chronicling genocide through documents, statistics or archives, dehumanizes and isolates the victim. Thereby, the victim loses her voice and eventually becomes ignored. As a result, the reader can only have a general overview of the subject and his/her knowledge cannot cross the border of numeric, geographic or political information, such as death toll and whatsoever. Scarcely, genocide takes its place among the courses of violent acts in world history. History books cannot give voice to the victim. History excludes the reader. S/he can only establish a mutual relationship with the victim's words. S/he internalizes the suffering, makes it his/her own grief. S/he finds the meaning not in the facts but in the words of the victim, which get through her imagination. Hence there occurs the urge of telling the unspeakable through literature. The aim of this study is to analyze why literature is the essential way to find a meaning in catastrophic events, both for the victim herself and for the reader. To do so, Rwandan writer Scholastique Mukasonga's vivacious novel 'Our Lady of the Nile' will be the target work. It is my intention to scrutinize the relationship between history, literature and genocide, to track the steps that paved the road to the catastrophe, to put forth how the writer made a sense of catastrophe through literature and brought the real meaning of catastrophe for her into the light.