Özel gereksinimli çocukların kaynaştırma eğitimindeki kabulü ve topluma kazandırılması

Abstract

Bu çalışmada, ortaokullarda kaynaştırma yoluyla eğitim gören özel gereksinimli çocukların, ilgili okullardaki kabulünü belirleyebilmek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda çocukların topluma kazandırılmasına katkıda bulunmak için yürütülen uygulama hakkında öğretmenler ile görüşülmüştür. Okullar, öğrencilere akademik beceriler kazandırmayı hedeflediği için çoğu zaman öğrencilerin gelişimsel özelliklerine uygun beceriler kazandırmayı göz ardı edebilmektedir. Bu noktada çalışmadan elde edilen veriler, kaynaştırma öğrencilerinin içinde bulundukları gelişim özellikleri de dikkate alınarak, bütünsel bir bakış açısı ile değerlendirilmiştir.Çalışma grubunu, Ankara ilinin Polatlı ilçesinde, 2018-2019 eğitim-öğretim yılı bahar dönemi içerisinde, kaynaştırma uygulaması yürütülen 4 faklı ortaokulda, sınıfında en az bir kaynaştırma öğrencisi bulunan toplam 21 branş öğretmen ve 4 rehber öğretmen oluşturmaktadır. Araştırma verileri, nitel araştırma yöntemlerinden olan yarı yapılandırılmış görüşme formu yoluyla toplanmıştır. Görüşmeler, ses kayıt cihazı ile kaydedilmiş, içerik ve betimsel analiz yöntemleri ile çözümlenmiştir. Çalışmanın bulguları betimleyici istatistiklerle sunulmuştur. Araştırma sonucu, öğretmenlerin, kaynaştırma uygulamasının olumsuz yanı ile ilgili düşüncelerini, sınıf mevcutlarının kalabalık olmasından dolayı öğrencilerin akademik olarak geri kaldıklarını göstermiştir. Yaşanan sorunların en fazla davranış problemi olan öğrencilerden kaynaklandığı ortaya çıkmıştır. Katılımcıların yüzde sekseni rehber öğretmenden destek aldıklarını belirtmişlerdir. Kaynaştırmanın daha farklı uygulanmasına yönelik önerilerin, destek eğitim odasının yaygınlaştırılması ve kaynaştırma öğrencilerinin farklı okullarda eğitim almaları şeklinde olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca ailelerin kaynaştırma uygulamasında desteklerinin olmadığı ve özellikle normal gelişim gösteren öğrenci ailelerinin olumsuz tutumlar sergiledikleri belirtilmiştir.

This study aims at determining the social acceptance of mainstreamed students (i.e., students with disabilities and special educational needs) in middle school education and thus contributing to their increased social inclusion in the current educational settings. Schools have a tendency to upskill academic achievement and thus might neglect the skills appropriate for ages and needs of students. Against this background, the present study provides insight into educational implications for middle school mainstreamed students and their teachers in order to address the social inclusion of those students under focus. The participants are 21 mainstream teachers and 4 guidance and counselling teachers working in four different middle schools in the district of Polatlı, located in Ankara during spring 2019. The data on which this study is based come from semi-structed interviews, a qualitative approach in which participants are allowed for a discussion rather than a straightforward question and answer format. The data was collected through audio recorders and subjected to content and descriptive analyses. The findings of the study were presented in descriptive statistics. The investigation of the mainstream teachers' attitudes revealed that the overcrowded nature of the classrooms hinders the academic success of the mainstreamed students. It was found that problems predominantly emerge due to students with behavioral problems and are generally solved from a narrow point of view. Eighty percent of the teachers reported to consult a counselling and guidance teacher in the course of dealing with mainstreamed students. The current research favors improving professional support opportunities and placement of those students in a different educational setting. The study also showed that families do not provide enough assistance for effective inclusion of students with special needs and families of nonhandicapped classmates tend to have negative attitudes and behavior with respect to mainstreamed students.