The Suppression of the Self and Subjectivation of the Individual in the Twentieth Century Dystopian Fiction: George Orwell's Nineteen Eighty-Four, Ray Bradbury's Fahrenheit 451, and Margaret Atwood's The Handmaid's Tale.

Abstract

Bu tezin amacı, 20. yüzyıl distopya kurgusunun öncü üç eseri olan George Orwell'in 1984 (1949), Ray Bradbury'nin Fahrenheit 451 (1953), ve Margaret Atwood'un Damızlık Kızın Öyküsü (1985) adlı romanlarında benliğin bastırılması ve bireyin özneleştirilmesini incelemektir. Bu amaçla çalışma, ütopik dünya görüşünün distopik dünya görüşü tarafından yerinden edilmesine yol açan bağlamı açıklayan sosyal, siyasi ve felsefi arka planı ortaya koymaktadır. Disiplinler arası bir araştırma ve romanların çözümlemeleri yoluyla, 'özgür özneler' yaratma süreci ayrıntılı bir şekilde ortaya koyulmaktadır. Bu tez, Freud, Lacan, Althusser ve Foucault'nun görüşlerinden hareketle, totaliter rejimlerin insan psikolojisini nasıl bastırdığını, dili düşünce sistemini daraltmak için bir araç olarak nasıl kullandığını, egemen ideolojiyi desteklemek için Devlet Aygıtlarını nasıl sömürdüğünü ve bilgiyi güçlerini ebedileştirmek için nasıl tekelleştirdiğini ortaya koymaktadır. Bununla ilgili olarak, Jeremy Bentham'ın panoptikon modelinin totalitarizmin sürdürülmesindeki vazgeçilmez rolü de detaylandırılmıştır. Bu çalışma, bireylerin özneye dönüşmesinin, kaçınılmaz bir şekilde kitlenin birey üzerindeki ayrıcalığı ile sonuçlanan söz konusu politikalarla mümkün kılındığına açıklık getirmektedir.

The aim of this dissertation is to examine the suppression of the self and subjectivation of the individual in George Orwell's Nineteen Eighty-Four (1949), Ray Bradbury's Fahrenheit 451 (1953), and Margaret Atwood's The Handmaid's Tale (1985), the three pioneering works of the 20th century dystopian fiction. With this design, the study provides the social, political, and philosophical background that explains the context leading to the displacement of the utopian worldview by the dystopian one. With an interdisciplinary research and the analyses of the novels, the process of creating 'free subjects' is manifested in depth. With reference to the arguments of Freud, Lacan, Althusser, and Foucault, the dissertation puts forward how the totalitarian regimes suppress human psychology, use language as a means of narrowing the thought system, exploit the State Apparatuses to promote the dominant ideology, and monopolise knowledge to eternise their power. Regarding this, the indispensable role of Jeremy Bentham's panopticon model for the maintenance of totalitarianism is also elaborated. The study clarifies that the transformation of the individuals into subjects is enabled by means of the aforementioned policies which necessarily end up with the privilege of the mass over the individual.