Kronik idiopatik ürtiker hastalarındaki psikopatolojinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı; Cumhuriyet üniversitesi dermatoloji ve göğüs hastalıkları allerji polikliniklerine başvuran, kronik idiopatik ürtiker tanısı alan hastalardaki I. eksen ve II. eksen psikiyatrik eş tanı ve travma sonrası stres bozukluğu (TSSB) sıklığını tespit etmek ayrıca bu hastaların sorunla baş etme becerilerini değerlendirmektir. Çalışmada her biri 50 kişiden oluşan kronik idiopatik ürtiker, kontakt dermatit ve kontrol grubunda bulunan bireylere, eşlik eden I. eksen ve II. eksen tanılarını saptamak amacıyla SCID-I (Structured Clinical Interview for DSM-IV Axis-I Disorders) ve SCID-II (Structured Clinical Interview for DSM-III-R Personamy Disorders) uygulanmıştır. Travma değerlendirme formu ile travmatik yaşantı tespit edilen, bu formdan yüksek puan alan hastalara ayrıca travma sonrası stres bozukluğunu tespit etmek için SCID-I TSSB modülü uygulanmıştır. Hastalara baş etme becerileri ölçeği (COPE) uygulanarak, sorun karşısındaki baş etme yöntemleri değerlendirmeye alınmıştır.Çalışmamızda I. eksen tanıları diğer iki grup ile karşılaştırıldığında, kronik idiopatik ürtiker bulunan grupta, major depresyon (%48) ve anksiyete bozukluğu (%48) sıklığı, istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Gruplar II. eksen tanıları açısından karşılaştırıldığında çekingen kişilik bozukluğu (%20) ve bağımlı kişilik bozukluğu (%16) sıklığı kronik idiopatik ürtiker bulunan grupta istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Kronik idiopatik ürtiker bulunan grupta TSSB sıklığının (%42) kontakt dermatit ve kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu tespit edilmiştir. Kronik idiopatik ürtikerli hastaların diğer iki gruba göre sorun karşısında daha yüksek oranda dini bir baş etme yöntemi olarak kullanma (%64), inkar (%26), madde kullanımı (%28), kabullenme (%40), duygusal sosyal destek kullanımı (%32), geri durma (%26) gibi uyuma yönelik olmayan (maladaptif) çözüm yolları geliştirdikleri görülmüştür.Sonuç olarak; kronik idiopatik ürtikerli hastalarda ruhsal bozuklukların görülme sıklığı yüksektir. TSSB varlığının ve hastaların yaşam olaylarıyla baş etme yöntemlerinin değerlendirmeye alınması önemlidir. Neden-sonuç ilişkisinin daha ayrıntılı incelenmesi açısından büyük örneklemli çalışmalara ihtiyaç vardır.

Aim of this study is, to establish the frequency of axis I and axis II comorbidity and post-traumatic stress disorder (PTSD) and coping ability of patients who admitted to allergy policlinics of Dermatology and Respiratory Diseases departments and who were diagnosed as chronic idiopatic urticeria. Study population divided into three groups consisted of fifty patients each, chronic urticeria, contact dermatitis and control groups, respectively. All patients undervent SCID-I (Structured Clinical Interview for DSM-IV Axis-I Disorders) and SCID-II (Structured Clinical Interview for DSM-III-R Personamy Disorders) for determining axis I and axis II diagnosis and trauma evaluation form for traumatic life events. Patients who showed high scores in this test also undervent SCID-I PTSD module. Coping scale (COPE) was applied in order to evaluate patients' coping ability for problems which he encounters.In our study, when axis I diagnosis were compared; major depression (%48) and anxiety disorder (%48) were significantly more frequent in chronic idiopatic urticeria group than other two groups. When it came to comparison of axis II diagnosis, avoidant personal disorder (%20) and dependent personality disorder (%16) were significantly more frequent in chronic idiopatic urticeria group than other two groups. Urticeria group also showed significantly higher frequency for PTSD (%42) than other two groups. Patients with chronic idiopatic urticeria used religious (%64), denial (%26), substance abuse (%40), adoption (%40), emotional social support (%32) and abstaining (%26) maladaptive coping methods which were incoherent, significantly more than other two groups.In conclusion, probability of mental disorders is high among patients with chronic idiopatic urticeria. It is important to consider existence of PTSD and coping methods for life events. Studies enrolling larger patient groups are needed for detailed investigation of cause and effect relationship.