The 19th-century instrumental ballade as a musical form and genre through an analysis of Chopin`s four ballades

Abstract

Balad türünün tarihi günümüzden çok eskiye dayanıyor. İlk olarak 13. ve 15. Yüzyıllar arasında formes fixes içerisinde yer alan balad, aslında kafiye ölçüleri ve dörtlük biçimleriyle iskeleti oluşturulan şiirsel bir şema. 19. yüzyıla kadar balad türündeki tüm eserler içerisinde bir insan sesi barındırıyor, ancak Chopin'in yazdığı baladlar ile bu durum değişiyor. Vokal unsurunu içermeyen bu eserler özel bir tını ve atmosfere sahipler. Bu atmosfer, yüzeysel bir incelemeyle anlaşılıp, ortak bir form şeması çıkarılabilecek kadar aşikar değil. Ben ise tezimde Chopin'in dört baladı ve başka birkaç eseri detaylı olarak analiz ederek, bunlardan çıkardığım sonuçlarla bu özel atmosferi, somut bir şekilde tanımladım.

The history of the Ballade goes a very long way back. Ballade is fundamentally one of the formes fixes (fixed forms) in 13th to 15th century medieval music. All ballade pieces until the 19th century were vocal pieces. However, in 19th century, Chopin has pioneered a new genre with the same name, but without words. He has given four pieces in this genre. In my thesis, I have analyzed all of them in detail together with some other pieces. Consequently, I have drawn inferences from these analyses and provided a concrete definition of the specific sound of a Chopin Ballade.