Peygamberlerin tevhîdi temellendirme biçimleri

Abstract

Tevhîd, Kur'an'ın en temel mesajı olarak insanlığı muhatap almaktadır. Tarih boyunca gelen peygamberler, Tevhîdi mesajı insanlara ulaştırmak için yoğun bir çaba içine girmişlerdir. Her peygamberin yaşadığı tarih, toplum ve şartlar ne kadar farklı olursa olsun Tevhîd değişmeyen tek hakikat olmuştur.Her peygamber, yaşadığı toplumda Tevhîdi kavrayış konusunda eksik gördüğü hususlar üzerinde yoğunlaşmıştır. Kimi akli niteliklere vurgu yaparken, kimi de kalbi eğilimlere vurgu yapmıştır. İnsan potansiyel olarak Tevhîdi çağrıyı algılayabilecek ve yaşayabilecek bir donanımla yaratılmıştır. Yani, Allah'ın varlığı ve birliği üzerinde yapılan bütün delillendirmelerin bir karşılığı mutlaka insanda bulunmaktadır.Peygamberlerin dilinden aktarılan Tevhîdi hakikatler har hangi bir kelâmî ve felsefi endişeyle nakledilmese de bunlar daha sonra kelâmcıların ve filozofların delillerine kaynaklık etmiştir. Peygamberler daha açık, anlaşılır, herkese hitap eden ve pratiğe dönük deliller kullanmışlardır. Kelâmcılar ve felsefeciler ise daha kapalı, girift, bir kesime hitap eden ve teori ağırlıklı deliller kullanmışlardır.

Tawhid of the Qur'an as the most basic message is addressed to humanity. Throughout history the prophets, Tawhid message entered into an intense effort to bring to people. Each of the prophets lived history, society and the circumstances, no matter how different the Tawhid has been one constant truth.Every prophet has focused on issues it deems lacking of understanding of the community living Tawhid. While some emphasis on mental attributes, the heart of some of the qualities emphasized. Human potential to perceive the call to monotheism and survive as a hardware-created. That is, about the existence of God and the unity of all people, surely there is evidence to confirm one side.Transferred to the language of the prophets Tawhid?s truths, theological and philosophical concern of any reported. Although it has been the source of evidence for theologians and philosophers. Prophets, more open, understandable, and appealing to all the evidence used to practice-oriented. Theologians and philosophers, the more closed, complex, esoteric and theoretical weight of the evidence was used.