Kısa barsak sendromunda eritropoetin ve pentoksifillinin intestinal adaptesyona etkileri

Abstract

3. ÖZET Bu çalışmada, deneysel olarak Kısa Barsak Sendromu (KBS) oluşturularak, Eritropoetin (Epo) ve Pentoksifillin'in (Ptx) intestinal adaptasyona olan etkileri araştırılmıştır. Bu amaçla 32 adet Sprague-Dawley cinsi rada, %75 ince barsak rezeksiyonu yapılarak KBS oluşturulmuş, daha sonra ratlar 8 'er denekten oluşan 4 gruba ayrılmıştır. Kontrol grubuna herhangi bir tedavi uygulanmazken, Epo grubuna 28 gün süre ile haftada 3 gün 500 iü/kg subkütan (SC) Epo, Ptx grubuna 50 mg/kg/gün SC Ptx ve Epo+Ptx grubuna da aynı dozlarda Epo+Ptx tedavisi uygulanmıştır. Çalışma süresince deneklerin ağırlık değişimleri kaydedilmiş ve 28 günlük tedavi sonrası denekler yüksek doz eter ile sakrifiye edilmişlerdir. Deneklerin son gaita örnekleri ile, sakrifiye edildikten hemen sonra alınan serum örneklerinden Na, K, Cl ve Ca değerleri çalışılmıştır. Ayrıca deneklere postmortem relaparatomi yapılarak anastomoz hattı civarından ileum örnekleri alınmış ve histopatolojik olarak villus boyu, kript derinliği, kas kalınlığı, mukoza kalınlığı ve barsak duvar kalınlıkları ölçülmüştür. Epo grubunda, gaita ile Na, K ve Cl atılımı azalırken; serum Na ve Cl değerlerinin yükseldiği, ayrıca kript derinliğinin de arttığı tespit edilmiştir. Epo grubunda anlamlı kilo alımı tespit edilmemiştir. Ptx grubunda, kilo alımı ve serum ve gaita elektrolit değerlerinde olumlu bir değişiklik gözlenmemiştir. Bununla beraber, villus boyu, kript derinliği ve mukoza kalınlığının arttığı tespit edilmiştir. Epo+Ptx grubunda ise, Epo ve Ptx'in additif veya sinerjik etkisi görülmemiştir. Bununla beraber Epo+Ptx grubu, anlamlı ağırlık artışı sağlanan tek gruptur, ayrıca kript derinliğinin de arttığı tespit edilmiştir. Bu veriler ışığında, deneysel KBS'nda, hem Epo ve hem de Ptx'in, intestinal adaptasyona olumlu katkılarının olduğu kanısına ulaşılmıştır.

4. İNGİLİZCE ÖZET (SUMMARY) In this study, the effects of Epo and Ptx on intestinal adaptation of rats with experimentally short bowel syndrome were investigated. In this purpose, short bowel syndrome was performed on Sprague-Dawley rats (n=32) by performing 75% small bowel resection. Than, those rats were divided four groups, as follows: 1. Control Group (n=8): No therapy was caaried out. 2. Epo Group (n=8): Epo (500 iü/kg) was injected subcutaneousry on three days in a week throughout 28 days. 3. Ptx Group (n=8): Ptx (50 mg/kg/day) was injected subcutaneously throughout 28 days. 4. Epo+Ptx Group (n=8): Together, Epo and Ptx were administered as described in group 1 and 2. The weight changes of the all rats during the study were recorded. At the and of this period (28 days) rats were sacrified by high dose ether. Electrolyte levels of rats (Na, K, CI and Ca) feces and blood samples taken immediately after sacrification were determined. Measurements of villus lenght, cript depth, thicknesses of the muscular and mucosal layer and whole wall of intestinal specimens were recorded. In group 2 (Epo Group), a decreasing at excreations of Na, K and CI in feces, an increasing, an increasing at the levels of Na and CI in the blood samples and cript depth were determined. But the rats did not put on weight significantly. In group 3 (Ptx Group), except an increasing in villus lenght, cript depth and mucosal layer, there were no significantly difference in the body weight, and electrolyte levels of blood and feces. In group 4 (Epo+Ptx Group), Epo and Ptx hadn't got any synergic or additive effect. However, a significantly body weight increasing was determined only in this group. Also, villus lenght, cript depth and mucosal layer increased. According this data, we concluded that, both Epo and Ptx had significantly beneficial effects on intestinal adaptation of rats with experimentally short bowel syndrome.