İatrojenik safra yolu yaralanmalarında cerrahi tedavi

Abstract

Laparaskopik kolesistektomi kalküloz safra kesesinin ilk basamak cerrahitedavisi olmustur ve açık kolesistektomiye üstünlükleri iyi bilinmektedir. Laparaskopikkolesistektomi açık kolesistektomi ile karsılastırıldıgında ise daha yüksek safra yoluyaralanma oranına sahiptir. Safra yolu yaralanmaları günümüzde de tanısı ve özellikletedavisinde güçlükle karsılasılan yüksek morbidite ve mortalite oranıyla seyreden birkomplikasyondur. Bu çalısmanın amacı, iatrojenik safra yolu yaralanmalarındauyguladıgımız cerrahi prosedürleri litaratür ısıgında, degerlendirmektir.1997-2007 yılları arasında iatrojenik koledok yaralanması nedeniyle tedaviedilen 12 hasta çalısmaya dahil edildi. Hastaların yas ortalaması 39.91 ± 12.22 idi. 10' ukadın, 2' si erkekti. 1 hastaya intraoperatif, 11 hastaya postoperatif dönemde tanıkonuldu. 1 olgu, trafik kazası nedeniyle operasyon sırasında, iatrojenik olarak koledogubaglanan bir hasta idi.Hastaların fizik muayene bulguları, laparaskopik kolesistektomi oldukları zamanile safra yolu yaralanma tanısı konulan zaman, tanıda kullanılan görüntülemeyöntemleri, labaratuar bulguları, reoperasyonun zamanı, operasyonda tespit edilen safrayolu yaralanma tipi yönünden degerlendirildi.Tanı, MRCP, BT, USG ve fizik muayene bulguları ile yapıldı. Hastaların fizikmuayesinde peritonit, drenden safra sızıntısı, ikter bulguları mevcuttu. Hastaların LKoldukları zaman ile safra kanalı hasarı tespit edilen zaman ortalama 12.16 ± 11.96 günidi. Reoperasyon zamanı ortalama 14.58 ± 15.02 gün idi. Operasyonda tespit edilen safrayolu yaralanma tipi; 6 hastada tip 3, 5 hastada tip 1 idi. Bir hasta da duktus sistikus ilekoledok birlesim yerinde konulan klipse baglı o bölge nekroza gitmisti. 5 hastayahepatikojejunostomi, 2 hastaya uç uca anostomoz T tüp drenaj, 1 hastaya T tüp drenaj, 2hastaya koledok primer tamir, 1 hastaya koledokoduedonostomi + gastrojejenostomiyapıldı. Uç uca anastomoz ve yapılan bir hasta ile koledokuduedonostomi +2gastrojejenostomi yapılan bir hastada daha sonra striktür gelisti ve stent takıldı.Hastaların takiplerinde MRCP ve labaratuar bulgularında herhangi bir anormalliksaptanmadı.Sonuç olarak, iatrojenik safra yolu yaralanmaları LaparaskopikKolesistektomilerden sonra görülebilen bir komplikasyondur. Bu yaralanmaların cerrahitedavisinden önce sınıflandırması yapılmalıdır. Hepatikojejunostomi Tip 3yaralanmalarda tercih edilebilecek cerrahi bir prosedür.Anahtar kelimeler: hepatikojejunostomi, iatrojenik safra yolu yaralanması,Stewart Way klasifikasyonu, uç uca anastomoz

Laparoscopic cholecystectomy (LC) is the treatment of choice for cholelithiasisand the advantages over open cholecystectomy (OC) are well known. LC has more bileduct injuries than OC. The diagnosis and especially the treatment of bile duct injurieshave some difficulties and the morbidity and mortality rates are quite high. The purposeof this study was to evaluate the surgical procedures, which are used for the iatrogenicbile duct injuries, in the lights of literature.Between the years 1997-2007, Twelve patients operating for the iatrogenic bileduct injuries were included to this study. The mean age of the patients is 39.91 ± 12.22.The gender of the patients is 10 women and 2 men. One patient was diagnosedintraoperatively, and 11 patients postoperatively. In one patient, common bile duct wasligated accidentally during a major abdominal trauma operation due to a traffic accident.Physical examination findings, the time period between the LC operation and thediagnosis of the bile duct injury, the diagnostic imaging modalities, laboratory findings,reoperation time, The types of bile duct injuries according to Stewart- Way classificationwere evaluated.The physical examination findings of the patients were peritonitis, bile leakagefrom the drains and jaundice. MRCP, CT, USG and physical examination findings wereused for the diagnosis. The time interval between the LC and the diagnosis of bile ductinjury was 12.16 ± 11.96 days. The mean reoperation time was 14.58 ± 15.02 days. Thetypes of injuries were type III in 6 patients, type I in 5 patients, and type II in onepatient. Five patients underwent hepatojejunostomy, two patients duct-to-duct repairover a T tube, one patient only T tube, two patients primary duct repair, one patientcholedochoduodenostomy + gastrojejunostomy. Stricture formation occured in twopatients; one is duct-to-duct repair, the other is choledochoduodenostomy +gastrojejunostomy. Those patients were treated with stent afterwards. Following up of2the patients according to MRCP and laboratory findings was normal.In conclusion, iatrogenic bile duct injury is a complicaton of LC. The injurytypes of the bile duct should be classified before surgical treatment.Hepaticojejunostomy should be the treatment of choice for type III bile duct injury.Keywords: end-to-end anostomosis, hepaticojejunostomy, iatrogenic bile ductinjury, Stewart-Way classification