Omuz impingement sendromunda kinesiotaping ile fizik tedavi modalitelerinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Omuz impingement tanılı hastalarda ağrı ve hareket kısıstlılığı nedeniyle günlük yaşam aktiviteleri sınırlanmakta buna bağlı olarak yaşam kaliteleri düşmektedir. Bu çalışma omuz impingement tanılı hastalarda kinesiotaping ile fizik tedavi modalitelerinin etkinliklerini karşılaştırmak, bilimsel açıdan hangi tedavinin daha faydalı olacağını tespit etmek ve toplumda bu hastalığa sahip olanların yaşam kalitelerini yükseltmek amacıyla yapıldı.Materyal ve Metod: Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon polikliniğine başvurup omuz impingement tanısı alan. 60 hasta araştırmaya alındı. Araştırma 2 grup hasta üzerinden yapılmaktadır. Her grup 30 hastadan oluşmaktadır. 1.grup hastaya 5 gün ara ile 3 kez kinesiotaping uygulandı. 2.grup 14 seans fizik tedavi modaliteleri [hotpack ( yüzeyel ısıtıcı ), TENS, ultrason ( derin ısıtıcı)] uygulandı. Hastaların tedavi öncesi ve tedavi sonrası durumu değerlendirildi. Değerlendirme omuz özürlülük skalası, gece, hareket ve istirahat vas (visual analog skala) değerleri, eklem hareket açıklıkları, omuz impingement testleri üzerinden yapıldı. Bulgular: Grupların yaş ortalaması, cinsiyet ve meslek grupları, dominant el ve ağrıyan omuzları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu (p>0.05). Her iki grupta da hastaların çoğu kadın ve ev hanımıydı. Her iki gruptada hastaların çoğunluğunda baskın el sağ el idi ve etkilenen omuz sağ omuzdu.Ağrının VAS'a göre değerlendirmesinde istirahat, hareket ve gece ağrısında her iki grupta da tedavi öncesine göre tedavi sonrası iyleşme istatistiksel olarak ileri düzeyde anlamlı bulunmuştur (p<0.05).Pasif eklem hareket açıklıklarının değerlendirilmesinde fleksiyon, ekstansiyon, abduksiyon, internal ve eksterneal rotasyon ölçümlerindeki artış her iki grupta da grup içi değerlendirmede anlamlı bulundu(p<0.05). Gruplar arası değerlendirmede iki grup arasında anlamlı fark yoktu (p>0.05).Omuz impingement testleri değerlendirilmesinde tedavi öncesi ile tedavi sonrası değerlendirmede gruplar arasında karşılaştırma yapıldığında omuz sıkışma testlerinin pozitifliği açısından istatistiksel anlamlı farklılık olmadığı saptandı(p>0,05). Grup içi değerlendirme yapıldığında tedavi öncesi değerler ile tedavi sonrası değerlerinde testlerin pozitifliği karşılaştırıldığında görülen düşüş istatistiksel olarak olarak bulundu (p<0,05). Omuz özürlülük sorgulaması değerelendirilmesinde tedavi öncesi ile tedavi sonrası, değerlerinde görülen düzelme farkları açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0,05). Grup içi değerlendirmede ise OÖS değerlerinin tedavi öncesi ile tedavi sonrası karşılaştırılması yapıldığında görülen ortalama düşüş miktarı her iki grupta da istatistiksel olarak anlamlı bulundu(p<0,05). Bulgular genel olarak değerlendirildiğinde bütün parametrelerde her iki grupta da istatistiksel olarak anlamlı derecede iyleşme oldu. Fizik tedavi modaliteleri uygulanan gruplarda tedavi sonrasi bütün parametrelerde görülen düzelme oranı kinesiotaping uygulanan grubta görülen düzelme oranından daha fazla olmakla birlikte bu istatistiksel olarak anlamlı değildir(p>0,05).Sonuç: Kinesiotaping ve fizik tedavi modaliteleri kullanılan gruplarda genel olarak gece, istirahat ve hareket vas değerleri, eklem hareket açıklıkları, omuz impingement testleri, omuz özürlülük skalası üzerine yararlı etkinlikleri saptanmıştır. Tedavilerin istatistiksel olarak birbirine üstünlükleri olmamakla birlikte her iki tedavinin bir arada kullanılabilir olması bir avantaj olarak düşünülmektedir.

Purpose: Patients diagnosed with shoulder impingementsyndrome experience pain, limitation in movement and limits daily activities, therefore quality of life decreases significantly. The reason for this study is to compare kinesio taping method on patients with shoulder impingement syndrome and physical therapy model activities, to identify which scientific method is more beneficial and to be able to create a better quality life for these patients.Material and Method: 60 Patients with shoulder impingement syndrome has been chosen from YüzüncüYıl University Faculty of MedicinePhysical Medicine and Rehabilitation Polyclinic. The study has been done on 2 groups. Each group was composed of 30 patients. In the 1st group patients got kinesio taping 3 times with 5 days in between.2nd group got 14 sessions of physical therapy models (hotpack), TENS, ultrasound (deep warmer). Patient's before and after treatment conditions has been evaluated. Evaluation has been done on, shoulder disability scale, movement and rest during night (visual analog scale) values, articular range of motion and shoulder impingement tests.Findings:There were no significant statistical differences among the groups between age differences, gender and professions, dominant hand and right/left shoulder in pain. (p>0.05). In both groups majority was women and housewives. The dominant hand was in majority right hand and the shoulder in pain was the right shoulder. According to VAS (visual analog scale) pain was seen to recover more in advance in both of the groups after rest, movement and pain in the night after the treatment rather than before the treatment. (p<0.05).The evaluation of passive range of motion in flexion, extension, abduction, internal and external rotation measurements resulted in ameaningful increase in both of the groups (p<0.05).But between both of the groups no significant differences were observed. (p>0.05).In the evaluations before and after shoulder impingement tests, comparison between groups show that, in terms of positive impingement tests it was found to be statistically no significant differences.(p>0,05). Evaluation within the groups show that, values before and after treatments statistically declined. (p<0,05). The questioning of shoulder disability evaluations, before and after treatment values show improvement between groups there is no statistically significantdifferences (p>0,05). Within the group, shoulder impingement test values before and after the treatment show that there is asignificant average reduction in both of the groups. (p<0,05). Looking at all of the parameters, results indicate that there is a meaningful amount of improvement in both of the groups. In groups which physical therapy is applied the percentage of improvement after the therapy is much higher compared to the group that used kinesio taping method but the results are not statistically significant. (p>0,05).Results: Kinesio taping and physical therapy using groups, generally at night , rest and motion VAS (visual analog scale) values, articular range of motion, shoulder impingement tests were identified to be useful on the shoulder disability scale activities. As a result, neither of the treatments had a significant superiority when compared to each other, but it is considered to be an advantage that both of the treatments could be combined together.