Türkiye`de insan hakları söyleminin toplumsal karşılığı

Abstract

Türkiye'de insan hakları üzerindeki tartışmalar sıcaklığını korumaktadır. İnsan hakları temel olarak bireylerin devlete karşı sahip olduğu haklar olarak kabul edildiğinden dolayı bu hakların uygulanma seviyesinin yükselmesi için toplumdan devlete doğru bir insan hakları talep kanalının işletilmesi gerekmektedir. Türkiye'de bu kanal yeterli etkinlikte mevcut değildir. Özellikle devlet dışı unsurlar tarafından yürütülen hak savunuculuğu süreçlerinde insan hakları söylemi etkin bir şekilde kullanılmamaktadır. Bu durumun önemli sebeplerinden biri evrensel olduğu iddia edilen insan haklarının kültürel yüküyle Türkiye'nin kültürel altyapısının arasındaki uyumsuzluktur. İnsan hakları yeryüzündeki bütün diğer sosyal ve entelektüel kurgular gibi kültürel bir olgudur. Batı kültürüyle ciddi bağlara sahiptir ve bu kültürün kısmen taşıyıcısıdır. Bu yük Türkiye'de insan haklarının toplumsallaşmasının önüne birtakım engeller çıkarmaktadır.

The debates on the human rights in Turkey continue to be relevant. Since human rights are basically regarded as the entitlements that individuals claim against the state, a high level of demand for human rights from the society to the state is required in order to increase the level of enforcement of these rights. In Turkey, such a demand does not exist adequately. Human rights discourse is not used effectively in the process of rights advocacy carried out by non-state actors. One of the important reasons for this situation is the incompatibility of the cultural background of the human rights doctrine, which is falsely claimed to be universal, with the cultural codes and dynamics of Turkish society. Human rights, like all other social and intellectual paradigms, is a cultural phenomenon. The concept of human rights has strong ties with the Western culture, and it spreads this culture within a legal model. This cultural character creates some obstacles in the social acceptance process of human rights in Turkey.