Farelerde granülosit-makrofaj koloni stimüle edici faktör ve kalsitriol uygulanması ile elde edilen makrofaj aktivasyonunun BCG immünizasyonuna olan etkisi

Abstract

ÖZET Immün yetmezlik varlığında tüberkülozun seyrindeki farklılığın temel nedeni T helper hücrelerinin fonksiyonel kusuru sonucu sitokin salınımmdaki yetersizliktir. Bu koşullarda makrofaj cevabı oluşmamaktadır. Bir çok araştırmacı sitokin replasmam ile AİDS'teki immun defektin kapatılması ile ilgilenmektedir. Biz de invitro koşullarda makrofaj aktivasyonunun elde edilip edilemeyeceğini izlemeyi amaçladık. Ayrıca reenfeksiyon tipi tüberküloz modelinde aktive olmuş makrofajlann tüberküloz basiline ait antijenleri lenfositlere tanınma devam edip etmediği hakkında klasik bir bilgi mevcut değildir. Çalışmamızda aslında nonspesiflk bir reaksiyon olan makrofaj aktivasyonunun BCG immünizasyonuna engel olup olmadığım sınadık. 40 adet Balb/c ırkından fare üzerinde yaptığımız çalışmada, makrofaj aktivasyonunun en önemli sitokini olan gama interferonunun hücre içi habercisi olduğu düşünülen kalsitriolü ve yine makrofaj aktivasyonunda ikinci derecede önemili sitokin olarak kabul edilen granülosit - makrofaj koloni stimülan faktörü kullandık. Deney hayvanları yüksek, orta ve düşük doz sitokin uygulanan 3 adet çalışma ve biradette kontrol grubu olmak üzere toplam 4 eşit gruba rastgele ayrıldı. Çalışma gruplarına sırasıyla granülosit makrofaj koloni stimülan faktör (80 mcg/kg/gün, 40 mcg/kg/gün, 10 mcg/kg/gün) ve kalsitriol (0.8 mcg/kg/gün, 0.4 mcg/kg/gün, 0.1 mcg/kg/gün) uyguladık. Bu şekilde geçici makrofaj aktivasyonu elde etmeyi amaçladık. Birinci haftanın sonunda her grubu ikiye ayırarak yarım ve tam doz BCG immünizasyonu (0.05mg ve 0.025mg) yaptık. Altı hafta sonra immünitenin oluşup oluşmadığım PPD reaksiyonu ile tetkik ettik. Yapılan ölçümler sonucunda BCG doz farklığının veya sitokin uygulamasının gruplar arasında farklılığa neden olmadığı tespit edildi.