Köpeklerde kalça topallıklarında klinik, radyografik ve sintigrafik bulguların karşılaştırılması

Abstract

ÖZETBu çalışma, Mayıs 2002-Nisan 2004 tarihleri arasında Uludağ ÜniversitesiVeteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Küçük Hayvan Kliniği'ne getirilen ve kalçatopallığı anamnezi verilen hastalar arasından seçilen değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki orta vebüyük boy köpeklerden oluşan toplam 21 olgu üzerinde gerçekleştirildi.Bu çalışmada köpeklerde sırasıyla klinik, radyografik ve sintigrafik muayeneyapılarak elde edilen bulgular karşılaştırılmış ve sintigrafik muayenenin diagnostik açıdansağladığı olası faydalarının irdelenmesi amaçlandı.Klinik muayeneleri tamamlanan olguların radyografik muayeneleri içinkliniklerimizde mevcut Trophy marka Omnix N 60 A (110 kV, 500 mA) röntgen cihazıkullanıldı. Sintigrafik muayene için ise U. Ü. Tıp Fakültesi Nükleer Tıp AnabilimDalı'nda mevcut olan General Electric (GE) Starcam 3200 (Milwaukee) marka gammakamerası kullanıldı. Köpekler genel anesteziye alınıp 5-20 mCi (miliCurie) Tc-99m MDP(Teknesyum- 99m- metilen difosfonat) intravenöz verildikten 3-5 dk sonra planar kanhavuzu imajları alındı. İki saat sonra lezyon bölgesinin planar statik imajları ve tüm vücutkemiklerinin statik görüntülenmesi yapıldı.Değerlendirmede olguların klinik bulguları incelenmiş ve klasifiye edilmiştir.Radyolojik değerlendirmelerde kemik dokuya ilişkin patolojiler dikkate alındı ve kalçadisplazisi yönünden `İngiliz Veterinerler Birliği Köpek Kulüpleri Kalça DisplazisiDeğerlendirme Kriterleri' esas alınarak olguların Norberg Açı ölçümleri tespit edildi.Daha sonra sintigrafik muayene bulguları değerlendirilip kaydedildi.Klinik, radyografik ve sintigrafik bulgular arasındaki istatistiki ilişki regresyonmodeli kullanılarak araştırıldı.Klinik olarak kalça topallığı olan 6 olgunun (4, 9, 11, 14, 15, 20 no'lu olgular)(%28.6) radyografik muayenesinde bir patoloji saptanmadı. 9 olguda (1, 2, 5, 6, 10, 16,17, 19 ve 21 no'lu olgular) kalça displazisi saptandı. Olgu 18'de bilateral caput femoris'inepifizer ayrılmasına rastlanırken olgu 19'da bilateral kalça eklemi displazisi ve sol femurdapanosteitis tanısı kondu.Çalışma olgularımızın yapılan sintigrafik muayenelerinde 12 olgunun (3, 4, 6, 7, 8,9, 11, 12, 13, 14, 15 ve19 no'lu olgular) aktivite tutulumlarında bir artış izlenmedi venormal olarak değerlendirildi. Olgularımızın 9'unda (1, 2, 5, 10, 16, 17, 18, 20 ve 21 no'luolgular) aktivite tutulumlarında artış saptandı.IVRadyografik ve sintigrafik bulgular karşılaştırılıp kalça displazisi ile radyonüklidaktivite tutulumu arasındaki ilişki araştırıldığında olgu 2 ve 10'da bilateral kalça eklemidisplazisi saptandı ve bu olguların sintigrafik muayenelerinde de bilateral kalça eklemi veçevresinde aktivite tutulumunda artış olduğu belirlendi.Olgu 1'de bilateral kalça eklemi displazisi saptanırken sintigrafik muayenede soldaaktivite tutulumu, olgu 5'te bilateral kalça eklemi displazisi saptanırken sintigrafikmuayenede sağda aktivite tutulumu belirlendi.Olgu 17'de sol kalça ekleminde I. derece kalça eklemi displazisi ve sağda kalçadisplazisine geçiş döneminde olduğu saptandı. Ancak olgunun sintigrafik muayenesindebilateral olarak femur gövdelerinde aktivite tutulumunda artış belirlendi. Yine 20 no'luolguda radyografik olarak patoloji saptanmazken sintigrafik muayenenin hem yumuşakdoku hem de kemik doku fazlarında sol femur gövdesinde artmış aktivite tutulumusaptandı. 20 no'lu olgudaki yumuşak doku fazındaki izlenen aktivite tutulumundaki artışbölgedeki perfüzyonda bir artışın olduğunu dolayısıyla yumuşak dokuda enflamasyonugöstermektedir. Bu imajlar, kemik dokulardaki tutulum olan bölgelerde osteoblastikaktivitede artış olduğunu göstermektedir.Çalışmamızda olgulara ilişkin tespit edilen klinik, radyografik ve sintigrafikbulgular arasındaki istatistiksel ilişki araştırıldığında ne radyografik ve ne de sintigrafikbulgular klinik bulgularla istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde uyumlu değildir. Bunarağmen McFadden R2'lerden (Tablo 23) sintigrafik tanının klinik bulgularla uyumunundaha yüksek olduğu çıkmaktadır. İlaveten ağrı klinik bulgusunun sintigrafik bulgu ileistatistiksel olarak anlamlı bir şekilde uyumlu olduğu gözlenmektedir.Ağrı, radyografik değişikliklerin ortaya çıkmasından önce saptanabilen önemli birbulgudur ve ağrı duyan bir köpek radyografik bulgu göstermeden önce topallık sergiler.Dolayısıyla nedeni bilinmeyen kalça topallıklı köpeklerde kalça displazisi radyografikolarak doğrulanmış olsun veya olmasın sintigrafik muayene endikasyon bulur.Sintigrafi ile ilgili çalışma yapacak araştırmacılara osteoblastik aktivitedeki olasıartışları veya azalmaları yakalamada ve ilave bilgiler sağlamada önemli olabileceğidüşüncesiyle periyodik ve seri sintigrafik muayenelerin yapılacağı çalışmaları önerebiliriz.Anahtar kelimeler: Kalça Topallığı, Köpek, Radyografi, Sintigrafi, RadyonüklidV

SUMMARYComparison of Clinical, Radiographical and Scintigraphic Findings of Hip Lameness inDogs.This study is performed on 21 cases, consisted of dogs, having hip lameness, fromdifferent breeds, ages and gender which brought to Clinic of Small Animal Surgery,Uludag University Faculty of Veterinary Medicine between May 2002 and April 2004.The aims of this study were to research the clinical, radiographical andscintigraphic findings of hip lameness in dogs and find out whether scintigraphy couldprovide any advantages and additive information.After the clinical examination of the cases, radiographs were taken in the RadiologyDepartment of the clinic with the Trophy ,Omnix N 60 A (110 kV, 500 mA) x-raymachine. Then the cases were taken to Nuclear Medicine department of the MedicineFaculty, University Uludag for the scintigraphic examination. Under general anesthesiathe dogs were given 5-20 mCi (miliCurie) Tc-99m MDP by intravenous route. After 3-5minutes blood pool images were recorded and after 2 hours the planar static images takenand the whole skeleton statically screened.The clinical findings were classified and the radiographs were evaluated.Radiographical readings were done for the bony pathologies and ccording to The BritishVeterinary Association (BVA) and the Kennel Club in the UK Hip Scoring and Norbergangle, measurements were performed.Statistical relationship between clinical, radiographical and scintigrafic findingswas evaluated by regression model.No radiographical findings of 6 cases (4,9,11,14,15,20 were found altough used tobe clinically lame. Canine hip dysplasia were diagnosed in 9 cases(1,2,5,6,10,16,17,19 and21). Case 18 had bilateral ephyphysiolysis and case 19 had bilateral hip dysplasia andpanosteitis on the left thighbone.Scintigraphical examination of our material revealed no bone tracer uptake in 12cases (case no. 3,4, 6,7,8,9,11,12,13,14,15 and 19) and were evaluated as normal. Bonetracer uptake were dedected in 9 cases ( case no. 1,2,5,10,16,17,18,20 and 21).VIComparison of radiographical and scintigraphical findings concerning the relationbetween tracer uptake and CHD showed an icreased bilateral uptake in the hip joint regiononly in two cases with hip dysplasia.Cases 1 and 5 both with bilateral CHD showed an increased bone tracer uptake onlyin the left and right hip joint, respectively.In case 17 the left hip joint was classified as mildly dysplastic, while the right hipjoint had grade borderline, radiograhically. However, an increased bone tracer uptake wasdetected in both femur diaphyses scintigraphically. Again, case 20 showed an increasedradiopharmaceutical uptake at the left femur diaphysis both during soft tissue and bonephases. Soft tissue uptake shows the perfusion of the region as a result of tissueenflamation.When the statistical relationship among the clinical, radiographical andscintigraphical findings was analized it was seen that neither radiographical norscintigraphic findings were coherent with clinical findings. However according toMcFadden R2 (Table 23) it?s came out that the coherency of the scintigraphical diagnosiswith clinical findings were more dominant. In addition to this; the pain, one of the clinicalfindings, was more coherent with scintigraphic findings according to statistical analysis.Pain is an important finding that can be determined before radiographicalalterations exist and a dog with pain is lame before radiographical findings exist.Therefore, scintigraphic examination should be perforemed for the dog that has unkownhip lameness.We offer the researchers to make serial scintigraphy of the patients that are lamebut have no radiographical findings. By that way some more information can be gainedparallel with the level of osteoblastic activity.Key words: Hip lameness, dog, radiography, scintigraphy, radionuclide.VII