İlişkisel özerklik bağlamında evli birey

Abstract

Sosyo-hukuki bir çalışma olan bu tez, hukuk ve toplum ilişkileri kapsamında evli bireyi konu edinmektedir. Hukuk uygulamasında evli bireyin özerkliği ve bu özerkliğin ilişkisel özerklik bağlamında nasıl değerlendirildiği sorusunu araştırmaktadır. Yargı aktörleri ve yüksek yargı kararları bağlamında evli bireyin özerkliğini şiddet, yoksulluk nafakası, cinsellik ve özel hayatın gizliliği konuları çerçevesinde ele almaktadır. Hukuk sosyolojisi açısından evli birey, içinde bulunulan toplumun sosyo-kültürel özellikleriyle şekillenen evlilik ve aile algısından bağımsız yorumlanamaz. Bu doğrultuda, evlilik ve aile kurumu ve bu kurumların hukukla ilişkisi de incelenmeyi hak eder. Zira hukukun aileyi ve evliliği düzenlediği kurallar ve uygulamada bu kuralların ne şekilde yorumlandığı evli bireyin özerkliğini doğrudan şekillendirmektedir. Bu özerkliğin ilişkisel olarak nasıl değerlendirilebileceği sorusu ev içi şiddet, evli bireyin cinselliği, yoksulluk nafakası ve ev içinde özel hayat hakkı açısından ele alınmaktadır.

This research is a socio-legal study, which is on married person in the context of relational autonomy. It uses the qualitative research data that has been collected through in-depth interviews and focus groups with legal actors and documentary analysis on Supreme Court cases. It will discuss the relational autonomy in the context of violence, alimony, sexuality and privacy. From sociology of law perspective, married person cannot be discussed independent from perception of family and marriage that have been shaped by the socio-cultural specialities of the society. In this regard, the institutions of family and marriage are also studied as parts of this research. Consequently, legal rules that regulate family and marriage and the interpretation of those rules in practice are shaping what the autonomy of married person is.