Glisidil metakrilat- akrilonitril kopolimerlerinin sentezi, karakterizasyonu ve termal özelliklerinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada, glisidil metakrilat (GMA)'ın akrilonitril (AN) ile kopolimerleri 1,4-dioksan çözücüsünde, 70 oC'de, benzoil peroksit (BPO)'in serbest radikal başlatıcı olarak kullanılmasıyla serbest radikal çözelti polimerizasyonu yöntemi ile sentezlendi. Kopolimerizasyon davranışı GMA'nın monomer besleme mol fraksiyonunun 0.20 ila 0.80 arasında değiştiği geniş bir kompozisyon aralığında ve %10 kopolimer dönüşümlerinin altında incelendi. Kopolimerler, fourier dönüşümlü kızılötesi (FT-IR) spektroskopisi, jel geçirgenlik kromatografisi (GPC) ve taramalı elekron mikroskobu (SEM) yöntemleri ile karakterize edildi. Termogravimetrik analiz (TGA) çalışmaları, AN oranının artması ile kopolimerlerin termal kararlılığının arttığını gösterdi. Termal bozunma aktivasyon enerjileri Ozawa metodu ile hesaplandı. Kopolimer bileşimi, element analizi ile belirlendi. Monomer reaktivite oranları Fineman - Ross (F-R) ve Kelen - Tudos (K-T) gibi geleneksel doğrusallaştırma yöntemlerinin uygulanmasıyla ve bilgisayar programı kullanarak doğrusal olmayan bir değişken modeli (RREVM) yöntemi ile belirlendi ve tüm sonuçlar tartışıldı.

In this study, the copolymers of glycidyl methacrylate (GMA) with acrylonitrile (AN) were synthesized by free radical solution polymerization using 1,4-dioxane as a solvent at 70 oC and benzoyl peroxide (BPO) as a free radical initiator. The copolymerization behavior was studied in a wide composition interval with the mole fractions of GMA ranging from 0.20 to 0.80 in the feed and under 10% copolymer conversion. The copolymers were characterized by fourier transform ınfrared (FT-IR) spectroscopy, gel permeation chromatography (GPC) and scanning electron microscopy (SEM) techniques. The thermogravimetric analysis of the copolymers showed that the thermal stability of the copolymer increases with AN content. Thermal decomposition activation energies calculated by Ozawa method. The copolymer composition was determined by elemental analysis. The monomer reactivity ratios were determined by the application of conventional linearization methods such as Fineman - Ross (F-R), Kelen - Tudos (K-T) methods, and a non-linear error-in-variable model (RREVM) method using a computer program, and all results were discussed.