Ankara`da aile sağlığı merkezlerinde çalışan aile hekimliği uzmanlarının aile hekimliği asistanlarına eğitim vermek ile ilgili görüşleri

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı; aile hekimliği uzmanlarının (AHU), uygulamaya geçecek olan eğitim aile sağlığı merkezleri ve bu alandaki asistanların eğitimine katkıda bulunma süreci ile ilgili görüş, düşünce ve eğilimlerini öğrenmektir.GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalışma tanımlayıcı tipte bir çalışmadır. Çalışmanın evrenini Ankara ili aile sağlığı merkezlerinde görev yapmakta olan 104 aile hekimliği uzmanı oluşturmaktadır. Bu aile hekimliği uzmanlarının 84 'üne elektronik posta adreslerine (e-posta) araştırmacı onları telefonla arayarak ulaşmış, onaylarını aldıktan sonra oluşturulan anket e-posta adreslerine gönderilmiştir. Gönüllü katılıma dayanan araştırmada 84 aile hekimliği uzmanından 40' ı anketi doldurup e- posta yolu ile geri göndermiştir. Anket cevaplama hızı % 47 dir. Elde edilen veriler frekans, değişkenler arası korelasyon ve istatistiksel fark açısından analiz edilmiş ve sonuçlar yorumlanmıştır. Nitel veriler ise betimsel analiz metodu ile analiz edilmiş ve yorumlanmıştır.BULGULAR: Katılımcı aile hekimliği uzmanları bu alandaki asistanların eğitiminde yer almayı olumlu ve yararlı bulmuş, kendilerinin de birer eğitimci olarak bilgi ve deneyimlerini paylaşmaktan yana olduklarını, ancak iş yüklerinin ve çalışma saatlerinin azaltılması yönünde bir düşünceye sahip oldukları görülmüştür. Aile Sağlığı Merkezlerindeki (ASM) uzman aile hekimleri eğitim anlamında kendine güvenen ve motivasyonlu bir görüntü çizmiştir.SONUÇ: Eğitim aile sağlığı merkezlerinin (EASM) kuruluşu ve işleyişi konusunda uzman aile hekimlerinin bilgi ve farkındalıkları artırılmalı, eğitici aile hekimlerinin iş yükü ve çalışma saatleri yeniden düzenlenmelidir.

OBJECTIVE: The objective of this study is to determine the opinions, perceptions and tendencies of the family medicine specialists about prospective family health centers employed for resident's training and the contribution process of the family medicine specialists to the residents concerned.MATERIALS AND METHOD: This study employed a descriptive research type. The universe of the study is 104 family medicine specialists who work in family health centers in Ankara. 84 of these family medicine specialists were reached by the researcher's phone calls, took their consents and sent the questionnaire concerned to the participants. The participation was voluntary and 40 of the 84 family medicine specialist returned the questionnaire and e-mailed back. The return rate of the questionnaire is 47%. The obtained data were analyzed in terms of frequency, correlation between variables and statistical differences, and then the findings were discussed. The qualitative data, on the other hand were analyzed by means of descriptive analysis.FINDINGS: The participants seemed to be positive about training of the residents by specialist family physicians and they found it useful. They were found to be eager to share their knowledge and experiences but they indicated the difficulty of workload and patients' number. However, they had a self-confident and motivated profile in terms of working as a trainer in family health centers.CONCLUSION: The information and awareness of the family medicine specialists should be enhanced and their workload and working hours should be revised.