Kekemelik tanısı alan çocukların ebeveynlerinin yaşadığı kaygı düzeyleri ile başa çıkma stratejileri arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada, 4-16 yaş grubunda kekemelik tanısı alan çocukların ebeveynlerinin yaşadığı kaygı ile başa çıkma stratejileri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın örnekleminde yer alan ebeveynler, 2014-2015 öğretim yılında Çorum, Bursa ve Ankara ilinde bulunan özel eğitim merkezine devam eden kekemelik tanısı alan çocukların anne babaları arasından seçilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Kişisel Bilgi Formu ile birlikte ebeveynlerin sürekli kaygı düzeylerini belirlemek üzere Spielberger Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri (Spielberger ve ark., 1970) ve ebeveynlerin başa çıkma stratejilerini belirlemek amacıyla Başa Çıkma Stratejileri (Amirkhan, 1990) ölçeği kullanılmıştır. Deneklerin kaygı düzeyleri ile başa çıkma stratejileri arasındaki ilişki belirlenmeye çalışılmıştır. Ayrıca kaygı ölçekleri veya başa çıkma stratejileri bakımından kekeme çocukların ebeveynleri ile kekeme çocuğu olmayan ebeveynlerin arasında fark olup olmadığı test edilmiştir.İstatistiksel değerlendirmede bağımsız gruplar arasında fark testleri ve korelasyon testleri uygulanmıştır. Parametrik test varsayımları kontrol edilmiş olup parametrik test varsayımlarının sağlanmadığı durumlarda parametrik olmayan testler kullanılmıştır. Çalışmamızda analizler `Statistical Package for Social Sciences` (SPSS v.22) paket programı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre; kekeme çocuğu olan bireylerin durumluk kaygılarının kekeme çocuğu olmayan bireylere göre daha yüksek olduğu görülmüştür, bunun yanında sürekli kaygı puanları bakımından kekeme çocuğu olan ebeveynler ile kekeme çocuğu olmayan ebeveynler arasında anlamlı farklılık görülmemiştir. Başa çıkma stratejileri bakımından da kekeme çocuğu olan ebeveynler ile kekeme çocuğu olmayan ebeveynler arasında anlamlı farklılık görülmemiştir. Kekeme çocuğu olan ebeveynlerin problem çözme puanları sürekli kaygı ölçeği puanları ile ilişkiliyken durumluk kaygı ölçeği puanları ile ilişkili değildir. Hem kekeme çocuğu olan ebeveynlerin hem de kekeme çocuğu olmayan ebeveynlerin sosyal destek arama puanları ile kaygı ölçeği puanları arasında ilişki bulunmamaktadır.Anahtar Kelimeler: Başa Çıkma Stratejileri, Ebeveyn Kaygısı, Kekemelik

The current study aims to investigate the relationship between the anxiety experienced by the parents of children who are diagnosed with stuttering and the strategy to cope with it. The sample involved in the study, was choosen among parents whose children were diagnosed with stuttering problem and attended special education centers in the provinces of Çorum, Bursa and Ankara in the academic year of 2014-2015. The study involved data collection tools, such as the Personal Information Form within Spielberger State - Trait Anxiety Inventory (Spielberger et al., 1970) to determine the constant anxiety of the parents', and Coping Strategies Inventory (Amirkhan, 1990) to determine the coping strategies of the parents'. The relationship between coping strategies and the anxiety levels of the subjects were determined. Moreover, parents of stuttering children were compared to parents with children who did not have stuttering problems, to find out whether there is a difference in terms of their coping strategies. Difference tests and correlation tests were applied for statistical evaluation among independent groups. Parametric assumptions were tested. In cases where the parametric tests were not applicable for hypothesis testing, non-parametric testes were used. In our study, analysis has been performed using ''Statistical Package for Social Sciences` software. According to the results of the current study; the anxiety level of individuals who had stuttering children was found to be higher than individuals who had non-stuttering children. Moreover, in terms of State-Trait Anxiety Scores, there was no significant difference between parents with stuttering children and non-stuttering children. There was also no significant difference in terms of coping strategies between parents with stuttering children, and non-stuttering children. Parents with stuttering children had problem solving scores relevant to the Trait-Anxiety Scale Scores, while problem solving scores were not relevant to the State-Anxiety Scores. No relationship found between Social Support Scale Scores and Anxiety Scale Scores for both parents with stuttering and non-stuttering children.Keywords: Coping strategies, parental anxiety, stuttering