The Problem of self in Kant and Descartes

Abstract

TÜRKÇE ÖZET Bu çalışmada önce Descartes'ın cogito uslamlaması tartışılmaktadır. Bu uslamlama `düşünüyorum` o halde `varım` gibi bir çıkarım olarak ele alındığında, özellikle Hintikka'nın eleştirileri doğrultusunda, ya geçersiz ya da döngülüdür. Öte yandan `düşünü yorum` ve `varım`m tek bir sezgisel edimle eşzamansal olarak kavrandığı yorumunda `sezgi` kavramı oldukça açıklanamaz bir kavram olarak kalmaktadır. Bu yüzden Descartes'in kendi varlığını kanıtlaması oldukça problemlidir. Ayrıca, Descartesta kendi varlığını kanıtlaması kabul edilse bile, bundan bu varlığın düşünen bir şey olduğunu çıkarması da yine problemlidir. Descartes'ın bu ikinci savı için en iyi açıklama Malcolm'un, Hintikka'nın görüşlerine dayanarak, adı geçen makalesinde verilmiştir; `varolduğumun farkında değilim` ve `düşündüğümün farkında değilim` önermelerinin ve değillerinin kendi kendini çürüten önermeler olmasının bir anlamda zorunlu olduğu görüşü. Ne varki, bu tür bir zorunluluk bir filozofu tam anlamıyla tatmin etmeyen sezgisel bir geçerliliğe sahiptir. Kant'ın `ben` kavramı üzerine görüşleri hem Descartes'ın `ontolojik ben` kavramının bir eleştirisi, hem de `epistemolojik ben` olarak adlandırılabilecek alternatif bir `ben` kav ramının ortaya konulması açısından ele alınmaktadır. `Epistemolojik ben` kavramı biline bilecek bir nen anlamında değil, bilme ediminin biçimsel ön koşulu anlamındadır. Descartes'çı ben anlayışının Kant'çı ve çağdaş felsefe açısından eleştirilerinin benzerlik ve ayrımları vurgulanmaktadır. Kant'ın hem `ben` konusundaki eleştirileri hem de bu kav ram için öne sürdüğü görüş analitik-sentetik, zorunlu-olumsal ve a priori- a posteriori gibi ayrımlara dayanmaktadır. Bu yüzden, Kant'ın `ben` anlayışının Descartes'ınkinden daha savunulur olmasının ancak bu ayrımlar çürütülmediği zaman geçerli olacağı sonucuna varılmaktadır. m

ABSTRACT In this study first Descartes' cogito argument is discussed. When it is considered to be an inference from `I think` to `I exist`, mainly due to the criticisms of Hintikka, it is found to be either invalid or circular. On the other hand, when it is interpreted to be a single in tuitive act through which `I think` and `I exist` are grasped simultaneously, the notion of `intuition` remains to be quite inexplicable. Hence Descartes' proof of his existence is found to be quite problematic. Next, even if Descartes' proof of his existence is granted, his derivation of his existence to be essentially a thinking thing, from the established fact that he exists is still found to be problematic. The best explanation is obtained in Malcolm's article cited, which, on the basis of Hintikka's views, interprets the utterances `I am not aware that I exist` and `I am not aware that I think` to be self-defeating, and their nega tions, in some sense, to be necessary. However this kind of necessity involves only intui tive plausibility which may not strictly satify a philosopher's demand. Kant's view on the concept of 'self is discussed as both a criticisms of Cartesian `on- tological self` and as an alternative conception of 'self which might be called `epistemo- logical self, not in the sense that something can be known but a formal condition which makes knowledge possible in the first place. Similarities and differences between contem porary criticisms of Cartesian self and Kant's criticisms of it are noted. Kant's criticisms as well as his positive account of the self are based upon certain distinctions such as, ana lytic-synthetic, necessary-contingent and, apriori - aposteriori. Hence it is concluded that the superiority of Kant's view over Descartes' can be asserted only in case the above men tioned distinctions are not, and cannot be challenged. 11