Two modes of urbanization and urbanism in a peripheral town of Turkey: The case of Beypazarı

Abstract

Bu çalışmanın iki ana konusu vardır. İlk olarak, kentleşme kavramının operasyonel içeriği, bir taşra ortamında tanımlamaya çalışılmıştır. İkinci olarak, kentleşme kavramının, kenti ilik kavramı aracılığı ile göz önünde bulundurulan toplumsal varoluşu açıklama becerisi araştırılmıştır. Çalışma boyunca, bilimsel kavramların tüm tarihsel ve yapısal durumlarda kullanılabilir, evrensel geçerlilikte olmaları gereği benimsenmiş; ve böylece kentleşme, sanayileşme veya kapitalist 3 eşme olarak deyil, fakat insanların kentle bütünleşmesi biçiminde tanı e. 1 anın işti r. Kentle bu bütünleşme, yeni -Ekolojist ve yeni -Marxist 1 er in yaptığı gibi, mekanda, zamanda ve ekonomi ıııiçinde şekillenen insan ilişkileri üzerinde irdelenmeye gayret de edilmiştir. Bu nedenle, iki yeni kentleşme tarzı tanımlanmıştır. Yerel kentleşme tarzı olarak adlandırılan, ilk kentleşme tarzı, insanların içinde oturdukları kentle bütünleşmelerini anlatırken; küresel kentleşme tarzı olarak adlandırılan ikinci kentleşme tarzı, insanların diğer kent ve köylerle bütünleşmelerini anlatır Bu bağlamda, araştırmanın iki ana hipotezi vardır. ilk hipotez, kent sosyolojisi içinde genel olarak düşünüldüğü gibi, kentler-arası uzaklıkları ve farklılıkları göz önünde bulundurmayan, ve dolayısıyla kenti ilik ile yeri i ligi aynılaştıran, her türden kentleşme kavramının, toplumsal gerçeği açıklamakta yetersiz olacağını varsayar. İkinci hipotez ise, değinilen uzaklık ve farklılıkları göz önünde bulunduran her türden kentleşme kavramının, toplumsal çözümleme için güvenilir bir bağımsız değişken olacağını söyler. Bu kentleşme anlayışı, kenti i ligi de, bireycilik şeklinde değil, fakat ulusal vatandaşlık olarak tanımlar. Toplanan verilerin istatistik çözümlemesi, bu hipotezleri desteklemiş; ve kentleşme kavramının, kent sosyolojisi içine, toplumsal yapılanmanın önemli bir belirleyeni olarak geri dönüşünün yolu açılmıştır. Anahtar sözcükler: Kentleşme, Yerel Kentleşme, Küresel Kentleşme, Kasaba, Türkiye

This study has two basic aims. First, it deals with operational identification of urbanization in a peripheral city in Turkey. Second, it deals with explanatory capability of the conventional concepts of urbanization and urbanism. it has been assumed that any scientific concept should be universally applicable across ali historical and structural cases, and hence, urbanization is understood as the people's adjustment to the city rather than industrialism, capitalism etc.. Similar to this approaches developed by neo-Eco i ogi sts and neo-Marx ists, urbanization has further been elaborated as adjustment of humanrelations In space, time and economy. Hence, two further modes of urbanization have been defined. The first one, called 'local mode', denotes the people's adjustment to the city of residence; and the second one, called 'global mode', designates people's adjustment to the other cities and villages in the country and the World. In this context, two main hypotheses have been formulated and critically evaluated on the basis of collected data. First one assumes that definition of urbanization, that disregards the inter-city distinctions and differences, and thereby, equates the urbsnism to the nativity, as it has so far done in urban sociology, will have less capability to explain modern urban reality. Second hypothesis asserts that, the concept of urbanization that considers inter- and intra-city distinctions and differences will be a remarkably more explanatory independent variable for socio-cu 1 tura 1 analysis. This conception of urbanization comprehends urbanism as national citizenship rather than individualism. Statistical analyses of collected data supports the hypotheses; and paves the way for return the concept of urbanization into urban sociology as a more plausible determinant of socio-cu 1 tura 1 structurat ion. Keywords: Urbanization, Local Urbanization, Global Urbanization, Small -Town, Turkey.